2022: Vive la France!

Eigenlijk wilden we dit keer helemaal geen blog maken. Wie wil er nu lezen dat wij met onze caravan naar een camping toe gaan en daar de hele dag in de zon liggen te luieren? En dat, terwijl we na een geweldige zomer in Nederland, waarbij iedereen al met vakantie is geweest. De achterblijvers worden nu in ons kikkerlandje getrakteerd op de ene regendag na de andere, terwijl wij in zonnigere regionen vertoeven. En dat begon al afgelopen woensdag. Eigenlijk nog een werkdag voor ons tweeën. Maar ineens kon ik eerder vrij nemen en Petra volgde mijn voorbeeld. En zo konden we de caravan achter de auto hangen en in de stromende regen vertrekken…

Planning:

De bedoeling is om vanaf donderdag in twee dagen naar camping Mas De Rey in Arpaillargues te rijden. Hier zullen we onze vriend Charles bezoeken, die al jaren in dit prachtige dorp woont. Evenals vorige keren zullen we dan op zaterdag naar de gezellige markt in Uzes gaan. Op maandag of dinsdag reizen we dan verder naar het zuid-oosten: Naar de Cote d’Azur. Waarschijnlijk strijken we dan neer op de camping Les Tourels in Ramatuelle. Op hun website ziet het er prachtig uit met een luxe zwemparadijs. Deze camping kunnen we dan gebruiken als uitvalsbasis voor uitstapjes naar onder andere Monaco, Nice, Canne, Saint Tropez en alle mooie stranden en gezellige marktjes. Hoe lang we blijven weten we nog niet, maar zeker is dat we uiterlijk 7 oktober weer thuis moeten zijn, omdat we na het weekend weer moeten werken. Petra in Heerlen en Frank in London.

Wel of geen blog?

Waarom dan nu toch weer een blog? We zijn nu enkele dagen op pad en we krijgen al van diverse kanten de vraag: “Wanneer start de blog?” of “Ik mis de blog! kijk ik niet goed? Kortom: vrienden en familie verwachten onze verhalen over de avonturen tijdens onze reizen en vragen zich af: “waarom deze keer niet?” Na intern beraad hebben we besloten een gouden middenweg te kiezen: We zullen in elk geval hier een kort verslag bijhouden als er iets te melden valt. We zullen zien waar het schip strandt. Natuurlijk doen we dat ook omdat we het zelf ook heel leuk vinden. Naderhand kunnen we ook altijd genieten van de herinneringen op het web. En heel misschien, als jullie het leuk vinden, geef dan ook even een reactie op deze pagina. Dat vinden wij op onze beurt ook weer heel leuk!

Woensdag

We hadden gisteravond al onze hond Lizzy naar Maurice gebracht. Wat is het toch een rustgevend gevoel dat we haar bij hem in goede handen kunnen achterlaten. Ook hadden we alles wat we mee wilden nemen al in de garage klaargezet. Kleren, etenswaar, de golfspullen, en de gasflessen. Vanmorgen op tijd opgestaan, de laatste voorbereidingen getroffen en de auto ingeladen en om 9 uur naar de loods gereden, waar onze caravan al verder helemaal klaar stond voor vertrek. Het regende hard, maar we konden de auto in de loods naast de caravan parkeren en droog alles omhuizen. In nog geen half uur kreeg alle bagage een plek en werd alles stevig vastgesjord. Daarna hebben we de caravan gewogen en met een totaal van 1750 kg konden we veilig op weg. Alleen de kogeldruk was nog iets te hoog. Daarom lieten we 15 liter uit de watertank lopen. Dat water hadden we toch onderweg niet nodig… om 10 uur gingen we op pad.

Ondanks de regen, waren we al in vakantiestemming. En omdat we een dag extra hadden, besloten we niet de snelle snelweg via Luik te nemen, maar binnendoor, rustig over Gulpen en de Planck (B) naar Vervier (B). Een voordeel van deze route was, dat we in Vervier (indien nodig) nog een korte laadstop konden maken. Het volgende laadpunt is in Luxemburg-Stad op 198 km van thuis. Met een volle accu in normale omstandigheden is dit geen probleem voor de Tesla-Sprite combinatie, maar het is toch weer spannend om de Ardennen te doorkruisen. Maar al snel bleek dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Toen de auto gewend was aan het verbruik met de caravan achter zich, gaf de routeplanner aan dat we met ruim 10% acculading het einddoel zouden halen. We reden binnendoor langs het mooie Aubel en net noordelijk van Vervier kwamen we pas op de snelweg. Deze volgden we richting Trier, langs Spa en Malmedy. Bij St. Vith reden we weer binnendoor Luxemburg binnen. Een prachtige route met mooie slingerwegen en vergezichten. Rond half een reden we de straat in, waar we onze caravan konden afkoppelen, waarna Frank 20 meter verderop de Tesla aan de lader kon aansluiten: Precies 10% over. Perfect! We hebben vervolgens de caravan met de mover gedraaid en de stoeltjes gepakt. Zo hebben we tussen de 30 en 40 minuten naast de caravan gezeten. Frank met de krant en Petra met een tijdschrift.

Na het laden zijn we door Luxemburg richting Metz (F) gereden. Onderweg kregen we nog enkele buien over ons heen, maar de langdurige regen hadden we met de Ardennen achter ons gelaten. Even ten het zuiden van Metz hadden we de tweede stop. Normaal stopten we altijd noordelijk van Metz bij een grote Carrefour Supermarkt, maar deze keer besloten we een nieuwe stop te proberen. En dat was in het begin niet zo’n succes. we reden met onze grote combinatie een druk winkelgebied in. Zigzaggend tussen de geparkeerde auto’s en bomen zochten we naar de ingang van het stuk parkeerplaats waar de Tesla-laders staan. Erg duidelijk was het niet, maar na een kwartier stonden we toch geparkeerd en waren we weer aan het laden. Bij het parkeren van de caravan, bleek dat we een grote tak aan de luifel hadden hangen. Op de parkeerplaats toch een boom geraakt, maar gelukkig helemaal geen schade. 🙂 We zijn toen teruggelopen naar het winkelcentrum en hebben daar op een terras een heerlijk kopje koffie genomen. En zo zaten we in het zonnetje te genieten van onze eerste vakantiedag!

