2024 en weer naar de winterzon: Sharjah Beach

1 november 2023: We gaan weer!

Sinds we eind september terug kwamen uit het zonnige Frankrijk hebben we alleen maar slecht weer gehad. En we kijken er heel erg naar uit om weer naar de Verenigde Arabische Emiraten te gaan. We hebben contact gehad met de manager van het hotel waar we de afgelopen drie jaar steeds waren en hij heeft ons een mooie aanbieding gemaakt. Donderdag 4 januari vertrekken we vanuit Frankfurt naar de winterzon. We zullen de trouwe lezers van deze blog op de hoogte houden van onze avonturen. Vanaf 4 januari wordt dit vervolgd.

Donderdag 4 januari 2024: Het vertrek

Kerst is voorbij en het nieuwjaar is gevierd. De kerstboom (of alles wat ervan over is) ligt op het veldje waar hij volgende week wordt opgehaald. Al weken kijken we uit naar deze vakantie! Vooral ook omdat het weer zo slecht is. Sinds oktober teisteren regen en wind ons kikkerlandje. We willen zo graag weer de zon zien en de warmte voelen.

Gisteravond hebben we de koffers gepakt. Eigenlijk weer veel te veel spullen. Meestal nemen we weer de helft ongebruikt terug. Aniek maakte toch nog een rondje door de kleerkast van Petra en wilde mama nog meer mee laten nemen! Gelukkig kon mama deze verleiding weerstaan. Het koffer was vol.

Vandaag waren we allebei voor de wekker wakker. Natuurlijk hadden we er zin in. We konden rustig aan doen, want we hadden de vlucht vanuit Frankfurt pas om half drie. Na een afscheid van Aniek vertrokken we om kwart voor acht en rond half elf waren we bij het auto-laadpunt vlak bij het vliegveld. Hier hebben we een even de auto bijgeladen onder het genot van een kopje koffie.

Rond half twaalf reden we de parkeergarage bij de terminal in. Goed geregeld hier in Frankfurt! We konden binnendoor en dus droog en warm naar de check-in balie lopen met onze grote koffers en de golfset. Dat voelde heel decadent! Met behulp van mijn zilverstatus bij Emirates waren we onze bagage in no-time kwijt. Het was niet druk bij de douane en konden daar ook zo doorlopen. Dat was vreemd: geen security check van onze handbagage gehad. We liepen door de tax-free winkels en nestelden ons in de businesslounge, vlak bij de gate. Het vele reizen betaalt zich terug. We voelden ons de koning en de koningin. We aten wat en ik heb nog wat gewerkt. De tijd vloog voorbij en tegen twee uur begaven we ons naar de gate. En toen ontdekten we dat hier in Frankfurt de controle van de handbagage vlak voor de gate gedaan wordt. Mar ook hier gelukkig geen lange rijen.

De vlucht was erg rustig. We aten en sliepen wat en keken een film. De zes en een half uur vlogen voorbij. Het was nog even druk voor de landing en draaiden enkele rondjes voor de kust boven de Persische Golf. Voor twaalf uur (het is hier 3 uur later dan bij ons) stonden we al op de grond. Gelukkig kwamen onze koffers als een van de eerste van de band en zelfs de golfset was er binnen 10 minuten. Toen de auto opgehaald en naar ons hotel in Sharjah gereden. We waren hier al zo vaak geweest dat we er bijna met gesloten ogen heen konden. Het voelde als thuiskomen en met een grote smile meldden we ons bij de receptie. Ook daar werden we meteen herkend. We kregen onze vaste kamer aan het strand en zaten even later midden in de nacht aan de zee te genieten van het uitzicht en de warmte.

Daarna hebben we nog onze koffers leeggemaakt en alles opgeruimd. Rond drie uur gingen we slapen. Ons jaarlijks verblijf in de Emiraten is begonnen…

Vrijdag 5 januari 2024: Acclimatiseren

Vanmorgen werden we rond acht uur wakker. Door het zonlicht dat door de gordijnen de kamer binnen kwam en het geluid van de golven. Het was dus een kort nachtje. We hadden de zelfde kamer als vorig jaar: een kamer op de begane grond met een terrasje, dicht bij het zwembad en de zee. Onder het genot van ons eerste kopje koffie zaten we dus al vroeg van de omgeving te genieten. Er stond een klein briesje, maar door de aanlandige wind van gisteren hing de rode vlag uit. Niemand mocht verder dan knie-hoogte de zee in. Maar dat hoefden wij ook niet, maar het was leuk om de stress van de badmeester te zien die de hele tijd mensen terug riep die te ver het water in gingen. Het was 20 graden en de temperatuur zou vandaag naar een aangename 26 graden klimmen. Heerlijk!

We hadden al besloten vandaag niet veel te doen. Lekker op het bedje hangen en acclimatiseren. Wennen aan de andere omgeving. Even afschakelen van de drukte rondom de feestdagen, waarbij we tussen alle etentjes door gewoon gewerkt hadden. Maar nu even niets! We verdeelden onze aandacht tot een uur of vier tussen een leesboek, het strand, de zee en het restaurant. 🙂 En dat was meer dan genoeg vandaag. We wandelden langs het strand en bekeken de mensen en de golven. We praatten tussendoor nog met de manager mr. Mena, die ons welkom heette en vroeg of we een goede reis hadden gehad. Hij gaf ons een gevoel dat we echt welkom waren.

Tegen vier uur begon de zon te zakken en hebben we ons op de kamer wat opgefrist. Rond zes uur reden we naar een groot winkelcentrum (Sahara) in Sharjah. Het was even wennen aan de drukte op de weg en rwe eden na 20 minuten de parkeergarage van de Mall binnen. Het doel hier was een datasim voor de telefoon te kopen, zodat we ook hier gewoon op internet kunnen als we dat willen en natuurlijk Apple Carplay met de routeplanner kunnen gebruiken in onze auto.

Bij Virgin Mobile lukte dat en kochten we een onbeperkte databundel voor dit verblijf. Daarna hebben we bij Restaurant Hattam gegrilde kip met een salademix gegeten. Hattam is een keten hier in de Emiraten, waar we elke keer als we hier zijn wel een keer heen gaan voor de Arabische keuken. Rond negen uur waren we terug op de kamer en hebben nog het Europese kampioenschap schaatsen gekeken. Het was een lekkere eerste dag. Morgen krijgen we bezoek. Daar verheugen we ons op!

Zaterdag 6 januari 2024: Russisch Oudjaars-avond

Het gaat al beter. Die drie uur tijdsverschil merken we al bijna niet meer. Vanmorgen werden we al voor acht uur wakker en Petra popelde om weer in de zon te gaan genieten. Gisteren hadden we gelezen dat het terras rondom het zwembad na 12 uur vanmiddag niet meer gebruikt mocht worden. Iedereen die deze blog volgt weet dat in dit hotel veel Russische gasten zijn en 7 januari is Russisch Nieuwjaar. Daarom heeft het hotel vanavond een gala-diner-buffet rondom het zwembad gepland. Daarom was het al de hele dag heel druk op het strand. Gelukkig was de wind niet zo krachtig, waardoor er ook gezwommen mocht worden in de zee.

Om twaalf uur werden dan ook heel snel alle bedjes rondom het zwembad verwijderd en maakten deze plaats voor tientallen tafeltjes. Ze werden echt sjiek gedekt. Tevens werd er een podium opgezet voor live muziek. Ze hadden groot uitgepakt. Tijdens deze transformatie moesten wij al naar het vliegveld. Ons bezoek was al geland. En toen… reden we de file in. Dit was wel een stress-moment. Ondanks dat Pradeep (mijn lokale collega van Fluke Dubai) had gezegd dat we tijd zat zouden hebben, vond ik het onderweg toch heel vervelend. Maar dat was echt niet nodig, bleek achteraf: Vanaf dat we bij Arrivals de auto parkeerden duurde het nog zeker drie kwartier voordat Rob en Suzanne door de security waren.

