Deze keer voor het eerst naar het noorden en voor het eerst buiten de schoolvakanties. Al weken is Petra met de voorbereidingen bezig. Hele boekwerken zijn gemaakt. Dat doet ze altijd: Nadat Frank de route grofweg heeft beschreven, zoekt Petra de informatie van alle attracties en steden onderweg, zodat we nooit iets vergeten of overslaan. Maar er is een ding dat ze niet in de hand heeft: De grote onbekende factor is het weer. En de afgelopen weken is de weerapp dagelijks bestudeerd. Alle trends zijn doorgesproken, maar op het allerlaatste moment kwam het groene licht: Het wordt mooi weer in Scandinavie en we kunnen op pad. De planning is via Noord-Duitsland, en Denemarken naar Zweden te rijden en daar een ronde te maken. Dus niet op een plaats blijven, maar trekken: letterlijk en figuurlijk.
Op deze landkaart zie je dat we de route al helemaal van laadpunt naar laadpunt hebben voorbereid. Er zijn meer dan genoeg laadpunten onderweg en we kunnen met een gerust gevoel op pad.
Er is heel veel natuur onderweg, maar we zullen ook steden aandoen zoals Odense, Kopenhagen, Malmö, Götenburg en Stockholm. Daarnaast willen we ook uitrusten in de stilte van Zweden, langs meertjes en in bossen. Het wordt geen zonvakantie, maar het is de bedoeling dat we lekker kunnen ontspannen. Lees maar verder hoe het ons is verlopen:
Dag 1: Van Heerlen (NL) naar Holdorf (D) – 310 km
Vandaag moest Petra nog werken. Helaas… maar… we hadden geluk. De eerste plannen zijn gemaakt om pas komende maandag te vertrekken en gelukkig was een van de lieve collega’s van Petra bereid om enkele diensten te ruilen. Dat betekende dat we al op vrijdag konden vertrekken. Maar het is vandaag toch donderdag? Frank kon nog zijn afspraak van vandaag verzetten en Petra kon al om 11 uur vrij nemen, omdat het niet zo druk was. Gisteravond hebben we de caravan alvast ingepakt (volgestouwd) en gewogen. Hij stond klaar voor vertrek in de loods van Jean. We hoefden vanmorgen alleen nog maar onze toiletspullen te pakken en we konden gaan. Lekker op tijd dus en om half een reden we in Heerlen de autosnelweg op richting Venlo.
Het plan was om vandaag ongeveer 2 uur te rijden en dan even ten noorden van het Ruhrgebiet een camping te zoeken. Maar het schoot zo op, dat we al bijna in Bremen waren toen we ons rond zeven uur in Holdorf meldden in de receptie van camping Heidesee. Dit is een mooie en rustige doorgangscamping aan een meertje met een dagstrand. Als ervaren kampeerders hadden we ons binnen no-time gesetteld en ploften we ruim voor sluiting van het restaurant op het terras neer. Het was er gezellig druk. We waren op weg en genoten met volle teugen van de eerste dag!
In het restaurant bestelden we allebei een schnitzel met sla en frieten (pommes). En natuurlijk een aperatief om de start van de vakantie in de luiden: Een Aperol Spritz. We voelden ons helemaal in ons element…
Na het eten, zijn we nog even naar het strand gelopen en genoten van de zonsondergang. Het was vandaag mooi en warm weer.
Dag 2: Van Holdorf (D) naar Blommenslyst (DK) – 495 km
Vanmorgen was Frank al om 5 uur klaarwakker. Duidelijk nog niet in vakantie-ritme. Dit moet nog even gejusteerd worden. Maar dat zal komende dagen wel lukken. We hebben al om acht uur onze bestelde broodjes opgehaald: vers van de bakker, maar bij de receptie af te halen. Zoals dat heel gebruikelijk is in Duitsland op de camping. We hebben lekker en rustig ontbeten in onze caravan en vervolgens ons klaargemaakt voor de volgende etappe. De bedoeling van vandaag was om halverwege Denemarken een slaapplaats te zoeken. We willen twee nachten slapen in de buurt van Odense. Odense is de derde stad van Denemarken en qua inwoners ongeveerveven groot als de gemeente Heerlen.