Er stonden nog twee etappes op de planning: van Metz naar Beaune via Val de Meuse. Nog 300 km te gaan. Rond 17 uur stopten we voor onze volgende rustpauze: De laadplaats “Val De Meuse”. Hier zijn we al vaker geweest: Een afgelegen laadplaats met een nieuw motel in Amerikaanse stijl en een restaurant dat we nog nooit open hebben gezien. Toen we de caravan parkeerden en de auto met het laadpunt verbonden, namen we het besluit om hier ergens een camping te zoeken en niet door te rijden naar Beaune. En via de telefoon vonden we een ANWB-aanbevolen plek 17 km verderop: Camping Hauto Reille. Een doorgangscamping met restaurant en daar draaiden we half zeven de parkeerplaats op. We mochten zelf een plekje uitzoeken als we maar voor kwart over zeven terug waren, want daarna sloot de keuken van het restaurant. Gelukkig stond de caravan snel op zijn plek en even later zaten we achter een dampend bord eten. Daarna hebben we in de caravan nog wat na-gekeuveld en zijn we vroeg naar bed gegaan. Het was een mooie eerste vakantiedag.

Donderdag

Vannacht heeft het heel hard geregend! En op het dak van de caravan klinkt het allemaal nog dramatischer. En dat maakt het ook erg knus! We hadden gisteren bij aankomst croissants besteld bij de receptie en die hebben we ons lekker laten smaken. De regen was gestopt en de zon scheen door de bomen. Dit gedeelte van Frankrijk is erg groen en de hete zomer heeft hier geen vat op de natuur gehad, zo lijkt het. Na de croissants en een heerlijk kopje koffie, braken we weer op en reden verder naar het zuiden. Ook nu weer, kregen we onderweg meerdere buien over ons heen, maar dat deerde ons niet. Het schoot lekker op en in het begin van de middag waren we de grote stad Lyon al voorbij. We berekenden de mogelijke aankomsttijd in Arpaillargues en het leek erop dat we er rond zes uur konden zijn. Dus besloten we door te rijden. Toevallig belde Charles en toen hij hoorde dat wij vanavond al in de buurt zouden zijn, in plaats van morgen, nodigde hij ons spontaan uit om bij hem te dineren. Lief he?

Onderweg werd het steeds beter weer en na Orange was de lucht helder blauw en geen wolkje meer te zien. Rond half zeven waren we bij ons einddoel Mas de Rey in Arpaillargues. Een kleinschalige camping in een bosrijk gebied. De eigenaren zijn Nederlandstalig en dat maakt het contact een stuk makkelijker. Hier mochten we ook weer kiezen waar we wilden gaan staan met de caravan en we zochten een mooie plek uit afgeschermd met 2 meter hoge heggen en onder een aantal bomen. Lekker beschut.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, zijn we naar Charles gereden en hebben daar een heerlijke avond gehad. Het voelt geweldig om weer hier te zijn. Hij is ook altijd zo gastvrij! Onder het genot van een heerlijk glas wijn hebben we vele herinneringen opgehaald. Toen we ’s avonds afscheid namen, vroeg hij ons om aanstaande zaterdag na de markt bij hem te lunchen. Petra bood aan om dan na de lunch samen het graf van Treesje te poetsen. Treesje was zijn vrouw en is hier overleden en op het lokale kerkhof begraven. Ze is volgende week precies 8 jaar geleden gestorven en we willen haar graag weer een schoon plekje geven. Dat vond Charles heel aardig van haar, want hij kan er niet zo makkelijk meer bij om het schoon te maken. De tombe is net te hoog en hij te oud…

Terug op de camping hebben we ons verder geïnstalleerd en vroeg naar bed gegaan. We vielen als een blok in slaap.

Vrijdag

Nu ben ik toch weer hele verhalen aan het typen en dat gaat vanzelf :-). Maar over vandaag valt niet zo veel te vertellen. We zijn na het ontbijt naar Nimes gereden. Een grote stad, ongeveer een half uur zuidelijk van de camping. Daar hebben we de Tesla geladen en zijn we intussen naar een grote supermarkt gegaan en hebben de inkopen voor de komende dagen gedaan. Daarna zijn we bij een chateau onze favoriete rosé gaan kopen en vervolgens hebben we heerlijk geluncht. We hebben verschillende soorten Franse kaasjes gekocht en dat ging er goed in! Daarna lekker geluierd in de zon en ’s avonds gebarbecued. De dag was om voordat we het in de gaten hadden.

Zaterdag

Zaterdag is de grote marktdag in Uzes. Daar willen we vandaag naar toe. Frank is vanmorgen al vroeg naar het dorp gelopen en heeft bij de lokale bakker heerlijke croissants gehaald voor bij het ontbijt. Daarna zijn we naar Uzes gereden. Dit was maar 5 km verderop. Uzes is de hoofdstad van het hertogdom waar we nu zijn. Altijd super gezellig om over deze drukke markt te struinen. Het hele centrum staat vol met kraampjes en het is een sociale ontmoetingsplaats voor de hele omgeving. Overal zie je de locals met elkaar kletsen. Het voelt zo knus om hier als gast rond te lopen. We hebben wat zeepjes gekocht en een plantje voor op de tafel voor de caravan. Dat waren we al van plan! Na een uurtje zijn we op een van de gezellige terrasjes neergestreken voor een kop Franse koffie en al snel kwam een ander Nederlands stel bij ons zitten. Ze waren ook in de buurt op een camping en waren met hun motoren de omgeving aan het verkennen. Ze waren toevallig op de markt terecht gekomen en kenden Uzes nog niet. Het was heel gezellig om met deze mensen uit Zeeuws Vlaanderen te spreken.

Toen was het al bijna 12 uur en zijn we teruggereden naar Arpaillargues, naar Charles. Hij had een heerlijke Franse lunch voorbereid en we voelden ons heel erg verwend! Hij vertelde ons heel uitvoerig hoe hij en Treesje deze mooie plek hadden gevonden en er heen waren verhuisd. Het knusse dorp, het mooie weer en de goede bereikbaarheid vanuit Nederland hadden de doorslag gegeven. Helaas werd Treesje een aantal jaren daarna ziek en was ze gestorven. Charles liet voor haar op loopafstand in dit mooie plaatsje een graf bouwen en daar is ze begraven. Dat is nu 8 jaar geleden. We hebben na het eten mee opgeruimd, hebben poetsspullen bij elkaar gezocht en zijn naar het kerkhof gegaan. Daar hebben we zo veel mogelijk mos van het graf geschobt en na ruim een uur poetsen zag het er heel mooi uit! Het was eigenlijk heel gezellig om zo samen bezig te zijn en ondertussen allerlei herinneringen te delen. Daarna hebben we afscheid genomen en beloofd dat we volgend jaar zeker weer eens op bezoek zouden komen.

Werken maakt hongerig, dus op de camping hebben we na ons middagdutje een heerlijk stukje zalm van de BBQ laten smaken. Daarna hebben we nog wat TV gekeken en zijn we weer vroeg gaan slapen.