Daarna zijn we samen naar het hotel gereden. Bij het inchecken in het hotel bleek dat we buren zijn, de komende week. In het hotel bij het zwembad was het feest begonnen. Er was live muziek en er was een gigantisch buffet opgebouwd. We hebben er nog even rondgekeken en foto’s gemaakt.

Nadat ze een beetje geacclimatiseerd waren en we op het terras hadden geborreld (alcohol-loos natuurlijk; het blijft Sharjah waar we zitten) zijn we naar het uitgaansgebied Al Qasba in Sharjah gereden. Daar hebben we een half uurtje langs het kanaal gewandeld en het duurde niet lang of Suzanne en Rob waren al helemaal door ons ingeburgerd. Als afsluiting van deze gezellige avond en hun vermoeide dag, zijn we Arabisch gaan eten bij Beit Setti langs het Qasba Canal. We konden daar ook mensen kijken. Er komen niet veel toeristen. We zagen vooral Locals.

Na het eten terug naar het hotel. Daar was om half elf het feest al voorbij. Heel raar, want het is toch oud-jaar. Dan zou je denken dat het tot na middernacht zou duren, maar dat gaat hier toch anders. Onder het genot van koffie en thee nog nagebabbeld. Heel gezellig!

Zondag 7 januari 2024: Strand en Blue Waters Island

Vandaag heb ik mijn wandeling van 5 km op het strand gemaakt. Omdat het vloed was, kon ik niet zo goed langs de hekwerken en bestond het alleen uit een stuk of vijftien keer op en neer lopen op het strand van het hotel. Daarna met Petra op het bankje bij het zwembad een heerlijk zelf-gezet kopje koffie gedronken. De rode vlag hing uit en de golven waren hoog. Maar het was niet koud en de wind was gaan liggen. Het beloofde een heerlijke strand-dag te worden, maar zwemmen in de zee was niet toegestaan. Rob en Suzanne hadden wel een beetje last van de jetlag, maar waren toch al tussen acht en half negen in het zwembad baantjes aan het trekken. Heel knap van ze!. Na het zwemmen zijn we samen gaan ontbijten en we (Petra en ik) vinden het heel leuk dat ze hier zijn. Het voelt heel speciaal.

Na het ontbijt hebben we ons genesteld op het strand: Petra, Suzanne en Rob in de zon en ik in de schaduw van een parasol. Zo is het hier prima uit te houden! Ik ben online Arabische les aan het volgen en kon dit prima doen op het strand. De anderen waren wat aan het lezen. Toen het eb was hebben Rob en ik een lange wandeling langs het strand gemaakt en de omgeving bekeken. Een eindje van ons hotel vandaan is het publieke strand van Al Kahn (dit is het deel van Sharjah waar wij zitten). Daar mochten mensen wel de zee in. Hier hebben we wat rond gekeken alvorens weer naar de dames terug te gaan. Het was echt een niksen-dag… strand – eten – strand. En foto’s bij de kerstboom bij 23 graden.

We hadden de eerste avond in de supermarkt frisdrank, chips en nootjes gehaald. Aan het einde van de middag hebben we ons opgefrist en op het terras van onze kamer wat geborreld. We hebben van de zonsondergang genoten en daarna met de auto naar Blue Water Island gereden. Een uitgangsgebied in het zuiden van de stad, ongeveer op een 45 min. rijden hier vandaan. Het plan was om daar Indiaas te gaan eten bij een restaurant waar we al vaker zijn geweest. Nadat we de auto hadden geparkeerd in de ondergrondse parking, liepen we eerst langs het grote reuzenrad. Dat deed het nog steeds niet! We komen hier al drie jaar en telkens zeggen ze dat er onderhoud wordt gepleegd. Ik vraag me af of het überhaupt al eens gedraaid heeft. Langs het water hebben we wat foto’s gemaakt. Om acht uur zou er een drone-show zijn boven het water en we besloten naar het restaurant te lopen om daar vanaf het balkon-terras naar de drones te kijken. Echter tot onze verbazing was het restaurant voor altijd gesloten! We moesten, flexibel als we altijd zijn 🙂 ) onze plannen omgooien.

Er waren restaurantjes zat en zo zijn we een keer op en af gelopen om te kijken of er iets naar onze gading bij was. We vonden een knus restaurantje waar we buiten op het terras konden genieten van het eten en van de drones. Een goede combinatie. We namen enkele kleine hapjes, die we weer konden delen. Het werd een heerlijke avond in goed gezelschap en lekker eten. Nadat we klaar waren met eten, bleek er ook nog een vuurwerkshow te zijn. De avond kon niet meer stuk! We zijn daarna binnendoor terug gereden naar het hotel, zodat Rob en Suzanne ook nog konden genieten van het uitzicht op deze bijzondere stad. Rond half twaalf waren we weer terug op onze kamer en zat deze mooie dag er op!

Maandag 8 januari 2024: Strand en Global Village

Vandaag weer een zelfde planning als gisteren: Eerst sporten, dan aan het strand tot in de namiddag. Eten, zonnen, lezen, kleine werkzaamheden. Heel relaxt! Vanavond staat een bezoek aan Global Village in Dubai op het programma.

Elk jaar van oktober tot april trekt het altijd populaire Global Village miljoenen bezoekers. Sinds zijn opening in 1997 met een aantal kiosken is deze openluchtlocatie door de jaren heen enorm uitgegroeid en heeft vandaag de dag een vast plaatsje op de winterkalender van Dubai. De één komt voor de zinderende kermisattracties, de ander voor het eten. Weer een ander komt ’s avonds voor het culturele entertainment of om authentiek te winkelen. Global Village heeft voor elk wat wils. Meer dan 90 culturen laten u in 27 luxe paviljoens kennismaken met hun producten, samen met meer dan 175 attracties en spelen.

Petra en ik gaan er altijd wel een avond heen als we in de UAE zijn. Het is er altijd gezellig en sprookjesachtig. Het is een echt uitje. Voor ons en ook voor de locals. Je wordt hier nog niet zo overspoeld door de toeristen. Rond half acht parkeerden we de auto, na een ritje van ruim een half uur. We genoten van de bezienswaardigheden, maar ook vooral van de bezoekers. Het was verbazingwekkend om te zien dat de locals winkelwagentjes vol artikelen kochten in de verschillende landen-stands. Rob zette de toon door bij een kraampje waar Arabische vrouwen op de grond zaten en verse oliebolletjes maakten, een bakje te kopen om te proeven en om met ons te delen. Er zat honing op als smaakmaker.

Na dit lekkere hapje, liepen we verder langs de verschillende landen-paviljoens. Bij een klein kraampje met zitjes kochten we een schaaltje vlees met salade. We gingen zitten bij een van de zitjes en raakten aan de praat met twee jonge dames (locals). Ze vroegen ons waar we vandaan kwamen en hoe we hier verzeild raakten. En natuurlijk vroegen Petra en Suzanne het zelfde aan hun. Het waren twee zussen. Een studeerde aan de universiteit van Sharjah en de ander in Al Ain. Ze wilden dolgraag op de foto me ons. Het was heel gezellig en heel bijzonder. We hadden wel de hele avond zo kunnen kletsen.

Na een tijdje gingen we toch weer verder. Petra wilde graag naar het Japanse paviljoen. Onderweg bleek er op het hoofd-toneel een Japanse dans-show te zijn met (veel te harde) muziek. Daar hebben we van genoten. Het was heel krachtig en toch ook weer gracieus. Daarna was het weer tijd voor een hapje, een bezoek aan een paviljoen (Afrika, Europa, UAE enz), weer een hapje en mensen kijken. Het was veel te groot om in een avond alles te zien, maar we hebben genoten. Tegen elven waren we weer terug in het hotel. Moe maar voldaan.