Maar eerst via Bremen en Hamburg naar de grens met Denemarken. Het is vrijdag en het weekend-verkeer kwam al vroeg op gang. Gelukkig konden we deze twee drukke steden al rond 14 uur achter ons laten. Denemarken is precies zoals we het ons voorgesteld hadden: uitgestrekt, weids, groen, veel geel-bloeiende koolzaadvelden, glooiend en rustig. Onderweg was er genoeg te zien. Petra kwam al helemaal tot rust en dutte af en toe in. De Denen rijden beheerst en houden zich aan de verkeersregels. We voelen ons niet opgejaagd en met een gangetje van 90 km/h reden we rustig naar het noorden.
Rond lunchtijd bereikten we Kolding en maakten we onze tweede laadstop van vandaag. Tijdens het laden, hadden we onze caravan op de vrachtwagenparkeerplaats op vier pootjes gezet en dekten we de tafel voor de lunch. Ondertussen keken we naar de bedrijvigheid buiten en vooral naar alle opschriften op borden. Het viel ons op dat je van de taal niks kunt maken als je de mensen met elkaar hoort praten, maar de geschreven woorden zijn toch min of meer herkenbaar en te begrijpen. Deze naam van de beddenwinkel was wel heel leuk.
Na het eten zetten we koers naar het oosten, richting Odense. Dat ligt op een groot eiland: Funen. Via een hoge brug bereikten we eind van de middag dit eiland. We hadden genoeg elektriciteit in de auto-accu om de camping te bereiken, maar wilden toch nog even pauzeren. Onder aan de brug op het grote eiland was weer een laadpunt waar we onze auto en caravan achterlieten om even de benen te strekken. Bij een Burger King maakten we een sanitaire stop. Op de foto zie je pas hoe hoog deze brug is.
Daarna naar de camping. We hadden niet gereserveerd en om toen we om vijf voor zes de receptie binnenstapten, bleek dat ze net gingen sluiten. Net op de valreep gearriveerd dus. De eigenaresse van Camping Blommenslyst is een aardige Duitse vrouw, die al 23 jaar deze camping met 50 staanplaatsen heeft. Ze heeft er een hele eigen touch aan gegeven. Overal staan tuinkabouters en het voelt sprookjesachtig aan. Ook haar tuinbroek past er perfect bij. Vriendelijk legde ze ons de regels van de camping in het Nederlands uit. Onder andere het dragen van plastic overschoenen in het badhuis.
Ze gaf ons een ruime plaats aan de rand van een prachtige vijver (zeg maar meertje).
Na het opzetten van de caravan zijn we net buiten de camping bij een soort Imbiss gaan eten. Frank had een lekker kippetje en Petra een hamburger. Het eten is duur: we waren 30 euro kwijt voor dit eenvoudige maal. Daarna vroeg naar bed.
Dag 3: Een dagje Odense
Vanmorgen werden we van het tikken van de regen op het dak van de caravan gewekt. Het is een rustgevend geluid, maar toch iets wat je eigenlijk niet wilt horen tijdens je vakantie. Gelukkig duurde de bui niet lang en om acht uur begon al de blauwe lucht tussen de wolken door te breken. Na het ontbijt konden we dan ook weer snel op pad naar de naburuge stad Odense.