Zondag

Vandaag echt een rustdag. We zijn vanmorgen naar een naburige supermarkt gereden om nog wat spulletjes te kopen, want morgen trekken we weer verder. Daarna is Petra gaan lezen en heeft Frank een wandeling gemaakt langs de wijnvelden en olijfboomgaarden. Hij heeft ook wat foto’s gemaakt in Arpaillargues. Het was niet heet vandaag: ideaal wandelweer! Daarna een praatje gemaakt met de camping-eigenaar en verder wat geluierd. Vandaag heeft Frank ook de blog opgezet en alweer meer getypt dan eigenlijk de bedoeling was. Maar het is leuk om te doen. Petra heeft vandaag een wereldgerecht gekookt En na het eten zullen we al een beetje gaan inpakken, zodat we morgen op tijd op pad kunnen.

Maandag

Jammer genoeg moesten we vandaag weer vertrekken. We hadden gisteren met de campingeigenaar gesproken en bij hoge uitzondering mochten we de auto op een vrije campeerplaats laden. Dat scheelde alweer een laadstop in Avignon. Eerst hebben we nog croisants gehaald in het campingwinkeltje en deze hebben we met een kop koffie als Frans ontbijt lekker laten smaken! Rond half tien waren we zover dat we met de caravan de camping verlieten. De bedoeling was om de hoofdweg door Uzes richting Avignon te nemen, alleen de routeplanner gaf een klein weggetje aan om Uzes heen. Dit durfden we niet te doen met onze caravan en zijn omgereden richting Nimes. Hadden we dat maar niet gedaan!

We reden door kleine dorpjes en langs wijnvelden richting Nimes en kwamen helemaal verkeerd uit in de stad. Ook daar reden we door hele kleine weggetjes door de buitenwijken van grote en oude stad. Stijle smalle weggetjes leiden ons steeds naar het centrum van de stad en voordat we eindelijk een hoofdweg bereikten, moesten we twee keer met de combinatie achteruit rijden om te draaien en reden we over een bruggetje dat begon met een haakse bocht. In deze bocht hadden we precies nog 5 centimeter plaats tussen de caravan en een muur, maar het ging. 🙂 Oef! We waren vrijdag ook naar Nimes gereden om te laden en na veel gerangeer kwamen we na een uur precies langs deze laadplek. Dat had dus veel sneller gekund!

Daarna reden we de tolweg op richting het oosten en toen schoot het lekker op. Het was ongeveer 300 km naar camping Les Tournels. We reden rustig achter een vrachtwagen en de auto volgde deze perfect met de adaptiv cruisecontroll. In het begin stond er nog een harde noordenwind, haaks op onze rijrichting. Dus moesten we heel geconcentreerd blijven rijden. Maar hoe verder we kwamen, hoe meer de wind afzwakte.

In Aix-en-Provence maakten we na 2,5 uur onze eerste pauze-stop bij een IBIS hotel, met laadpalen. Een kwartiertje de benen strekken en we konden weer verder. Bij de camping zijn geen Tesla laders in de buurt, dus planden we nog een laatste stop bij een tankstation langs de tolweg. Ook hier waren Tesla laadpunten. Het was een grote Franse Aire, waar we de stoeltjes uitklapten en een lekker broodje aten, die we nog van thuis hadden. Daarna de laatste 60 km naar de kust.

We reden een prachtige route door de bergen naar de kust, naar Sainte-Maxime. Daarna draaiden we de kustweg op naar Grimaud, een paar kilometer verderop. Helaas waren hier werkzaamheden en hebben we een uur in de file gestaan. Links zagen we aan de overkant van deze prachtige baai Saint-Tropez liggen en we zeiden tegen elkaar dat dit de file was met het mooiste uitzicht ooit! Vanaf Grimaud ging het vervolgens weer heel snel en voordat we het ,wisten draaiden we de parkeerplaats van de camping op. Bij de receptie kregen we een lijst mee van vrije plaatsen waaruit we mochten kiezen en liepen het gigantische complex op. De camping ligt op een berghelling en ligt midden in een dennenbos van 20 hectare dat is omgeven door wijngaarden. Toen we het terrein opliepen, bood een medewerker ons aan ons in een golfkarretje de plekken te laten zien. Dat was geweldig lief aangeboden, want de weg bleek nogal stijl te zijn. Na een half uurtje waren we er uit en meldden we ons bij de receptie met de keuze die we hadden gemaakt. Er volgden nog wat administratieve handelingen en toen reden we met onze Tesla en caravan het stijle slingerweggetje naar boven. Bij de plek hebben we even moeten rangeren, maar een half uur later hadden we onze caravan waterpas geparkeerd, de poten uitgedraaid en konden we de tafel en de stoeltjes uitklappen. We hebben stroom, drinkwateraansluiting en afvoer, zodat we helemaal voorzien zijn. We hebben een prachtig uitzicht over het gebied en je hebt niet het idee dat het zo groot is.

We hebben beneden bij het restaurant een heerlijk en betaalbaar diner gehad. Frank had een veel te grote ketel met mosselen en Petra een gigantische tonijn-steak. Samen met een karaf rose en een kop koffie na, waren we net € 50 kwijt. Het was dus betaalbaarder dan we in eerste instantie hadden gedacht. Terug bij de caravan hebben we ons nog even buiten geinstalleerd en geluisterd naar de muziek in de verte en het geluid van de krekels onder het genot van een laatste glaasje rose.

Dinsdag

Op de camping hebben ze ’s morgens een bakkerij waar je broodjes, croissants en stokbrood kunt kopen. Dus Frank liep al om 8 uur de berg af naar deze winkel. Onderweg zag hij ook nog een laadpunt voor elektrische auto’s. Dat komt goed uit! Dus toen Petra de tafel dekte reed Frank nog even de berg af om de auto daar aan de stroom te hangen. Toen bleek het ook nog eens voor niks te zijn. Wat een luxe!

Na het ontbijt zijn we in het ochtendzonnetje door de wijnvelden naar de zee gelopen. Dit is een prachtige route, waar je in het begin in de verte de baai al kunt zien liggen. Midden in de baai liggen een aantal dure en grote jachten. En na een korte wandeling, kwamen we na 20 minuten bij het strand. Daar waren strandtentjes met bedjes en parasols. Alleen was het strand bij de waterlijn bedekt met wier en schelpen. Niet zo mooi dus. We hebben even naar de prijzen geinformeerd en de huur van zo’n plekje varieerde tussen de 60 en 100 euro. Misschien iets voor morgen…

Weer terug op de camping was het alweer tijd om te lunchen: Franse kaas met stokbrood. We voelen ons heerlijk op dit plekje :-). Het werd alweer warmer en we trokken de zwemkleren aan en zijn naar het immens grote zwembad van de camping gelopen. Daar hebben we een plekje gevonden in de half-schaduw. Schaduw voor Frank en zon voor Petra. Frank heeft er nog wat op de laptop gewerkt en Petra in een boekje gelezen. Daarna zijn we wat gaan zwemmen en aan het einde van de middag lekker ontspannen weer de berg opgelopen. Daar hebben we nog wat gebabbeld met de buren en een wereldgerecht gegeten. Daarna hebben we het ons nog gezellig gemaakt op ons terras. We voelen ons ontspannen en als de koning te rijk in Frankrijk!