Dinsdag 9 januari 2024: Een onverwachte ontmoeting

We beginnen altijd met opstaan, sporten, ontbijt, strand… Om elke dag hier in detail bij stil te staan zou erg saai worden. En dat doe ik dus niet. Alleen als er iets aparts gebeurt, zal ik er op in gaan. Ik heb in de ochtend met wat relaties gebeld en afspraken gemaakt voor de volgende week, als Rob en Suzanne weer naar huis zijn. Rob gaf aan dat een van zijn vrienden, Harald uit Rotterdam, vandaag een bliksembezoek zou brengen aan Dubai voor zijn werk. Hij was gisteravond ingevlogen, moest vandaag acte-de-presence geven op een beurs in het World Trace Center van Dubai. Vanavond had hij ook nog een afspraak en vannacht vloog hij weer terug naar Nederland. Ze stuurden enkele berichten en al snel stond er een lunchafspraak gepland bij het Novotel naast het WTC. Dus rond kwart voor een stapten Rob en ik in de auto en reden naar de stad, een ritje van een half uur. De dames bleven lekker zonnen op het strand.

Nadat we uit de WTC-parking kwamen zag Rob hem al op het terras naast het hotel in de schaduw zitten. Het was een hartelijk weerzien voor Rob en een prettige ontmoeting voor mij. Onder het genot van een lichte maaltijd kletsen we over de stad en wat ons hier bracht. Het was heel apart om hier, zo ver van huis samen op een mooi terras te zitten. Na het eten, moest Harald weer snel naar binnen en hebben Rob en ik een rondje gewandeld door dit gedeelte van de stad. Op 10 minuten lopen vanaf het WTC vonden we het Museum of the Future. Een mooi ovaalvormig gebouw met een roestvrijstalen gevel. Heel kunstig met een prachtig aangelegde tuin ervoor. Petra en ik hebben vorig jaar een bezoek gebracht aan de tentoonstelling en Rob en ik liepen naar binnen om te kijken of er entreekaarten beschikbaar waren. Dat bleek niet het geval. Het was uitverkocht voor vandaag. We maakten een rondje door de souvenirwinkel en bestudeerde de prulletjes die er te koop waren. Maar we vonden niets wat we wilden hebben.

We hebben ongeveer een uur in dat gebied rondgewandeld. Het museum ligt aan de grote verkeersader, die de stad van zuid naar noord doorkruist. Links en rechts van de weg zijn heel veel wolkenkrabbers gebouwd en Rob heeft er een paar hele mooie plaatjes geschoten. De terugweg in de spits bleek veel drukker en we hadden flink file. Rond zes uur waren we weer in het hotel bij de dames, die zich ondertussen al hadden opgefrist. Daarna zijn we naar een groot nieuw winkelcentrum gereden aan de rand van Sharjah, naast de universiteit en hebben heerlijk Arabisch gegeten bij het Hatam Restaurant. We vonden nog een HEMA waar we typische Nederlandse artikelen met Nederlands opschrift bewonderden.

Woensdag 10 januari 2024: Middagje golfen in Ajman

In de ochtend weer opstaan, sporten, ontbijt, strand, werken… en na de lunch hebben Petra en ik onze zwemkleren verruild voor golfkleren en zijn we naar de Al Zorah Golf Club in Ajman gegaan. Deze golfbaan ligt ongeveer een half uurtje noordelijk van ons hotel in het volgende Emiraat. We hadden er zin in! De baan ligt in en aan de rand van een prachtig en natuurlijk mangrove-gebied met heel veel bio diversiteit en de top-attractie is dat er wel de honderden flamingo’s in het gebied verblijven. Alleen toen wij er waren was het eb en dus waren de flamingo’s verder weg. We hebben er maar twee gezien, maar toch heel bijzonder, hier aan de rand van de woestijn. We waren er rond half drie en omdat het tussen 5 en 6 uur gaat schemeren, waren wij de laatsten die startten. Dat is wel fijn. Op dit tijdstip heb je namelijk niemand, die achter je aan komt en je opjaagt. We hadden dus alle tijd voor foto’s en te genieten van de omgeving. De rand van het gebied wordt tegenover de mangrove gemarkeerd door tientallen splinternieuwe witte bungalows, te koop voor 320.000 USD. De baan lag als het ware tussen de bungalows en de mangrove geklemd. De fairways waren breed en nagenoeg niet heuvelachtig. Daardoor is het voor ons amateurs goed te bespelen. We genoten heel erg van deze middag.

Rond zes uur waren we weer in het hotel. We fristen ons op en met zijn vieren vertrokken we naar Dubai. Vanavond stond Irish Village op het programma. Dit is een traditionele pub die een echte Ierse ervaring biedt met een houten interieur, houten banken buiten met uitzicht op de tuinen en het meer, en een levendige sfeer. Irish Village is onderdeel van een terrein met vele restaurants met in het midden het Centercourt van het Dubai International Tennis Center. Zoals het bij een Irish Pub hoort, hingen overal televisies om voetbal te kijken en krijg je hier natuurlijk ook het beroemde Guinness bier, maar ook andere alcoholische dranken én natuurlijk lekker eten. Wij hadden in twee rondes allerlei voorgerechtjes besteld om samen te delen en dat was heerlijk. Ik kon natuurlijk niet drinken, maar de anderen namen bier (geen Guinness, maar Heineken) en witte wijn. Het werd een hele gezellige avond.

Donderdag 11 januari 2024: Wandeling langs Wadi Shawka in Ras Al Khaimah en thee in Sharjah

Gisteren had Rob aangegeven dat hij nog een activiteit wilde doen. Hij zocht op internet en vond de Wadi Shawka Trail in Ras Al Khaimah. Ras Al Khaimah is weer een volgend Emiraat. De tocht ernaar toe duurde maar een uur en op internet stond vermeld dat je geen 4-wheel-drive nodig hebt om het te bereiken. Op internet staat het volgende: “Wadi Shawka is het beste voorbeeld van een seizoensgebonden rivierbedding. Deze prachtige plek is beroemd om zijn dam en staat bekend om zijn buitenactiviteiten zoals fietsen, wandelen en hardlopen. Het Jebel Jais-gebergte geeft je toegang tot de zeldzame, met regen doordrenkte wadi en zijn oude ruïnes, af en toe een nieuwsgierige geit, afgelegen kampeerplekken en eindeloze grillige bergpaden en wandelpaden.“

Dit idee werd door de anderen omarmd en ’s middags na de lunch vertrokken we naar het oosten. Het duurde ongeveer 20 minuten voordat we het heftige verkeer van de stad Sharjah achter ons lieten en het werd steeds rustiger op de snelweg naar de bergen. Links en rechts van de weg maakten de huizen plaats voor zandheuvels en doornstruiken. Hier en daar zagen we kamelen en zelfs tenten. De heuvels werden rotsiger en na nog een half uur kwamen we in het (laag)gebergte aan. De Wadi is een kloof tussen twee bergen (500 mtr hoog) waar het regenwater langs af voert. De rivierbedding was ver drooggevallen, maar aan het eind van de weg vonden we de dam. Achter de dam was een klein stuwmeertje met daarnaast picknickplekken en paden en… een steile trap naar de top van een van de bergjes.

Deze trap hebben we beklommen. Hij was steil en de treden erg hoog. Moeilijk te lopen. Het waren 700 treden naar boven, en het loonde zich om het te doen! Het uitzicht was prachtig!!! Je kon rondom het hele gebied overzien.

Daarna reden we terug naar het drukke Sharjah en onderweg genoten we van de ondergaande zon. We zijn rechtstreeks naar Khalid Lake gereden, dat midden in Sharjah – Kahn ligt.

Hier wilde Petra ons graag de Indiaase thee, genaamd Karak Chai laten proeven. Die wordt overal in Sharjah langs de weg verkocht in winkeltjes in de vorm van een theepot. Op het kaartje zie je de locatie bij de Al Noor Masjid Moskee. We hadden Rob bij ons: dus werd er ook een snack bij gekocht: lekkere deegbolletjes met siroop. Langs de groenstrook van de Corniche Road hadden zich ondertussen vele gezinnen verzameld, die daar ook genoten van de avond. Ze hadden stoeltjes, dekentjes en etenswaar uitgestald en wij gingen met thee en snacks op een stoeprand zitten om mensen te kijken. Daarna hebben we nog gegeten bij een terras rechtsonder bij het meer en reden we moe, maar voldaan weer naar ons hotel (linksboven: Occidental Sharjah Grand). Het was een welbestede dag!.