Er zijn twee kernwoorden die de stad goed samenvatten: Pittoresk en kneuterig. De stad dankt haar charme aan de geplaveide straten, historische 16e en 17e eeuwse vakwerkhuizen en verborgen gangetjes. Als je door de stad wandelt, waan je je terug in de tijd en midden in een sprookjesboek van Hans-Christiaan Anderson. Dit is zonder twijfel de beroemste inwoner van de stad. Hij werd hier in 1805 geboren. Bekende sprookjes van hem zijn onder andere:
- de nieuwe kleren van de keizer
- de princes op de erwt
- het meisje met de zwavelstokjes en
- de kleine zeemeermin
Hans-Christian heeft hier tot ongeveer zijn 14e levensjaar gewoond, waarna hij met zijn ouders naar Kopenhagen verhuisde. Dat hij hier geboren is, willen ze hier maar al te graag laten weten: Overal zie je belangrijke punten: zijn geboortehuis, zijn school, maar ook standbeelden zijn op diverse plaatsen in de stad terug te vinden. Ook zijn er beelden van personages uit zijn sprookjes.
We hebben in de stad een tour gemaakt met behulp van een app. Daarin werden alle belangrijke punten en monumenten verklaard. Omdat we zo vroeg in de stad waren, was het lekker rustig en konden we ongestoord overal blijven staan om de informatie tot ons te nemen en om mooie foto’s te maken.
We hebben geluncht in de hippe Brandts-Klaedefabrik. Dit was ooit het terrein van een lakenfabriek dat is getransformeerd tot een hippe hotspot met winkels, cafe’s, restaurants en ateliers. Je hoorde er muziek en op het terras konden we naar hartelust mensen kijken. We zaten heerlijk uit de wind in het zonnetje en genoten van deze plek.
In de middag zijn we onze auto gaan laden bij een groot winkelcentrum, waar we ook in een supermarkt inkopen hebben gedaan voor de komende dagen. Vervolgens waren we rond vier uur weer op de camping en hebben ons voor de caravan in het zonnetje genesteld. Een wijntje en een nootje erbij en het plaatje was compleet. ’s avonds hebben we zelfs buiten kunnen eten met een vestje aan. Petra had een heerlijk wereldgerecht gekookt.
Morgen gaan we over de Bridge naar Zweden: Malmö.
Dag 4: Van Blommenslyst (DK) naar Barsebäck (S) – 240 km
Onderweg naar Zweden. Het klinkt zo ver: “Zweden”. Maar achteraf valt het best mee. En je hoeft nog niet eens met de boot. Vanmorgen werden we met een stralend blauwe lucht wakker. Maar het was koud: 4 graden! Maar in de caravan zit een geweldig en fluisterstil verwarmingssysteem en hij is goed geïsoleerd. Je merkt niks van de kou buiten. Na een warme douche hebben we rustig ontbeten en opgeruimd. Frank is bij Angelika gaan uitchecken en raakte weer aan de praat. Daarna nog de watertanks bijgevuld, de kogeldruk gemeten, nog wat gewicht verplaatst en om kwart over tien draaiden we de weg op naar het oosten. In de auto maakte Petra deze foto van de routeplanner:
Het is vandaag zondag en het was rustig op de weg: We kwamen nagenoeg geen vrachtwagens meer tegen. We genoten van de zon en de rit over het glooiende eiland Funen naar het volgende eiland: De Grote Beltbrug verbindt het eiland Funen met Seeland. Het is de langste verbindingsbrug van Europa en de op drie na grootste verbindingsbrug ter wereld. Aan het einde van de brug moest je door een tolpoortje. De rit van 19 kilometer kost omgerekend 51 Euro. Nog een feitje: Twaalf jaar geleden voeren Frank en Marleen met een Cruiseboot onder deze brug door en nu reed hij samen met Petra en met onze caravan er over heen. Heel bijzonder!