Woensdag

Vannacht hebben we goed geslapen. Het lijkt erop dat we de rust en het vakantiegevoel te pakken krijgen. Frank is vanmorgen weer aan de voet van de heuvel de gebruikelijke croissants en stokbrood gaan halen en daarna zijn we eerst een ochtendwandeling gaan maken op het campingterrein. We wilden het westelijke deel van de camping rond lopen. Eerst nog een stijle weg naar boven tot de top van de heuvel, om vervolgens langs het hek en de buitenrand weer naar beneden te gaan. Dit gedeelte heeft het mooiste uitzicht. De mensen die hier een campeerplaats of een huisje hebben gehuurd, kunnen over de wijnvelden de zee zien. Prachtig!

Beneden aangekomen, liepen we langs de parking en de receptie weer terug naar boven naar onze stek. Toen we rond waren, bleek dat we 1,5 km hadden gelopen. Zo groot is de camping! Deze week zullen we nog wel eens het oostelijke deel doen. Nu was het echter tijd om te ontbijten. We hebben ons de croissants laten smaken: Petra met jam en Frank met jonge kaas. Ondertussen nagedacht over de planning van vandaag. We moesten boodschappen doen en hadden gehoord dat de naburige Spar-supermarkt heel duur was. Daarom besloten we naar een Lidl te gaan. Deze lag een kwartiertje verderop en omdat we toch al onderweg waren, leek het ons wel leuk om om te rijden en eerst naar de haven van Saint-Tropez te gaan. En zo reden we om 10 uur door de wijnvelden en heuvels naar het noorden, naar de baai van Saint-Tropez. Dat was maar 20 minuten rijden en het was er nog lekker rustig. We vonden gemakkelijk een parkeerplek aan de haven en liepen langs de luxe en minder luxe jachten.

Het was heel gezellig in het stadje en het ademde echt die middelandse-zee sfeer uit die we verwacht hadden. Dure auto’s, sjieke mensen en hele grote boten, deste verder we naar het centrum liepen. We zijn ons altijd aan het afvragen wie zoiets kan betalen. We zagen een superjacht met de naam Alchemist en hebben op internet de info opgezocht: Een 62 meter lang superjacht uit 2021 dat eigendom is van een stinkend rijke Mexikaan. Het heeft vorig jaar 70 miljoen gekost en alleen al de jaarlijkse onderhoudskosten bedragen 7 miljoen dollar! We zijn langs de terrasjes gelopen, die allemaal net open gingen, maar vonden het nog te vroeg om er te gaan zitten. Na een uurtje waren we weer terug bij onze auto en het was ondertussen zo druk dat er auto’s stonden te wachten totdat er iemand weg reed. Onderweg naar de winkel was het ook al heel druk geworden. Stapvoets reden we het centrum uit. We hebben nog boodschappen gedaan en zijn terug gereden door Ramatuelle. Een schattig en pittoresk bergdorpje op de helling van de heuvel tegenover onze camping. Daar zullen we komende week wel een keer ’s avonds naar toe rijden.

Eenmaal terug op de camping hebben we lekker geluncht en daarna genoten van ons terras. Het was wisselend bewolkt en 24 graden. Dus lekker buiten vertoeven. ’s avonds hebben we de BBQ weer opgebouwd en heerlijk gegeten, met een mooi uitzicht op de ondergaande zon. Morgen meer.

Donderdag

Vandaag hebben we niks anders te melden, behalve dat het een prachtige dag was. Helder blauwe hemel en ongeveer 24 graden. We hebben vanmorgen wat gewandeld en bij de caravan gezeten. Na de lunch zijn we naar het zwembad gegaan. Ook daar weer gelezen en gezwommen. We hebben de dag afgesloten met een heerlijk stukje zalm van de BBQ. Kortom een heerlijke vakantiedag! Morgen plannen we om naar Monaco te gaan.

Vrijdag

Dan denk je dat alles in de buurt is, maar Monaco is ruim twee en een half uur rijden van Saint-Tropez en dus ook vanaf onze camping. Dus waren we vanmorgen op tijd vertrokken. Afgelopen nacht hebben we op de camping de auto-accu helemaal volgeladen, dus daar hoeven we vandaag niet meer aan te denken. Onderweg over de A8-snelweg kom je meerdere tolpoorten tegen. Dit houdt erg op en veroorzaakt op deze vrijdag best wel wat file. We discussieerden over het voordeel van de invoering van een tol-sticker, zoals in Oostenrijk, Zwitserland en Hongarije gebruikelijk is. Maar ja, “we hebben vakantie”, zeggen we tegen elkaar.

Net voor we Monaco inrijden , staat er weer een file. en nu lijkt de Tesla het zat. de routeplanner wijst ons een klein weggetje naar het voorstadje Cap d’Ail. Eerst over een industrieterrein, dat we dachten: “Dat kan nooit kloppen”. Langs de straat met geparkeerde auto’s van werknemers van de bedrijven die we passeerden, was maar ruimte voor een richting. Vervolgens stuitten we op een bordje: “Alleen doorgang voor aanwonenden”. De eerste reactie was om het hele stuk achteruit terug te rijden, maar er waren meer (aanwonenden) auto’s achter ons. Dus na enige twijfel zijn we toch doorgereden. Een slingerweggetje vanaf de top van de berg, langs de mooiste huisjes op de helling, kwamen we beneden weer op de kustweg naar Monaco uit. We hopen dat er geen flitspaal stond onderweg, maar de route was adembenemend met aan de ene kant de steile berghelling en aan de andere kant de Middellandse Zee. En zo waren we heel snel bij de rand van Font Vielle, het oude stadsgedeelte van Monte Carlo, waar ook Max Verstappen een appartement zou hebben. We parkeerden in de smalle parkeergarage “Saint Antoine”. Vijf verdiepingen heel dicht langs de muren rijden. Maar het ging goed. Even goed de plaats onthouden (D91) en we konden op pad. Het was al twaalf uur!

In Font Vielle vinden we de rozentuin van wijlen Princes Grace. In dit pitoreske park met vele soorten rozen, hebben we op een bankje in de schaduw ons eigen meegebracht lunchpakket genuttigd. Een mooi rustmomentje. Daarna zijn we rond de oude haven gelopen en hebben we het steile voetpad naar het Paleis van de Prins van Monaco genomen. Alhoewel we zeker niet de enige waren, was het goed te merken dat het seizoen al voorbij was. Boven op de berg hebben we genoten van het mooie uitzicht over het oude en de nieuwe stadsgedeelte langs de zee. Nadat we de kathedraal met daarin de graven van de Grimaldi’s, met onder andere Prices Grace en Prins Rainier. Dat het prijzig is in Monaco, dat hadden we verwacht, maar zelfs aan een kaarsje aansteken in deze prachtige kerk hangt een prijskaartje. Het kleine theelichtje kost € 2,00 :-).