Vrijdag 12 januari 2024: Dubai Mall

Heel veel hebben we niet te melden over vandaag. Na een hele dag niksen, zijn we in het begin van de avond naar “Dubai Downtown” gereden. Het gebied rondom de Burj Khalifa:

Burj Khalifa is een echte wolkenkrabber. Op 21 september 2004 werd begonnen met de bouw. Op 21 juli 2007 nam de Burj Khalifa de titel ‘hoogste gebouw ter wereld’ over van de Taipei 101 in Taiwan. Op 17 januari 2009 bereikte de toren zijn hoogste punt, met een hoogte van 828 meter. Inclusief antennes en vlaggenmasten is de hoogte 829,8 meter. Het gebouw werd met groots vuurwerk geopend op 4 januari 2010.

Het is een gebouw van superlatieven: het grondplan van de toren is gebouwd in de vorm van de Hymenocallis, een veelvoorkomende woestijnbloem in de regio. De toren is opgebouwd uit drie elementen rond een centrale kern. Het betonnen lichaam van het gebouw is ruim 575 meter hoog. De dakhoogte is rond de 636 meter. De schattingen over de uiteindelijke hoogte liepen ver uiteen. De betrokken bedrijven hielden dit eerst angstvallig geheim uit angst dat de hoogte van de Burj Khalifa in korte tijd zou worden overtroffen. Uiteindelijk bleef de teller staan op 828 meter.

In de toren is, naast kantoorruimte en 900 appartementen, ruimte gereserveerd voor een groot hotel. Het hotelinterieur is ontworpen door modeontwerper Giorgio Armani. Het eerste Armani Hotel heeft 15 van de 37 onderste verdiepingen betrokken. Per verdieping zijn 37 (hoger) tot 108 (lager) appartementen gerealiseerd. Volgens de projectontwikkelaar werden alle appartementen in acht uur verkocht. Er werd een zwembad gebouwd op de 78e verdieping, een lobby op de 123e verdieping en een observatiedek op de 124e verdieping. Verder bevindt de hoogste nachtclub ter wereld zich op de 143e verdieping en is op de 158e verdieping de hoogste moskee ter wereld te vinden.

We parkeerden onze auto in een van de naastgelegen parkeerplaatsen en liepen de grote Dubai Mall in. De Dubai Mall (Arabisch: دبي مول) is het op één na grootste winkelcentrum van de wereld. Het winkelcentrum maakt deel uit van de Burj Khalifa. Er is ruimte voor zo’n 1200 winkels. Er zijn parkeerplaatsen voor 14.000 auto’s. In het atrium van Dubai Mall staat ook het grootste aquarium in het land. Dit behoort tevens tot één van de grootste ter wereld. Ook is er een echte ijsring, waar gasten tegen betaling rondjes kunnen schaatsen. Het winkelcentrum van de superlatieven werd op 4 november 2008 geopend. De mensen die er liepen waren van verschillend pluimage en we konden naar hartelust mensen kijken. Maar we kwamen er ook voor de winkels, al kochten we weer eens niets. Petra en Suzanne zochten in Galerie Lafayette naar een geschikte jurk voor Petra voor het trouwfeest van Maarten, maar er werd niets geschikts en betaalbaars gevonden.

En zo passeerden we de ijsring en het Aquiarium en genoten om hier te zijn. Even later kwamen we aan bij de fonteinen aan de voet van de beroemde wolkenkrabber. Daar hebben we vele foto’s gemaakt, alvorens naar Time Out Dubai te gaan. Daar vonden we nadat we even moesten wachten een tafel in de buurt van de reling en hadden goed zicht op de show en de Burj Khalifa. Er werd drank gehaald en daarna weer hapjes. Ondanks dat de muziek erg hard stond, boven onze tafel, was het een super mooie avond.

Zaterdag 13 januari 2024: Bezoek aan Bur Dubai aan de Dubai Creek

Ontbijt, zon, strand, zwemmen, lezen, blog bijwerken, lunchen, zon, nog meer zwemmen en opfrissen. We hebben het allemaal weer gedaan. Daarna was het tijd om naar de Dubai Creek te gaan. De Dubai Creek is waar het allemaal begon voor Dubai en het blijft een levendige plek om te bezoeken en daar wilden we onze laatste gezamenlijke avond graag heen gaan. Er zijn bruisende souks en veel restaurants aan weerszijden van de Creek en je kunt voor slechts één dirham oversteken in een houten abra in oude stijl. Maar dat hebben we niet gedaan. Nadat we de auto geparkeerd hadden in een van de parkeergarages, hoorden we buiten al het kenmerkende geluid van het grote aantal Abra’s op het water.

We liepen in Bur Dubai langs de zuid-oever (geel gemarkeerd op de kaart) en werden eerst belaagd door de restaurant-proppers, die ons heel graag op een van de terassen wilde doen plaatsnemen, en vervolgens door de winkeliers op de Old Souk die ons heel opdringerig hun waar aanprezen.

Bur Dubai is de thuisbasis van de textielindustrie van Dubai en het bestaan van de Oude Souk dateert uit de 19e eeuw. Dubai begon zich in de 19e eeuw te concentreren op de potentiële rijkdom van de Dubai Creek en in de handel en de textielsouk was een hoogtepunt. De Oude Souk is een diepgecultiveerde traditionele Arabische winkelervaring, met textiel, kledij in Arabische stijl, netjes geweven manden en stro-accessoires, een verscheidenheid aan stijlvolle kleding en schoenen zonder merk. Dit fantastische, met cultuur gevulde winkelcentrum biedt een inzichtelijke geschiedenis van de handelsactiviteiten van Dubai, waardoor het gebied een opwindende toeristische attractie is. En dat merkten we. Het was er gezellig druk en we liepen met verwondering voor de producten, maar ook met lichte irritatie door de opdringerige verkopers door de straatjes.

Aan het einde van de Souk, liepen we over de kade van de Creek langs het (gesloten) Dubai Museum. Het was er erg donker en niet veel te zien. Vervolgens kwamen we bij Al Fahidi Historical Neighborhood. Dit is een voetgangersgebied langs de Creek met authentieke huisjes en winkeltjes. De bouw van de historische wijk Al Fahidi dateert uit de jaren 1890. In zijn bloei herbergde de plaats 60 wooneenheden, waarvan de meeste gescheiden waren door smalle, kronkelende straatjes. De stad Al Bastakiya is gebouwd door de welvarende Perzische kooplieden die naar Dubai waren getrokken door de rijke handelsmogelijkheden en prikkels die de regering van de Emiraten bood. Het district is vernoemd naar de Zuid-Iraanse stad Bastak.

In de jaren tachtig werd de helft van de historische buurt Al Fahidi verwoest om plaats te maken voor de ontwikkeling van een nieuw kantorencomplex. De overige huizen werden daarna gebruikt als pakhuizen of huisvesting voor buitenlandse arbeiders. Het gebied was verpauperd en daarom gaf de gemeente Dubai in 1989 opdracht om de resterende delen van de historische wijk Al Fahidi te slopen. Rayner Otter, een Britse architect, kwam naar het gebied en voerde een uitgebreide renovatie uit in het huis waar hij logeerde. Hij startte een campagne om het hele gebied te behouden en schreef een brief aan Prins Charles, die dat jaar Dubai zou bezoeken. Bij zijn aankomst vroeg prins Charles of hij de historische wijk Al Fahidi mocht bezoeken en toen samen met Rayner Otter het hele gebied verkende. Tijdens zijn bezoek stelde de prins voor om de historische wijk Al Fahidi te behouden en werd de sloop geannuleerd. Het duurde nog tot voor kort voordat de renovatie werd afgerond.