Vlak voor Kopenhagen hebben we een lunchpauze gemaakt. Hier hebben we een heerlijk kaneelbroodje met een grote (small noemen ze het hier) beker cappuccino. Dit was tevens de enige laadstop van vandaag. De trip is immers niet zo lang. Daarna zijn we om Kopenhagen heen gereden. Hier zullen we op de terugreis enkele dagen blijven. Maar nu gaan we door naar de brug tussen Denemarken en Zweden. De oversteek ging eerst door een 4 km lange tunnel dan over een lange lage brug en dan weer de hoogte in, over de Øresundbrug. De Øresundbrug is een tuibrug met een totale lengte van 7.845 meter en een hoofdoverspanning van 490 meter lengte. Het brugdek ligt 57 meter boven de Øresund. Het is een dubbeldeks brug: onder het brugdek verloopt een dubbelsporige spoorlijn van København naar Malmö. De pylonen zijn 204 meter hoog.
Aan de Zweedse kant ligt Malmö. Een stad die we morgen zullen bezoeken. Frank heeft eerst nog een verrassing in petto: De beoogde camping ligt net noordelijk van deze stad aan de zee. We reden om de stad heen in noordelijke richting en toen weer westelijk naar de kust. Daar vonden we de prachtige camping direct aan het strand. Petra regelde voor twee nachten een sta-plek dicht aan het water. Heeeeerlijk! Nadat we ons geïnstalleerd hadden, hebben we een strandwandeling gemaakt. En wandelen maakt hongerig, dus bij terugkomst een boterhammetje met uitzicht op het water is zeker geen straf. Vooral de ondergaande zon in de avond was betoverend! Als laatste stond nog een ding op de planning vanavond: De Formule 1 wedstrijd van Miami. Max won de wedstrijd en dus kon de dag helemaal niet meet stuk! Morgen meer over ons bezoek aan Malmö.
Dag 5: Een dagje Malmö
Na het ontbijt zijn we weer op pad gegaan. Malmö ligt ongeveer een half uur rijden ten zuiden van onze strandcamping. Het is een gezellige en hippe stad. De gemiddelde leeftijd van de inwoners is 36 (!) jaar. Overal in de stad zie je kinderwagens. Op de websites lees je dat het een relaxte, kunstzinnige kustplaats is en bekend staat als een van de hotste bestemmingen in Zweden: Malmö is een verzamelplek van duurzaamheid, design en culinair genot. Het is een van de innovatiefste steden ter wereld op het gebied van duurzaamheid.
We parkeerden onze auto midden in het centrum in een tiny parkeergarage. Hier moest je met het kenteken betalen. We hebben 5 uur geparkeerd (prepaid) voor ongeveer 17 euro. Dat viel in elk geval al mee :-). We hadden via de GPSmyCity-app een leuke wandeling door de stad gedownload. Alle highlights van de stad hebben we al wandelend gezien. Aan het eind van de route hadden we ongeveer 10 kilometer gelopen. Dat was goed te doen.
We begonnen in het oude centrum met gebouwen van wel 600 jaar oud. Er zijn prachtige en statige pleinen met daarom heen vakwerkhuisjes, maar ook grote gebouwen zoals het stadhuis, hotels en een kathedraal. Een andere attraktie in de stad zijn de muizenhuisjes. Dit zijn kleine miniatuur-decors van een lokaal kunstenaarscollectief “Anonymouse”. Deze zijn her en der door de stad in plinten van gebouwen vestopt. We hadden ze bijna vergeten, maar toen we aan het eind van onze wandeltocht bij het kasteel aankwamen, vonden we bij toeval een dergelijk kunstwerk onder de toegangspoort.
We hebben door grote parken gelopen en over twee eeuwenoude begraafplaatsen. Deze waren goed onderhouden in een parkachtige omgeving met overal enorme bloemperken. Aan de rand van het centrum zagen we de enige wolkenkrabber die de stad rijk is: De Turning Torso. Het hoogste gebouw in Scandinavie (tot nu toe) van 54 verdiepingen met appartementen, ontworpen door de beroemde architect Calatrava (Mama !). Het is een gedraaid ontwerp en landmark van de hippe havenwijk. Je kunt van hieruit Kopenhagen zien aan de andere kant van het water.