Tussen het paleis en de kathedraal liggen kleine winkelstraatje verscholen met schattige cafeetjes en restaurants. Op een terras met uitzicht op het paleis hebben we een kop “Cafe au lait” gedronken (9 euro en nog niet eens vriendelijk bediend, dus ook geen fooi). En toen naar beneden. Vanaf de kathedraal loopt er een pad door een smal park naar de nieuwe grote jachthaven. Dit is de haven die we allemaal kennen als onderdeel van het formule 1 circuit. Er was heel veel bedrijvigheid langs het water. Er blijkt over een week een grote water- en jacht-beurs te zijn. En daarom konden we niet echt langs de aanwezige jachten lopen.

Dan maar naar het casino. Weer boven op de berg. Maar deze keer konden we vanuit de tunnel-uitgang (ja, de tunnel waar de F1 auto’s doorheen rijden) via een gang de berg in lopen en met een lift tot bovenop het casino-plein komen. Daar hebben we ons vergaapt aan alle pracht en praal. Door een parkje bovenop een appartementencomplex liepen we vervolgens naar de ingang van de zelfde tunnel. Alleen was het nu de uitgang en bij de lift de ingang. De rijrichting is nu dus omgekeerd! We zagen het slingerweggetje naar beneden, waar de formule 1 wagens ook naar beneden rijden en verbaasden ons over de smalle weg. We namen ons voor om later op de dag ook met onze eigen auto de hele route te rijden. Echter helemaal rijden kon niet, want de weg langs de haven was afgezet voor de beursbouwers.

Vanuit het casino liepen we ook weer tegengesteld de steile weg af richting start-finish, waar we een snack kochten bij een kraampje. Dat hebben we op de grid opgegeten en daarna was het alweer tijd om naar de auto te lopen. Die was met behulp van de Tesla-app snel gevonden en zo reden we rond vier uur naar “Start-Finish” voor een F1-rondje Monte Carlo. En wat de wagen van Max in ruim een minuut doet, kostte ons nu meer dan een half uur. Maar het was wel heel leuk om te doen!

Na dit avontuur hebben we weer de A8 genomen richting Nice – Canne – Frejus en Saint Tropez. Niet direct terug naar de camping, maar naar een beroemd Italiaans restaurant in Ramatuelle. Een schattig bergdorpje aan de overkant van de berghelling waar onze caravan staat. Daar hebben we heel luxe en lekker gegeten! Op een klein terrasje hebben we de dag samen nog eens doorgenomen en voelden ons als God in Frankrijk! Heerlijk!

Zaterdag

Vandaag is het een regendag. Gelukkig maar 1 dag! Regen ben je altijd heel snel zat! We hebben vanmorgen boodschappen gedaan, bij de Saint-Tropez Golf & Countryclub gaan kijken (Greenfee € 200,00 p.p. dus hebben we maar niet gedaan) en verder lekker “genikst”. In de middag hebben we een lange wandeling gemaakt naar de zee. Gelukkig tussen de buien door. ‘s-Avonds zelf wat eten gemaakt in de caravan en gelezen. Morgen zal het weer mooi weer zijn. Tot morgen!

Zondag

Vannacht heeft het heel hard geregend. Tenminste, dat leek zo, want op het caravandak en op de luifel maken de regendruppels meer geluid, dan dat je buiten bent. En in de ochtend hield dat tikken plotseling op. En toen was er zowaar weer blauwe lucht tussen die grijze deken te zien. Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt door de wijnvelden en naar de zee. Met het zonnetje op ons hoofd, was het perfect wandelweer. Na onze dagelijkse portie kaas tijdens de lunch besloten we de golfkleren aan te trekken en naar de Golf Bluegreen Sainte-Maxime te gaan. Een prachtige golfbaan tussen twee bergen in, met een doorkijk naar de baai van St-Tropez. Het was al een genot om er naar toe te rijden. Het clubhuis ligt helemaal boven in de kloof, met op de berghellingen links en rechts veel bomen met daartussen de mooiste huizen! We lieten onze auto achter op de parkeerplaats en moesten nog ongeveer 100 meter steil naar beneden naar dat clubhuis lopen. Onderweg zagen we het prachtige groen van de golfbaan.

Toen we ons meldden in het clubhuis bij de receptie, voelden we ons al veel meer welkom, dan gisteren bij de St-Tropez golfclub. Een vriendelijke dame vertelde ons dat het erg druk was, maar we konden aansluiten bij een ander koppel met een vergelijkbare handicap als die van ons. En dan ook nog voor een kwart van de prijs die aan de overkant van de baai werd gevraagd. De starttijd was al over 20 minuten. We kregen een buggy toegewezen en zo reden we weer terug naar de parkeerplaats om onze golfsets uit de auto te halen. Vervolgens slalomden we weer naar beneden naar de afslagplaats. Daar stonden Sylvia en Alfons al op ons te wachten. Dit was een Duits stel uit Mönchen-Gladbach, die hier direct naast de golfbaan een huisje hadden gekocht. Het klikte meteen en we hebben daarna een geweldige middag gehad. En het ging erg goed, dat spelen op een vreemde baan. Met uitleg van deze twee vriendelijke mensen, speelden we ons aardig door de baan heen.

Nar ruim twee uur stonden we weer bij het beginpunt en wilden we nog een mooie foto maken van de golfbaan. Alfons vroeg ons hem te volgen naar de afslag van hole 11, omdat dat de mooiste plek zou zijn om een foto te nemen. En zo reden we achter elkaar in onze buggies de berg op naar het hoogste punt van de baan. En ja hoor! Het uitzicht vanaf hier was adembenemend mooi. Het prachtige groen van de golfbaan in het midden en links en rechts op de helling de mooiste vakantiehuisjes. En aan de voet van de berg het prachtige blauw van de baai van St-Tropez. De zon scheen voluit en het leverde echt mooie beelden op.

We hebben na dit fotomoment samen een afzakkertje genomen in het clubhuis en rond zes uur vertrokken we weer naar “huis”, de camping. Onderweg stopten we nog bij een grote supermarkt en hebben daar weer ingekocht voor de komende dagen. Vanavond wilden we weer barbequeen. De zondag kon niet meer stuk!