Het resultaat is een gezellig gebied waar Suzanne, Rob, Petra en ik doorheen slenterden. We keken naar etalages, naar mensen, bewonderden de oude gebouwen en kwamen uiteindelijk aan op een gezellig pleintje, overdekt met doeken, waar we neerstreken op een terrasje temidden van locals en toeristen. Hier hebben we heerlijk Arabisch gegeten.

Zondag 14 januari 2024: Het afscheid van Rob en Suzanne

De zon schijnt en het is lekker warm. Rob en Suzanne lagen nog een paar uurtjes lekker te genieten van het strand en het zwembad. Vanmiddag vlogen ze weer terug naar Nederland en kwam er een einde aan een heerlijke, gezamelijke week en brachten Petra en ik hen weer terug naar het vliegveld. Gelukkig hebben wij nog even. Komende week heeft Frank hier enkele werkafspraken en we zullen onze avonturen hier nog even voortzetten. Het was heel gezellig en heel speciaal dat ze hier op bezoek waren en dat wij hun “ons” plekje konden laten zien.

Terug in het hotel zijn we gewoon verder gegaan waar we gebleven waren: Petra nestelde zich weer op het strand in de zon en ik op mijn bedje in de schaduw. ’s Avonds hebben we wat rondgekuierd rondom Al Majaz, waar we afgelopen donderdagavond ook al waren. Petra kocht bij een kleermaker een knoop, maar hoefde die niet te betalen :-). We aten allebei een kleine BBQ-Chicken-pizza met een softdrink voor minder dan 5 Euro (!).

Maandag 15 januari 2024: Even helemaal niets!

Vanmorgen best wel vroeg wakker. Vreemd, zo zonder “die twee”. We missen ze wel. Na de ochtendwandeling en het ontbijt, zocht Petra haar vaste plekje op het strand weer op. Frank zou eigenlijk naar het Fluke kantoor in Dubai gaan, maar de vergadering werd verplaatst naar morgen. Daarom ging hij op het balkon bij de lobby zitten werken. Dit plekje is normaal het domein van de in witte jurken gestoken lokale mensen. Deze vertonen zich nooit bij het zwembad. Het was een lekker plekje in de schaduw met uitzicht op het zwembad en de zee.

‘Geloof het of niet: ’s Avonds zijn we niet meer op pad geweest. We hadden televisieavond. De twee laatste uitzendingen “liefde in de sneeuw” en de eerste uitzending van “Wie is de Mol?” hielden ons van de straat. En dus komt hier de titel van vandaag vandaan: “Even helemaal niets!”. We zijn zelfs niet meer gaan eten. De afgelopen 10 dagen hadden we ook echt wel genoeg gehad. Dus hebben we even een een-daagse eetpauze ingelast. 🙂

Dinsdag 16 januari 2024: Kantoor en Jachthaven Dubai

Vandaag had ik een afspraak op kantoor met Ahed, Pradeep en Evgeny. Dit is een deel van het Fluke Calibratieteam voor deze regio. We hebben de kansen voor de trainingen voor 2024 besproken. Er zit veel in de pen, dus ik zal wel een aantal keren hier naar toe komen. Ik heb al twee orders voor Kazakhstan en Mauritius in maart. We zullen zien. Daarna ben ik naar Petra teruggegaan, die zich prima had vermaakt met zonnen en zwemmen.

Nadat de zon was ondergegaan zijn we naar de grote jachthaven van Dubai gereden. Daar hebben we op aanraden van Pradeep, lekker gegeten in een Taverne, genaamd Tyler. Tyler’s Tavern is vernoemd naar de hond van de eigenaar die altijd in de bar te vinden was en het lievelingetje was van alle gasten. Helaas is die vorig jaar overleden. Het is een echt sportcafe met een gigantisch scherm waarop de wedstrijden kunnen worden bekeken. Er was geen sportwedstrijd van belang op deze dinsdag, dus het was rustig in de zaak. Wij hebben buiten op het terras genoten van een wijntje (Petra) en een Mocktail (Frank) en enkele voorgerechtjes. We nemen eigenlijk nooit een hoofdgerecht, want dat is al snel te overvloedig. Het was een gezellige avond en rond elf uur waren we terug in ons hotel.

Woensdag 17 januari 2024: Warm en harde wind

Over vandaag heb ik eigenlijk niet veel te melden. Er was een harde wind bij 26 graden. Heel vreemd voor ons. Als er zo’n harde wind in Nederland is, heb je het koud, maar hier was het alsof een harde föhn tegen je op waait. Alleen als je in de schaduw zat, zoals ik, is het toch wel fris op den duur. Ik heb wat helpdesk-vragen behandeld op het balkon van de lobby, met uitzicht op het zwembad. Een lekker werkplekje. Verder hebben we rustig aan gedaan. ’s Avonds naar een groot winkelcentrum geweest, hier in Sjarjah, om te kijken we Petra een jurk kon scoren. Maar deze poging mislukte. Terug in het hotel gierde de wind om het gebouw en was de zee erg ruw. Op het strand waren de bedjes allemaal naar achteren geplaatst, zodat ze niet konden worden weggevoerd door de golven. Wij vonden het geluid wel heel mooi.

Donderdag 18 januari 2024: Nog een keer golfen en Dubai Marina

Vanmorgen werden we gewekt door het geluid van een hele ruwe zee. De wind was weer helemaal weg, maar omdat de storm vanaf de zee naar land blies, zouden we nog dagen een hoge golfslag hebben op het strand. Voor de zee-aanbidders is dat wel jammer, want dan is er een rode vlag gehesen. Dat betekent dat er niemand in de zee mag zwemmen. En zo ook vandaag. Petra genoot van het zonnetje, en Frank maakte weer een strandwandeling van 5 km. Vanmiddag zijn we weer naar Al Zorah Golf geweest. Daar hebben we een rondje gegolft. De wind was minimaal en we zagen veel watervogens onderweg. Hier en daar waren er ook flamingo’s. Het is een mooie baan, alleen waren er vandaag enkele flights achter ons, zodat ik me een beetje opgejaagd voelden, en ging het eigenlijke spel voor geen meter. Maar dat hoort erbij. Het is en blijft vooral een spelletje tegen je zelf. Maar gelukkig compenseerde het gezelschap (Petra) en de mooie omgeving veel. Achteraf toch een mooi potje gespeeld.

Rond zes uur waren we weer terug in het hotel om ons op te frissen. Daarna zijn we naar de Dubai Marina gereden. We hadden zin in sushi en we wisten dat hier een restaurant was met een sushi-train, waar je de lekkere hapjes op bordjes van een lopende band kon nemen, die langs de tafels liep. Deze ligt op ongeveer 30 minuten rijden. We parkeerden rond acht uur de auto in de Dubai Marina en slenterden door het winkelcentrum. Eenmaal bij het Japanse restaurant aangekomen, bleek dat deze gesloten was en werd gerenoveerd. Helaas moesten we dus onze plannen bijstellen. Maar dat is hier nooit een probleem! Langs de haven waren tientallen restaurantjes te vinden en rond negen uur zaten we op een heel gezellig terras van een Libanees Shisha bar-restaurant. Ook hier kozen we twee voorgerechtjes uit om te delen en hebben weer een heerlijke avond gehad. We genoten van de ambiance. Het is zo mooi om hier in Dubai te zijn.