Op de grote velden, parken en in de duinen langs het strand konden we de vele jongeren zien, die aan het sporten, zonnen, niksen waren. We liepen naar het antieke houten Ribersborgs Kallbadhus. Dit badhuis ligt in de zee, in je loopt er via een grote pier naar toe. Na het saunabezoek kun je afkoelen in de zee. Diverse trapjes liepen van het gebouw in het water. Gebouwd in 1898 en nog steeds in gebruik. Alleen vandaag niet, want er waren renovatie-werkzaamheden. Daarna liepen we door het Slotpark terug naar het centrum, met als doel ergens op een terrasje neer te ploffen. Halverwege het park vonden we ineens, verscholen tussen de bomen, een gezellig cafe met een groot zonnig terras en een sfeervolle serre. Een erg hippe plaats waar we op een van de vele houten picknickbanken neerploften. We hebben daar elk een Smorrebrod gegeten en een sapje gedronken. Opvallend is dat je in alle Zweedse restaurants een barretje vindt waar je een glas vers water kunt pakken, als aanvulling op het bestelde.
Na deze lichte lunch liepen we door het park weer naar het oude centrum, waar we een van de vele typisch Zweedse designwinkels bezochten: Designtorget. Duur en bijzonder, maar ook sober. Echt, zoals we het zouden verwachten. Na deze wandeling stond nog een activiteit op ons lijstje: Fika. Dit is een zweeds koffiemomentje, maar veel meer dan dat: Het is het gelukzalige gevoel van genot en niks-doen. Dat past dus precies bij het boekje dat ik vorige week van Stef kreeg: “NIKSEN, Lang leve het lanterfanten“. Dit moment vonden we op een van de gezellige terrassen van het kleine pleintje “Lilla Torg”in de oude binnenstad. Dit pleintje is geplaveid met oude kasseien en omringt met typische vakwerkhuisjes. Ons Fika momentje bestond uit cappuccino met het beroemde kanelbulle (kaneelbroodje), aangevuld met mensenkijken en met de ogen dicht genieten in de zon.
Rond vier uur waren we terug op de camping, na onderweg eerst nog even bij de Lidl boodschappen gedaan te hebben, terwijl de auto aan een snellader stond. Klaar voor de trip van morgen. Morgen willen we het zuid-Zweedse land van west naar oost doorkruisen met als einddoel het eiland Öland. Maar dat vertellen we morgen.
Dag 6: Van Barsebäck (S) naar Öland (S) – 299 km
Er was vandaag een weersomslag: de afgelopen dagen was het steeds erg zonnig. Niet te warm: tussen de 15 en de 18 graden met een stevig briesje. Vandaag is de wind naar het zuiden gedraaid en startte het vanmorgen al met 13 graden. Het zonnetje was waterig achter een dun wolkendek en de buienradar voorspelde niet veel goeds vanmiddag in Barsebäck. Maar als we dan verder naar het oosten keken, zagen we dat het regenfront daar pas komende nacht zou passeren. En dat was nou precies waar we vandaag heen wilden rijden: Naar het Zweedse vakantieparadijs Öland: een eiland voor de oostkust.
Bij de oversteek van west-Zweden naar het oosten reden we door een glooiend landschap waar landbouw en veeteelt elkaar afwisselde. De huisjes veranderden van baksteen, steeds meer naar hout: rood geverfde muren en witte daken. Erg kleurrijk. De autosnelweg veranderde ook van een comfortabele 4 baans weg, naar een 2 of drie baans weg met rotondes en verkeerslichten. Op sommige plaatsen mocht je 110 km/h, maar op de meeste plaatsen 80 km/h en in de dorpen zelfs 40…
Na ongeveer anderhalf uur stopten bij een laadpunt op een soort meubelboulevard, waar ook een apotheek en een supermarkt was. We zetten de Tesla naast een lader, koppelden de stroom aan en de caravan af, draaiden de pootjes uit, zodat hij stabiel stond en haalden twee cappuccino bij de coffiecorner in de Coop. Voor de afwisseling goedkoop: 1 Euro per kop. Met deze koffie liepen we terug naar de caravan en hebben heerlijk ontbeten (of was het brunch?). We hadden tijd, want de volgende stop lag bijna 200 km verderop, dus de accu moest minstens 90% vol zijn. Na precies een uur draaiden we weer de weg op richting Kalmar. Dit is het plaatsje net voor de brug naar het eiland Öland. Daar arriveerden we 2,5 uur later met nog 10% in de accu.