Maandag

Vandaag hebben we niet veel te melden: We hebben na onze ochtendwandeling de rest van de dag aan het zwembad gelegen. We merkten gedurende de dag dat er een stevige wind kwam opzetten. Die wind maakte dat, als je in het water ging, je het echt koud had als je er weer uit kwam. Het was 25 graden en het zonnetje brandde fors en het was zelfs warm als je een beetje uit de wind bleef.

Die wind werd in de loop van de avond steeds sterker. Zo sterk, dat we rond 20 uur besloten de luifel van de caravan in te draaien en de tafel en stoeltjes bij elkaar te zetten, zodat ze niet weg zouden waaien. En dat was maar goed ook. Want ’s nachts begon het echt te stormen. Aan het eind van de avond zijn we nog de berg opgelopen om vrij zicht te hebben op de passage van Jupiter. Die zou deze nacht op een lijn liggen met de aarde ten opzichte van de zon en zou heel goed te zien zijn, zij het niet dat het ineens bewolkt bleek te zijn. Dus geen sterren en planeten te zien vanavond! Die harde wind was wel heel vreemd: In Nederland is het dan altijd regenachtig en koud, maar hier bleef het de hele avond lauw aanvoelen.

Dinsdag

De wind had ons begin van de nacht uit onze slaap gehouden en toen we er een beetje aan gewend waren vielen we toch nog in slaap. En precies daardoor werden we pas om 9 uur wakker vanmorgen! Dat was zeker voor Frank een grote uitzondering, want die is normaal altijd tussen 6 en 7 wakker. Bij de bakker van de camping toen nog net de laatste croissants en stokbrood kunnen bemachtigen en daarna lekker ontbeten! Het waaide nog steeds erg hard, dus lieten we ons terras maar opgeborgen en hebben een wasje gedraaid. Die was binnen een half uur droog gewaaid!

Na de lunch, toen de wind nog steeds heel hard te keer ging, besloten we een golf-vooronderzoek te gaan doen. We hadden nog drie adresjes op het oog en die hebben we vandaag allemaal bezocht. Bij de eerste golfbaan hebben we een reservering gemaakt voor morgenmiddag. Na deze ontdekkingstocht, zijn we naar het stadje Ste-Maxime gegaan, dat precies aan de overkant van St-Tropez aan de baai ligt. Met een mooi haventje en een pittoresk centrum. Kleine winkeltjes en restaurantjes met terrassen. Maar het stormde nog steeds, dus was het buiten op de terrasjes niet zo knus. Maar we vonden een restaurant met afgeschermd zitjes en hebben genoten van een heerlijk glaasje rosé.

Ondertussen was het al half zes geworden en zijn we teruggereden naar onze camping. Daar hebben we deze dag afgesloten met een heerlijke pizza in het camping-restaurant. We zagen ook nog een hele felle en grote ster aan de oostelijke hemel: Jupiter 🙂 En zo gingen we weer terg naar de caravan. Morgen meer…

Woensdag

Vanmorgen was er nog steeds een stevig windje, maar niet meer zo hard als de afgelopen dagen. Dus besloten we ons plekje weer helemaal in te richten, zodat we weer buiten kunnen zitten. En zo veegden we het vloerkleed schoon, want dat lag vol met bladeren, die er door de wind opgeblazen waren. Daarna hebben we de luifel weer uitgedraaid, maar wel meteen goed gezekerd met een aantal stormbanden. Daarna de barbeque een plekje gegeven. De tafels en stoelen, maar ook het bedje weer uitgeklapt en als laatste nog een klein windscherm geinstalleerd en het wasrek weer een plaats gegeven. Ook hebben we de verlichting en de muggenlamp weer opgehangen. Zo zag het weer gezellig uit!

Na deze ochtendklus, hebben we weer lekker in het zonnetje kunnen genieten van ons plekje. Het was echter te fris om aan het zwembad te gaan liggen, dus gingen we naar de golfbaan van Beauvallon, ongeveer 20 minuten hiervandaan. Dat hadden we gisteren al geboekt, dus we wisten zeker dat we konden spelen. Toen we ons aanmeldden, stond het golfkarretje (buggy of in het Frans Voiturette) al voor ons klaar en bij de afslag stonden onze namen al op het bord. We hadden er zin in!

Deze keer speelden we alleen. Voor ons waren twee groepen van 4 en 3 spelers, dus konden we ze goed bijhouden. Het bleek een hele mooie baan. Ondanks de droogte van de afgelopen zomer lag het gras er prachtig bij en de greens waren heel snel.

De golfbaan was heel langgerecht en lag om een bungalowpark heen. Aan de andere kant van het bungalowpark lag de golf van Saint-Tropez en omdat het geheel in een helling was gebouwd, konden we steeds genieten van een prachtig blauw uitzicht. Het golfkarretje was voorzien van een GPS systeem, zodat we steeds de afstand naar de hole konden aflezen. De GPS had ook nog een andere functie: Het hield bij of we goed in de baan bleven en niet per ongeluk bij of op de greens reden. Bij hole 2 werden we daar jammerlijk aan herinnerd: Frank had naast de green geslagen en wilde tussen de bomen er naar toe rijden. Maar dat mocht dus niet en na een waarschuwing werd de wagen van- zelf geblokkeerd. En daar stonden we: niemand om ons heen die ons kon helpen, en dus het telefoonnummer op de kaart gebeld. Daar kreeg Frank een preek in het Frans en toen werd de kar weer op afstand vrijgegeven. Gelukkig was het na ons niet zo druk en hadden we niemand opgehouden met deze onbezonnen aktie :-).

Eigenlijk ging het vandaag heel erg goed: We speelden allebei ongeveer onze handicap en dat op een vreemde baan. Petra speelde zelfs in een hole Par en had bij twee holes zelfs minder slagen nodig dan Frank! De lessen van afgelopen tijd beginnen hun vruchten af te werpen! En zo was de golfmiddag om voor we het in de gaten hadden en konden we weer terugrijden naar het clubhuis.

Bij het clubhuis bleek er een feestje te zijn en was het heel erg druk op het terras. We wilden eerst een drankje nemen, maar het personeel was zo druk met de groep, dat de overige gasten niet werden gezien. We keken elkaar aan en besloten op ons eigen terras deze goede middag voor te zetten met een lekker drankje en een knabbeltje. Later hebben we nog wat vlees op de grill gelegd en zo hadden we een heerlijke dag gehad! Voor dat we gingen slapen hebben we de auto nog naar het laadpunt gebracht, want morgen willen we weer op pad.