Vrijdag 19 januari 2024: Een uitstapje naar Abi Dhabi

Vanmorgen was het bewolkt. Nadat Frank de dagelijkse strandwandeling had gemaakt, besloten we niet te gaan wachten op de komst van de zon. Het was weliswaar windstil, maar als er geen zon is, ziet het er toch weer anders uit, hier op het strand. Daarom zijn we na het ontbijt naar Abu Dhabi gereden. Dat was een rit van ongeveer anderhalf uur en tegen half elf reden we de brug over naar het W – Abi Dhabi Hotel, dat midden op het Yas Marina Circuit ligt. We zijn hier al een keer of drie geweest en normaal zetten we de auto in de parkeergarage, onder het hotel. Alleen deze keer kwamen we voor een gesloten slagboom te staan. Er mochten alleen maar gasten hun auto parkeren. Helaas! We hadden er graag een kopje koffie willen drinken bij het dak-zwembad met uitzicht op het circuit. We parkeerden onze auto eerst op de taxi-standplaats en namen enkele foto’s. Ook liepen we even naar binnen en aar het dakterras voor een cappuccino, maar ik had geen goed gevoel, omdat we de auto daar zo achter hadden gelaten. Daarom zijn we weer snel terug gegaan en we hadden geluk: Er stond al een bewaker heel druk in zijn portofoon te babbelen. Toen ik hem gerust gesteld had, zijn we meteen weggegaan, ook om hem niet verder te proveceren.

Vervolgens zijn we naar de jachthaven gerden, dat direct naast het circuit ligt en tegenover het hotel. Daar vonden we een mooie parkeerplek en liepen langs de restaurantjes. Mede omdat het nog zo vroeg was, was het er uitgestorven. Hier konden we dus geen cappuccino krijgen. Toen ontdekten we dat er een weg liep tussen de haven en het circuit, dat uitkwam bij de achterkant van het hotel. We liepen langs de renbaan er er begonnen Formule 4 auto’s te rijden. Het bleek een training te zijn voor de race van dit weekend. We spraken nog even met een baancommissaris, toen we een heel hard gepiep hoorden en een van de renwagens de bocht mistte en van de baan vloog. De baancommissaris moest snel bij ons weg om met een gele vlag te gaan zwaaien. Het liep met een sisser af en de auto had de vangrail niet geraakt. Wij liepen snel door en kwamen achter het hotel bij de fitnesszaal uit. Daar konden we zomaar naar binnen wandelen en doorlopen naar de kamers. We liepen door het hotelgedeelte dat over het circuit gebouwd was en hadden een goed zicht op de trainingvan de formule 4. Daarna hebben we de lift naar het zwembad op het dak genomen en konden even later genieten van een lekker en veel te duur kopje cappuccino. Daarna zijn we weer door het fitnesscenter naar buiten geglipt en naar de auto teruggelopen.

De volgende stop was ook weer in de buurt: We reden naar Ferrariworld en het Yas Mall Winkelcentrum om een souvenir-magneetje voor Maarten te zoeken. Maar hier schrokken we ons kapot over de prijzen die ze durfden te vragen: Magneetjes (nog niet eens van Yas Marina Circuit) van 40 euro waren geen uitzondering en een polo van Ferrari koste 1.250 Dirham (500 Euro!!!). En nog zie je mensen met tassen vol spullen naar buiten lopen. Niet normaal! We zijn ook niet lang gebleven, want dit is echt niets voor ons. De volgende stop was de Yas Links Golfbaan. Niet om te golfen, maar voor een lunch in het clubhuis. Ik had op mijn verlanglijstje een polo van hier staan en we slaagden in de golfshop. We kochten er twee (betaalbare) golf-poloshirts met het logo van Yas Links erop. Daarna zijn we op het terras heerlijk verwend met een lichte lunch. Petra nam een garnalen-salade en ik een Pokebowl met zalm. We hadden uitzicht op de fairway en genoten van de rustige omgeving.

Daarna weer verder naar de stad gereden. Dat was toch nog een half uur verder. Na een korte stadtoer over de Abu Dhabi Corniche, parkeerden we tegen half vijf ionze auto tussen grote appartementscomplexen, midden in de stad. Om ons heen stonden de grote wolkenkrabbers, maar dit stukje stad stond bekend om een parkje met het oud Arabische Al Hosn Fort, dat gold als oorsprong van de stad. Toevallig begon er vandaag het jaarlijkse Al Hosn Festival.

Op hun website lezen we: “Het Al Hosn Festival is een levende uitdrukking van de cultuur van Abu Dhabi en een jaarlijkse viering van het erfgoed van het emiraat in Al Hosn, de thuisbasis van de meest waardevolle historische plek van de stad, Qasr Al Hosn. Bezoekers worden uitgenodigd om een ​​stap terug in de tijd te doen en zich onder te dompelen in de tradities van de Emirati-gemeenschap, van onze beroemde gastvrijheid en eten tot het uit de eerste hand ervaren van de kleding, gebruiken, uitvoeringen en ambachten die ons leven vandaag de dag bepalen. Al Hosn is de plek waar onze diverse gemeenschappen samenkomen om onverwachte ontdekkingen te doen, verbindingen te leggen met ons verleden en deel te nemen aan het steeds evoluerende verhaal van Abu Dhabi.”

Het was er gezellig druk en wij waren een van de weinige toeristen. Het was een echt Arabisch Festival en niet voor de toeristen, maar voor de lokale bevolking. De gasten kregen het volgende voorgeschoteld: Marktkraampjes met kunst, broccante, maar ook moderne spullen, kinderworkshops, Ttaditionele shows en muzikale optredens. Maar natuurlijk ook eten & drinken. Wij kregen nog voorgeschoteld hoe traditioneel Arabische koffie werd gezet en we mochten ook proeven. Petra ging nog even de drommedarissen aaien en een jong sabbelde op haar vingers. Het was een heel gezellige avond en we keken onze ogen uit.

Rond half elf waren we weer terug in Sharjah. Dit was een hele mooie vakantiedag geweest en we hebben heel veel gezien en gedaan. We namen ons voor morgen weer uit te rusten! 🙂

Zaterdag 20 januari 2024: Op bezoek bij vrienden

Zo gezegd, zo gedaan: Vandaag gewerkt (Frank), gezond (Petra), gezwommen, gelezen, gewandeld langs de zee en … gegeten :-). Het is afzien! Maar niet heus! We genieten met volle teugen van onze werkvakantie hier. Het is lekker weer, de zee wordt alweer wat rustiger en het water in het zwembad is lekker warm. Ook de jacuzzi is weer bruikbaar, nadat deze de afgelopen week is gerenoveerd. De dag vloog om, helaas. Op de foto zie je het uizicht over het zwembad en de zee vanaf het balkon van de lobby, dat ik tot mijn werkplek heb verheven. Hier kan ik nagenoeg de hele dag in de schaduw zitten werken met goede wifi, zodat ik zonder problemen MS Teams afspraken kan doen, zonder dat de gesprekspartner merkt dat ik op zo’n bijzondere plek ben. Maar meestal zeg ik het er wel bij. Zo’n werkplek bevalt prima!

Vanavond zijn we bij vrienden op bezoek geweest. Ze heten Amine en Eman. Amine is een van mijn Fluke collega’s van het kantoor hier in Dubai. Amine en Eman hebben afgelopen zomer een prachtige dochter gekregen, Myan, die we nog niet hadden gezien. Ze wonen in een splinternieuw appartementencomplex bij de Creek-Marina, een gebied landinwaarts wat de potentie heeft om het nieuwe stadscentrum te worden. Er is zelfs al ruimte gereserveerd voor een nóg hogere toren dan de Burj Khalifa! Toen we onze auto geparkeerd hadden, kwam Amine ons halen en vroeg ons of we last hadden van hoogtevrees. Hij bracht ons vervolgens naar het dakterras van het gebouw op de 63e verdieping. De zon ging net onder en we hadden een prachtig uitzicht op de omgeving. Hij noemde het een 360 graden view. Hier een impressie:

Op bovenstaande foto’s kun je zelfs tot aan de Burj Khalifa kijken. Na dit cadeautje aan ons, zijn we weer naar beneden naar de 6e verdieping gegaan, waar ze een 2 slaapkamer appartement hebben met ook hier een prachtig uitzicht op de stad.