Bij een hotel konden we weer laden voor het laatste half uurtje naar de camping. We besloten ook hier iets langer te blijven staan, omdat we morgen niet nog een keer wilden laden op het eiland Öland. Dus ook hier vertrokken we na een uur met 90% in de accu van de Tesla. We deden een camping aan, maar die was al verlaten (15.15 uur). Bij de tweede camping hadden we meer geluk: Ook daar was niemand meer bij de receltie, maar zij hadden enveloppen klaar liggen voor niet-gereserveerde gasten en je kon gewoon een beschikbare plek kiezen. Ook deze keer kozen we voor een gras-plekje, dicht bij het strand. Nadat we onze “sleurhut” hadden opgesteld, verkenden we de camping en gingen in het naburige stadje eten. Daar duurde het even voordat we een restaurant hadden gevonden, dat open was, en het zoeken werd beloond met een heerlijke maaltijd voor ons beiden. Rond 20 u waren we weer terug op de camping. Nog even wat mails weggewerkt en naar het songfestival gekeken.
Morgen gaan we Öland verkennen:
Öland is een Zweeds eiland in de Baltische zee. Het is het op een na grootste eiland van Zweden, na Gotland. Het is 137 km lang en maximaal 16 km breed. In het westen grenst Öland aan Småland, dat aan de andere kant van de Kalmarsund is gelegen en waarmee het sinds 1972 door de Ölandbrug is verbonden. Visserij, landbouw en kalksteenmijnen zijn de belangrijkste bronnen van inkomsten. Het hoogste punt van het eiland is de 55 m hoge Högsrum. Het zuiden van het eiland wordt gedomineerd door het prairie-achtig gebied Stora Alvaret. Een alvar is een gebied zonder bebossing op een kalksteenbodem. Dit gebied staat op de Unesco-werelderfgoedlijst.Op de noordpunt van het eiland staat de vuurtoren Långe Erik en op de zuidpunt Långe Jan. 🙂
Dag 7: Rondje Öland – 200 km
Gisteravond gingen we met regen naar bed. Het tikken op het dak van de caravan maakte slaperig en we hebben zelfs niet naar de halve finale van het Eurovisie Songfestival gekeken. En dat was het eerste wat Petra vanmorgen vroeg, toen we wakker werden: “Is Nederland door?” Ja, Nederland en dus S10 had het goed gedaan en ze mag komende zaterdag ons land nogmaals vertegenwoordigen.
Vandaag gaan we, zoals aangekondigd, een ronde maken over het zuidelijke deel van het eiland Öland. Die ronde maken is hier heel makkelijk. De rijksweg met nummer 136 loopt helemaal rond, dus als we die blijven volgen, dan komen we vanzelf weer langs onze camping. Langs de weg zijn alle belangrijke punten duidelijk gemarkeerd. Dus we kunnen niks missen. De 136 loopt in het zuiden langs de kust van Öland, rondom de grote kalksteenvlakte Stora Alvaret. Die ligt in het midden van Öland en bestaat uit gesteente dat 400 miljoen jaar geleden is ontstaan. Dit gebied staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst en er groeien alleen bepaalde planten en korstmossen die onder deze omstandigheden kunnen overleven.