Donderdag

Vandaag gaan we naar een plaatsje net noordelijk van Cannes: Grasse. Dat staat bekend als het thuis van bekende parfumhuizen uit Frankrijk. We hebben hier de parfumfabriek van Fragonard bezocht. Hier hebben we gratis een rondleiding gekregen en natuurlijk was het einddoel, dat we de winkel met allerlei geurtjes verlieten. Alleen wordt je tijdens de rondleiding zo bloodgesteld aan de meest exotische geuren, dat je na afloop niet meer weet wat je ruikt of dat je het wel lekker vind of niet. Kortom: We konden geen keuze maken. Anderen wel: we zagen mensen met hele tassen weer terug lopen naar de parkeerplaats. We begrepen het niet: het was zó duur en we vonden het toch niet zo speciaal…

Toen we klaar waren met de parfum, was het eigenlijk nog heel vroeg, en er was nog zó veel te zien in deze streek. Daarom besloten we naar Éze te gaan. Dit mooie dorpje ligt tussen Nice en Monaco in. Dus toch nog een stukje rijden. Maar dat was de rit wel waard: Het kleine middeleeuwse dorpje Èze ligt op een heuvel op 429 meter boven de zeespiegel en biedt een werkelijk spectaculair uitzicht op de Middellandse Zee en de omgeving. Vanwege de bijzondere ligging van dit dorp hoog op de heuvel wordt Èze een “adelaarsnest” genoemd.

Het pittoreske dorp heeft een karakteristieke kerk, vele smalle steegjes, steile straatjes en veel trappen. Er zijn ook leuke winkels, kunstgalerijen en restaurants. Het aantal bloemen (Bougainville) is overweldigend. Èze is een fotogeniek dorp, elke keer als je om de hoek gaat, heb je een ander mooi uitzicht. Maar ook heel erg commercieel. Overal waren cafeetjes, restaurantjes en galerietjes. We moesten de auto een stuk buiten het dorp parkeren en je moest er te voet naar boven. Onderweg van de parkeerplaats naar het dorp hadden we een adembenemend uitzicht op de Middelandse Zee en de baai onderaan de berg. Daar lagen echt de duurste jachten voor anker. Het was zien en gezien worden! Onderweg naar het dorp was er een poort naar een hotel. De poort was van prachtig smeedwerk en met gouden letters lazen we de naam: “La Chèvre d’Or”. Er stond een bewaker aan de poort, dus we konden er niet gaan kijken. Petra heeft het opgezocht op Booking.com en ze kwam kamerprijzen tegen tussen de 300 en 2500 euro per nacht! Gelukkig hadden we onze caravan een eindje verderop staan!

Nadat we uitgekeken waren in het dorp, zijn we langs de kust via Nice naar Antibes gereden. Dat was een mooie route. Eerst volgden we een stijle weg van Éze naar Éze sur Mer. We kwamen langs de mooiste villa’s op de berghelling en beneden reden we om de baai heen, die we net van boven gezien hadden. Daarna kwamen we in Nice en bleven we de kustweg volgen. Over het water zagen we heel laag vliegtuigen langs komen die landden op de luchthaven van Nice, die echt op het strand ligt, net naast de stad.

Het volgende plaatsje was Antibes. Daar kwamen we rond zes uur aan. Net buiten de stadswallen was de haven en op de heuvel zagen we een indrukwekkend middeleeuws fort. Vanaf de auto naar het centrum liepen we langs de grote boten in de haven. Het stadje bleek te beschikken over een prachtig oud centrum, waar we rondliepen door de pittoreske straatjes en langs smalle steegjes. Er waren vele restaurantjes, maar door de sterke wind leken de terasjes te koud voor ons. Midden in het oude centrum waren in de oude markthal ook terrasjes opgesteld. Hier zaten we wat meer uit de wind, ondanks dat het eigenlijk aan alle kanten open was. Hier hebben we heerlijk gedineerd met een glaasje rosé en ook nu voelden we ons als God in Frankrijk!

Rond tien uur waren we weer terug bij ons tiny huisje. Daar hebben we nog even op het terras gezeten en genoten van het prachtige uitzicht en de mooie sterrenhemel. Wat hebben we toch weer geluk!

Vrijdag

Vandaag helemaal niets te melden, behalve dat we vanmorgen een flinke wandeling hebben gemaakt en daarna gewoon niks hebben gedaan! 🙂

Zaterdag

De laatste week van de vakantie is ingegaan. Vandaag is het helemaal een herhaling van zetten. Onze dagelijkse wandeling naar de zee was vanmorgen heerlijk! We hebben nog een stukje over het strand zelf gelopen. In de baai lagen prachtige zeilschepen en andere jachten. Daarna hebben we wat geluierd rondom de caravan. Tussendoor een heerlijk kaasplankje gegeten en ’s avonds de BBQ weer aangezet voor een lekker stukje zalm en garnalen. Het was een ontspannen dag!

Zondag

Sinds dat we op de markt waren van Arpaillargues hebben we geen marktje meer “gedaan”. Dat bedachten we ons vanmorgen. Dus in de kalender gekeken en er bleken twee zondagmarktjes in de buurt te zijn. De een in Ramatuelle en de andere in Port-Grimaud. Deze laatste werd het! Dus de auto genomen en die kant op gegaan. Het ligt aan de kust van de Middellandse zee tussen Saint Tropez en Sainte-Maxime en heeft een bijzondere haven. Port Grimaud is erg populair onder toeristen die tijdens de vakantie dit “Venetië in Zuid-Frankrijk” zeker zullen bezoeken. Je kunt het haven-stadje niet inrijden, maar moet net buiten de poort gebruik maken van een gigantische parkeerplaats. Eerste half uur vrij, daarna € 2,40 per uur.

Eenmaal door de poort waanden we ons echt in Venetiaanse sfeer: Hoge bruggetjes over kanaaltjes en langs de kades honderden bootjes, jachten en zeilboten. Van klein tot heel groot! Daartussenin stonden kleurrijke huisjes rondom kleine gezellige pleintjes met marktkraampjes en de nodige restaurantjes en cafeetjes. Heel gezellig om door heen te wandelen.

Na deze excursie zijn we bij de grote naburige Casino-supermarkt nog wat inkopen gaan doen. Vis, groenten, fruit, frisdrank, snoep, noten stonden op het boodschappenlijstje. We vonden een lekkere fles rosé. We hebben ook de auto nog even door de wasstraat gehaald.

Vroeg in de middag waren we weer terug op onze camping en hebben we de activiteiten van gisteren weer opgepakt: Niets doen dus! 🙂 Het was heel druk geworden op de camping. Het bleek dat de Zwitsers vakantie hadden en overal zagen we nieuwe gasten met kentekens uit dat land. Dus in plaats dat het stil zou worden, was het er weer heel levendig. Omdat we zelf boven op de berg ons plekje hadden, ver van het zwembad en de animatie, hadden we er geen last van en voelde het voor ons gezellig aan.