Het was een zwoele winteravond en we hebben op hun balkon genoten van het uitzicht en bijgekletst onder het genot van heerlijke Tunesische hapjes, hun moederland. Ze wonen nu ruim 5 jaar in Dubai en zijn hier al twee keer verhuisd. Amine moet voor Fluke ook veel reizen en daarvoor is Dubai een prima uitvalsbasis. Eman is makelaar en verkoopt villa’s in een van de duurdere wijken van de stad. En dan sinds kort een dochter. Dit jonge gezin heeft daarom nu een druk leven. Omdat ze zo ver van huis leven, missen ze de ondersteuning van hun ouders heel erg bij het opvoeden van het kindje. Eman werkt van huis uit en kan Myan gelukkig meenemen naar de bezichtigingen, wat hier heel gebruikelijk is. Als ze vergaderingen heeft, waarbij ze Myan niet kan meenemen, dan huurt het stel een part-time nanny in, wat hier ook weer heel gebruikelijk is. Vanavond merkten we goed dat alles draait om de nieuwe baby in dit jonge gezin.

Morgen gaan we, net als vorig jaar, mee met een motortrip naar de bergen in het noorden. Amine en Pradeep wilden ons graag, net als vorig jaar, weer uitnodigen voor een gezellige BBQ samen met hun motorclubje (4 man). Maar omdat het meenemen van alle spullen op de motor lastig is, hebben we aangeboden dit in onze auto te vervoeren. Op z’n Dubais werd gedurende de avond bij Amine een compleet BBQ-pakket bezorgd. In dit pakket zat het benodigde vlees, broodjes, groente, sausjes, koelelementen enz. Dus toen we naar huis gingen, kregen we eerst nog een kleine rondleiding door de buurt, en vervolgens werd onze auto volgeladen met dit pakket, stoeltjes, tafel, de grill en nog veel meer. Rond 22 uur gingen we naar huis om dit jonge stel even rust te geven en morgen zouden we om half acht de motorrijders ongeveer 90 km noordelijk van het hotel treffen. Vroeg op, dus.

Zondag 21 januari 2024: BBQ-ontbijt op Jebel Jais

Vanmorgen ging om 6 uur al de wekker. De planning is om rond 8 uur bij het verzamelpunt te zijn. Een rit van ongeveer een uur naar het noorden van de Verenigde Arabische Emiraten. Van daar uit zullen we nog een uur de bergen in rijden naar de hoogste berg van de UAE: Jebel Jais: De Jebel Jais-bergtop maakt deel uit van het spectaculaire Hajar-gebergte. Het strekt zich uit van Ras Al Khaimah aan de oostkant van de Verenigde Arabische Emiraten tot het Musandam-schiereiland aan de noordoostkant van Oman. Als je dus over de top van deze berg heen rijdt, kom je in Oman uit. De Jebel Jais-bergtop in Ras Al Khaimah stijgt 1.934 meter boven zeeniveau uit.

Tijdens de rit naar het verzamelpunt, reden we via de snelweg parallel aan de kust. Nadat we het stedelijk gebied van Sharjah en Ajman achter ons hadden gelaten, reden we al snel door de zandheuvels van de woestijn. Rechts van de weg (in het oosten) zagen we de zon boven de bergen in de verte op komen. Een prachtig landschap om te zien. Petra speurde langs de weg naar dromedarissen. Rond kwart voor acht kwamen we aan bij de grote parkeerplaats langs de autoweg en kochten we een kleine kop koffie bij Starbucks. Wisten wij dat je dan nog een hele grote kop koffie krijgt? We kregen hem allebei niet op. De groep was bijna compleet en het was alleen nog even wachten op Amine. Hij kreeg vanmorgen zijn motor niet aan de praat en had besloten ook met de auto te komen. En zo reden we met twee auto’s en drie motoren de berg op. De weg naar de top was ongeveer 38 km verderop en slingerde zich langs steile hellingen en diepe kloven. Hoe verder we naar de top reden, hoe drukker het werd. Langs de weg stonden tientallen, honderden tentjes waarin mensen afgelopen nacht hadden geslapen.Veel mensen trekken in het weekend naar de berg om er samen met familie of vrienden te barbeque-en, te feesten en dan in kleine tentjes te overnachten. Her en der waren grote parkeerplaatsen met sanitaire voorzieningen, speciaal voor dit doel ingericht. Ze kennen hier geen campings zoals wij die in Europa kennen.

Zo reden we helemaal naar boven en boven aan de top was de grens met Oman en konden we niet meer verder. We draaiden en reden ongeveer een km terug, waar we een mooi plekje vonden op een grote parkeerplaats. Daar zetten we onze motoren en auto’s in een vierkantje en stalden onze spullen uit in een kring. Pradeep ging meteen aan de slag met de BBQ en zo zaten we om tien uur ’s morgens te onbijten met kip- en biefhamburger op het menu. Ondertussen kwamen de geitjes kijken of ze iets konden bietsen en Petra gaf ze wat tomaat. Lekker in het zonnetje genoten we van de omgeving, het eten en het gezelschap.

Rond de middag daalden we weer van de berg af en reden door de woestijn weer terug naar de bewoonde wereld. Onderweg schoot Petra nog wat plaatjes van kamelen. Om twee uur waren we weer in het hotel. Daar hebben we nog genoten van de zon, zee en strand. Petra las haar boek uit en ik liep nog 6 km langs de zee. Nu zit ik op het terras bij zons-ondergang aan deze blog te schrijven en Petra zit naast me een boek te lezen. Een super romantisch plekje. Het is echt genieten! Vanavond blijven we in het hotel en doen rustig aan. Een filmavond wellicht :-). Tot morgen!

Maandag 22 januari 2024: Nog een keer golfen tussen de flamingo’s

In Nederland zat Joost vanmorgen al om zeven uur klaar voor mij. Eén nieuwe klant wilde graag een kennismakingsgesprek via MS Teams. Het was stormachtig weer in Nederland, terwijl ik op het terras aan de vergadering deelnam. Ze waren erg jaloers op mij, want in de weerspiegeling van het raam achter mij zagen ze de palmbomen en de zee. Het was een goed gesprek en we mogen een offerte uitbrengen en volgende week in Tilburg komen verdedigen. 

Tot aan de lunch heb ik gewerkt en daarna zijn we weer gaan golfen in Al Zorah – Ajman. Deze keer hebben we echt tussen de flamingo’s gespeeld. Maar dat was dan ook het enige leuke aan de middag. Het spelletje ging voor geen meter. Tussen het vele water en alle bunkers verloren we samen 10 ballen. Maar we mogen niet klagen: het is heel speciaal om in zo’n mooie omgeving en met mooi weer te mogen golfen! 

Om 18 uur werd het donker en stopten we met golfen. Het was niet druk op de weg en om half zeven waren we alweer terug in het hotel. Daar hebben we ons omgekleed om vervolgens weer door te rijden naar de Burj Khalifa. Hier hebben we in het TimeOut Food  Court genoten van het uitzicht op de fonteinen onder het genot van een wijntje en een 0.0 biertje en heerlijke hapjes. Na het eten zijn we langs het water gaan wandelen en hebben prachtige foto’s gemaakt.

Dinsdag 23 januari 2024: Niet veel te melden

Vandaag was het een rustdag en hebben we niet veel gedaan en dus hebben we niet veel te melden. 

Woensdag 24 januari 2024: Fujairah

Er is een plaats in de Emiraten waar we nog niet zijn geweest en dat is Fujairah. Dit ligt helemaal aan de andere kant van het land aan de Golf van Oman. Daar zijn we vandaag heen gereden. Het kostte ongeveer anderhalf uur om door de woestijn en de bergen naar de kust aan de overkant te rijden. 

Fujairah viel eigenlijk wat tegen: eerst naar de vrijdagmarkt, ongeveer 30 km voordat we in de stad aankwamen. Het was niet zoals we verwacht hadden. Het waren allemaal houten afdakjes aan weerszijden van de doorgaande weg. Het stofte er enorm en we zijn niet gestopt omdat we het niet aantrekkelijk vonden en het was er zo druk dat we nergens konden stoppen om te parkeren. 