Het eerste punt wat we tegenkwamen was de Karlevi Runensteen: Dit is een runensteen uit de 11e eeuw, die gewijd is aan Sibbe de Wijze, die ook wel Sibbe de Goede werd genoemd. Wat gaaf om dit zomaar in het veld te zien staan. We liepen er naar toe en kwamen zowaar nog een Nederlands stel tegen. Even een kort praatje en weer door naar de manshoge steen. Op de steen staan inscipties. De inscripties op deze steen dateren van de jaren 1000 en de tekst op de runensteen is gedeeltelijk in dichtvormk. Op de achterkant van de steen staat een inscriptie in niet-runen en deze wil waarschijnlijk zeggen: “in de naam van Jezus.”
Na dit fotomomentje reden we verder en kwamen bij een natuurgebied uit: Beijershamn, een gebied waar veel water- en moerasvogels leven. Over het vlonderpad liepen we tussen de wilde runderen en hun kalfjes door naar de uitkijktoren om de vogels te bekijken. Daar was het druk. We liepen daar als toeristen tussen de echte vogelaars met grote verrekijkers en grote lenzen op hun fototoestellen. Niemand lette op ons. Gelukkig. We hadden zelf ook onze verrekijker meegenomen en konden met hun meegenieten van de speciale dieren. We denken dat we ze ook gezien hebben :–).
We reden verder door dorpjes met karakteristiek Zweedse huizen met rode en witte houten wanden en dito daken. Ook zagen we tientallen kleine molens in het landschap staan. In de 19e eeuw stonden er nog zeker 2000 op het eiland verspreid en werden gebruikt voor het malen van de granen. Tegenwoordig staan ze stil en sieren ze met hun markante vorm de skyline van Öland. Er zijn er nog ongeveer 350 over. Langs de weg kwamen we vanzelf bij de volgende bezienswaardigheid: de grafheuvels en monumenten waarop grote stenen in ovale vorm zijn neergezet. We maakten hiervan enkele mooie foto’s met een molen op de achtergrond.
Helemaal in het zuiden kwamen we een muur tegen in het landschap die van de westkust naar de oostkust liep. Dit is de zogenaamde Karl X Gustafs mur. Die schermde het het zuidelijke deel van Öland af. Dit was vroeger koninklijk jachtgebied en om te voorkomen dat dorpelingen daar ook kwamen met hun vee, werd rond 1655 dwars over het eiland een enorme muur gebouwd,: de Karel X Gustafs mur. Een heel apart gezicht: zo’n muur in het landschap, en dan te bedenken dat hij al zo oud is… In de muur waren twee grote poorten, waar de weg door heen gingen en reden we over wildroosters door het natuurreservaat naar de Lange Jan.
Bij de Långe Jan waren ook weer vele vogelaars te vinden. Langs de kust konden we zelfs zeehonden spotten. Ze waren echter voor ons te ver weg om er een mooie foto van te schieten. Bij de vuurtoren was een souvenierwinkeltje (gesloten), een info-centrum en een eetcafeetje. Daar hebben we onze lunch genomen: Een bordje met brood, sla, ei en een enorme berg verse garnalen en als toetje een wortel-cake. Er was een tappunt waar je gratis water of een vruchtensapje kon nemen. Dat je gratis water kunt nemen, blijkt in elk restaurant zo te zijn. Toen we dit lekker aan het opsmikkelen waren, merkten we heel trots dat wij de jongste gasten waren van dit volle restaurant. haha. We behoren vanaf vandaag officieel tot de senioren die buiten het toeristenseizoen op vakantie kunnen gaan. 🙂
Ondertussen was het al ruim in de middag en reden weer naar het noorden, aan de andere kant van het eiland. na een klein uurtje kwamen we aan bij het zomerverblijf van de Zweedse koninklijke familie. De tuinen zijn normaal open voor bezoek van mei tot september, maar het seizoen start morgen pas. Dus we stonden voor een gesloten poort. Helaas… We hebben nog even door het kleine centrum van Borgholm (de hoofdstad van Öland) gelopen en weer teruggereden naar de camping. Eind van de middag kwamen we daar weer aan en hebben even wat gedut. De hele dag is het mooi weer geweest. Er stond alleen een stevige bries, die het aan zee fris deed aanvoelen. Petra maakte een heerlijk diner: Aardappelen, erwten met wortelen en een gehaktbal. Daar hebben we van gesmuld. Na het eten nog een wandeling gemaakt en net toen we binnen kwamen begon het een beetje te regenen. We nestelden ons in de woonkamer van de caravan, die ook ontbijtruimte en keuken tegelijk is, en werken de blog bij, praatten na over deze mooie dag en over morgen. Dan trekken we weer verder met als doel Stockholm. De hoofdstad van dit mooie land.