’s Avonds zijn we gaan eten bij het grote restaurant van de camping. Deze keer hebben we allebei een visje genomen, met daarna een lekker ijsje. We raakten aan de praat met een echtpaar uit Enschede, die toevallig vandaag hun huwelijksdag vierden. Ze waren ook in onze leeftijd en konden net als wij nu zonder kinderen buiten het seizoen op stap. We hadden een klik en hebben zo lang gekletst, dat we als een van de laatste gasten uit het restaurant vertrokken. Net buiten het restaurant was er dans-muziek. Het was heel gezellig en we hebben op ons terras nog tot laat genoten van deze mooie dag!

Maandag

Vandaag scheen de zon en was de wind helemaal gaan liggen.

Frank heeft wat gewerkt op ons terras en Petra lag lekker te zonnen op het ligbedje.

De dag vloog om! ’s Avonds hebben we het ons nog gezellig gemaakt op ons eigen terras. Eerst een lekker knabbeltje met een glaasje Aperol-spritz. Daarna hebben we nog wat garnaaltjes en een stukje zalm op de barbeque gebakken. Tenslotte in de caravan nog naar Expeditie Robinson gekeken. Maar… We waren met ons hoofd al een beetje bij morgen: opruimen! Want woensdagochtend rijden we weer naar het noorden. We hebben vandaag de Tesla alvast goed opgeladen.

Dinsdag

Oh jee, de laatste dag op deze camping. We zaten nog een beetje in de ontkenningsfase. Maar vanavond moeten we echt gaan inpakken…

Het was vandaag een prachtige dag. Een helder-blauwe en geheel wolkenloze hemel en de wind was helemaal gaan liggen. Frank haalde vanmorgen een stokbrood en croissants en toen het zonnetje boven de bergtop uit kwam, hebben we deze lekker buiten opgegeten. Frank moest daarna nog wat dingetjes doen als voorbereiding op het werk de komende weken en Petra vertrok al vroeg naar het zwembad. Frank voegde zich na een half uurtje bij haar en toen hebben we lekker kunnen genieten van deze mooie dag. Wat lezen, zwemmen, lezen, eten, weer zwemmen, zonnen… Zo kregen we onze dag wel om en voor we het wisten was het alweer 17 uur. Tijd om terug naar de caravan te gaan.

Daar hebben we dezelfde procedure als gisteren gevolgd: Eerst weer een lekker knabbeltje met een glaasje Aperol-spritz. Daarna hebben we de laatste garnaaltjes en stukje zalm op de barbeque gebakken. We hebben genoten van de ondergaande zon. Toen moesten we toch echt gaan opruimen. Petra nam het interieur onder handen en Frank het exterieur. Een uur later, het was ondertussen pikkedonker, was het vertrek helemaal voorbereid en maakten we nog een rondje naar de vuilcontainers en bij terugkomst hebben we deze blog nog afgemaakt.

Morgen staan we op tijd op, lopen nog even naar de bakker, hangen de caravan achter onze auto en laten dit geweldige plekje achter. Helaas…

Woensdag

Eigenlijk is het nog gewoon vakantie. Maar toch voelt het zo niet. Vandaag gaan we de eerste etappe rijden naar het noorden en dus dichter bij huis. Vanmorgen op tijd opgestaan en eerst naar de bakker gelopen. Daar hebben we 4 croissants, 4 koffiekoeken en 4 ontbijt-muffins gekocht. Dat was voor elke etappe 2 stuks per persoon. Daarna afscheid genomen van de buren uit Gouda en voorzichtig het stijle bergje naast onze campeerplek afgereden. Dat ging zonder brokken, ondanks het smalle weggetje tussen de bomen door.

Vanaf de camping moesten we ongeveer 50 km binnendoor, voordat we de snelweg bereikten. Dit eerste stuk was langs Saint-Tropez, door Port-Grimaud en Sainte-Maxime en een stuk door de bergen. Na ongeveer een uur gingen we eindelijk door de tolpoortjes de snelweg. Eerst richting het westen naar Aix-en-Provence, waar we bij een Aire onze eerste laadstop hadden gepland. Daar hebben we allebei onze eerste croissant gegeten en een kop koffie uit het tankstation. Na een klein half uurtje waren we weer onderweg.

Net na de middag reden we al door Lyon. Het schoot lekker op en rond half drie bereikten we ons doel van vandaag. Dit is een doorgangscamping in Dardilly, waar we vorig jaar ook al eens gestopt waren. Bij de receptie stond op de voordeur een briefje, dat ze geen plaatsen meer hadden voor caravans groter dan 6 meter. Dus bij het inchecken zei Frank dat onze caravan precies 6 meter lang is. Dit klopte niet (7,5 mtr), maar het meisje aan de balie boekte ons lachend in en gaf ons een ruime plek. Op deze plek was plaats voor onze caravan en de auto. Dus helemaal geen probleem. Nadat we ons geinstalleerd hadden, heeft Frank de auto naar de Tesla-laadplaats gebracht, net 50 mtr buiten de poort van de camping. Daarna hebben we buiten nog lekker van het zonnetje gezeten en nog wat gebabbeld met de buren. Wij waren onderweg naar huis en zij gingen nu naar Spanje. Een beetje jaloers waren we wel.

We zijn het ’s avonds niet meer op pad gegaan om te eten, maar hebben een soepje warm gemaakt. Dat hebben ons, samen met het stokbrood wat nog over was van gisteren, lekker laten smaken. Ondertussen was de hele camping volgelopen met mensen die op doorreis waren. Sommigen naar huis en sommigen naar het zuiden…

Daarna op tijd gaan slapen.

Donderdag

De tweede etappe is gepland van Dardilly naar Metz. Daar had Petra een doorgangscamping gevonden, midden in het centrum, langs de Moezel. En ook deze reis ging heel voorspoedig. Het was niet druk onderweg en het schoot lekker op. We namen voldoende pauzes en we hadden geluk: nergens hoefden wij de caravan af te koppelen om de auto te laden.

De camping in Metz lag pal naast het centrum van de stad en we kregen de eerste plaats naast de receptie toegewezen. Ook hier konden we na de installatie weer lekker buiten van het zonnetje genieten, maar deze ging al snel onder en daarna koelde het heel snel af. De herfst kondigde zich aan en we waren die frisheid niet meer gewend. Dus rond zes uur zijn we de stad in gelopen. We verbaasten ons erover hoe mooi deze stad is. En dat te bedenken dat Metz helemaal niet ver af is. We namen ons voor hier een keer terug te komen om de stad wat langer te bezoeken. Het centrum is heelsfeervol en er is veel keuze in kleine gezellige restaurantjes. Een aanrader!

Vrijdag

Was was het koud vanmorgen! Koud, vochtig en dus mistig! Goed weer voor een laatste vakantiedag. Maar toen we de stad uitreden, werd het al snel weer zonnig. De laatste etappe naar huis ging heel voorspoedig.