Dus zijn we maar doorgereden naar het oude fort. Hier wilden we wat cultuur oppikken. Ze waren het gebied aan het opknappen en het was duidelijk niet af. We zijn er wel doorheen gelopen, maar omdat er nergens echte informatie beschikbaar was, sprak het ons niet zo aan. Eén bewaker deed nog wat moeite en opende enkele deuren van huisjes rondom het ford die al gerenoveerd waren. Op een bankje in de schaduw aten we de twee cakejes die we van het ontbijtbuffet hadden meegenomen. 

 Toen naar de kust: Umbrella beach stond op internet als het mooiste strand van deze stad: Helaas bestond het uit kaal en heet zwart kiezelstrand en waren er geen bedjes. In een hotel hebben we een veel te dure kop koffie gedronken. Daarna nog over de boulevard gereden en ook hier was weinig te zien. Dit is duidelijk heel anders als westkust bij Dubai: het is nog onontwikkeld voor touristen. Al met al goed om gezien te hebben, maar we hoeven er niet terug. 

Dus toen weer 1,5 uur terug gereden. Om 14.50 u terug in het hotel: konden nog net lunchen. Toen een dutje en een wandeling over het strand. Nu zitten we gezellig in Irisch village. Lekker met een wijntje en een hapje. 

Donderdag 25 januari 2024: Dineren op uitnodiging van Fluke-vrienden

Vandaag heb ik eerst nog wat klusjes gedaan voor Fluke en ORTEON. Vlak voor kerst heeft Fluke Calibration de software vernieuwd, die ik steeds bij klanten moet installeren en die ik daarna moet implementeren en trainen. Dus ik moest deze reis tussendoor alle training-presentaties nakijken of ze nog klopten. En dat is vandaag afgerond. Volgende week vlieg ik weer naar het Verenigd Koninkrijk en dan kan ik deze nieuwe software en bijbehorende trainingen voor het eerst gaan gebruiken. Petra was vandaag lekker rustig op het strand een boekje aan het lezen en zwom af en toe in de zee en in het zwembad. Ik zat zelf boven op het balkon van de hotellounge en af en toe zwaaiden we naar elkaar. Nadat om 16 uur de zon onder was gegaan en het te fris werd op het strand, verfristen we ons om naar Dubai te gaan.

Pradeep en Amine hebben ons vanavond uitgenodigd bij een Indiaas restaurant genaamd Bombay Borough DIFC in het Financial Center van Dubai en heel dicht bij het kantoor van Fortive – Fluke. Pradeep had me een routebeschrijving gestuurd en erbij gezegd dat we onze auto heel decadent bij de Valet Parking moesten afgeven. Het was er veel te druk om zelf een parkeer plaats te zoeken. Het restaurant zorgde ervoor dat de valet betaald werd en daardoor bereikbaar bleef. In het restaurant bleek dat Amy en hun baby Mayan ook aansloten. Het werd een hele gezellige avond met z’n zessen en Petra en Mayan waren meteen weer dikke vrienden.

Vrijdag 26 januari 2024: ORTEON en the Mega Mall van Sharjah

Vandaag was de laatste volledige dag in het hotel. Ik heb eerst nog wat aan cursussen gewerkt die ik voor ORTEON wil gaan geven en daarna hebben Petra en ik een lange wandeling op het strand gemaakt. Het uitzicht is prachtig en we genoten van de ondergaande zon. Ik heb nog een prachtige foto gemaakt van de stad over het strand heen. Een beetje weemoedig keerden we terug naar de kamer. Daar pakte ik mijn koffer al in, maar Petra ging eerst met twee kopjes zelfgemaakte koffie terug naar ons plekje langs het zwembad. Daar heeft ze lang gepraat met Karina uit Moskou. Ze is 15 jaar geleden hier heen verhuisd en hier getrouwd met een Oekrainsche man uit Kiev. Ze hebben samen twee kinderen van 5 en 10 jaar oud. Ze woont dicht bij het hotel en komt in haar vrije tijd hier sporten en genieten van het zwembad en strand. Ze heeft een vast plekje op het terras, dat ze vaak deelt met ons. We zitten er om en om: als zij er niet is, dan gebruiken wij het bijzondere plekje en andersom. Het blijkt dat ze een vast bedrag per jaar betaald om van de hotel-faciliteiten gebruik te maken. Ze vertelde Petra over de cultuur van de Russen en ook van de Russische gasten hier in het hotel. Bijvoorbeeld dat ze elkaar geen gedag zeggen en dat ze op zich zelf zijn en zich verheven voelen ten opzichte van andere mensen. Het was al donker toen ze terug kwam naar de kamer. Ik had ondertussen mijn koffer al helemaal kunnen inpakken. Petra heeft dat toen ook gedaan.

’s Avonds hebben we ons voor het laatst overgegeven aan het drukke verkeer hier in de stad. We moesten nog even tanken, zodat de we de auto morgen met een volle tank konden inleveren op het vliegveld. De tank was helemaal leeg en ik had de tankstation-bediende (Ja: je mag hier niet zelf tanken maar wordt bediend) gevraagd de tank zo vol mogelijk te maken, mant ik moest nog 20 km rijden tot het hotel en morgen naar het vliegveld. Er ging met heel veel moeite voor 92 Dirham in de tank. Dat was voor 23,38 Euro. En met deze tank hadden we bijna 550 km gereden! In het winkelcentrum hebben we rondgelopen en bij een naburige gift-shop enkele kleine dingetjes gekocht. Rond half elf waren we weer in het hotel. Daar hebben we nog even bij het zwembad gestaan en keken naar een grote groep lokale kinderen die zwemtraining hadden. Het was daarna tijd om naar bed te gaan.

Zaterdag 27 januari 2024: De laatste dag en naar huis

Vanmorgen heb ik nog eerst een ochtendwandeling van 5 km gemaakt langs de zee. Het was eb en ik kon een heel stuk lopen. Ik hoefde maar twee keer op en neer om de 5 km vol te maken. Daarna gedouched en het koffer gesloten. In het restaurant hebben we een licht ontbijt genoten en daarna hebben we nog een uurtje op “ons” plekje gezeten en genoten van de zee. We hebben nog wat fooien gegeven aan medewerkers die ons altijd zo vriendelijk behandeld hadden. En ze doen dat graag omdat ons gedrag veel opener is dan die van de andere gasten (Russen). Wij zijn de afgelopen drie weken echt in de watten gelegd hier. Petra zag op de achterkant van een bankje nog een spreuk die haar erg aansprak: “TravelMakesMeHappy”.

Maar daarna moesten we toch echt dit plekje loslaten. We hebben onze koffers opgehaald, hebben uitgecheckt en zijn door de manager mr Mena naar onze auto begeleid. Er volgde een hartelijk afscheid en zoals ze hier zeggen “In Sha Allah (إِنْ شَاءَ ٱللَّٰهُ) (Als God wilt)” tot volgend jaar.

Oja, ik zou het nog bijna vergeten. Ik zit sinds 6 weken op een online cursus om me het Arabisch machtig te maken. Ook daaraan heb ik tijdens het verblijf hier veel tijd aan besteed.

Het was een heel mooie tijd hier. Commercieel gezien is er weer genoeg potentie voor opdrachten voor mij voor het jaar dat voor ons ligt en het is een hele mooie plek om het koude weer van Nederland te ontvluchten. Helaas moet Petra zich volgende week weer melden op haar werk, want ik zou dit heel goed als uitvalsbasis voor mijn werk kunnen gebruiken. Veel gemakkelijker met vliegen dan vanuit ons kikkerlandje. Maar het is ook mooi om weer thuis bij Aniek, Maarten, Laura en onze familie en vrienden te zijn. En ik moet volgende week alweer direct op pad naar het Verenigd Koninkrijk, Den Bosch, Kazakhstan en Mauritius, maar er blijft ook tijd over voor de andere sociale contacten. En…. onze volgende reis is naar Japan!

Van deze zullen we (In Sha Allah ) weer verslag doen in deze blog. Groetjes en tot gauw!