Dag 8: Van Öland (S) naar Stockholm (S): 454 km
Er stond een stevige wind uit het westen vandaag. Windkracht 5. En dat voel je goed met zo’n combinatie. Maar we wilden graag naar Stockholm en dat gingen we ook doen. Vanmorgen al om 9 uur op pad, want we hadden gisteren de accu zo goed als leeg gereden en moesten net over de brug een laadstop maken. Dus na een kwartier tegen de wind in gereden te hebben, koppelden we de caravan weer af en draaiden de poten uit. De auto kon nu laden en wij genoten van een lekker ontbijt in de caravan. We houden altijd 20% marge aan om het volgende stoppunt te bereiken. En deze keer hadden we hem zelfs doorgeladen tot 25%, voordat we de auto weer voor de caravan zetten. Echter, net toen we vertrokken , zakte de doel-lading naar 17%. En dat vonden we al vreemd. En eigenlijk hadden we de auto opnieuw aan de lader moeten zetten, maar we hadden er verder geen acht op geslagen en zijn op pad gegaan.
Tijdens het eerste gedeelte van de trip bleek toch wel dat de wind een enorme invloed had op het verbruik. En we knepen hem wel een beetje. De doellading zakte al heel snel naar 3% en dat voelt wel heel erg krap. Nu is dat nooit een probleem, want als je de caravan even parkeert en we rijden zonder aanhanger naar het laadpunt, dan halen we het altijd. Maar dat wil je eigenlijk niet. De vorige dagen hebben we steeds achter een vrachtwagen kunnen rijden, die hier rond de 90 km/h gaan. Dat is een mooie snelheid en harder willen we toch niet. Het is immers vakantie en geen jakkerreis. En geloof me of niet: deze keer de eerste 150 km helemaal geen vrachtwagen ter beschikking om ons de wind af te vangen. Dus die 3 procent werden er 2 en ongeveer 35 km voor het laadpunt durfden we het niet meer aan en parkeerden we de caravan bij een groot winkelcentrum. Het voelde wel raar om de caravan daar zo alleen achter te laten. Een beetje zielig zelfs. En een half uur later stonden we aan de lader bij een tankstation aan een meertje met een eetcafe. Zonder caravan.
We waren wel toe aan wat lekkers, na al deze laadstress. Het was er druk. Net voor ons was er een grote touringcar gestopt en in het eetcafe was het gezellig . Ze hadden heel veel lekkere dingen op het menu staan, maar helaas konden we er niks van maken. Het Zweeds is voor ons een lastige taal… En toch: één ding konden we wel lezen: tussen alle opties stond dit kader:
Grappig he? Gelukkig hadden ze ook een koelvitrine waar je allerlei dingen gewoon kon aanwijzen. En de keuze was een kaas-ui broodje en een sandwich met garnalen. Daarbij kregen een leeg glas, waarin we naar keuze bessensap of water konden tappen. Het werd bessensap. Refill was gratis. We hadden uitgerekend dat we met 85% acculading naar de caravan terug konden rijden en vervolgens niet meer hoefden te stoppen bij dit eetcafe, maar 90 km verder richting Stockholm. En daar arriveerden we net voor drieen. En dit was de mooiste lader tot nu toe: We hoefden de caravan niet af te koppelen, en konden toch aan de kabel aansluiten (Een soort laad-drive-true dus).
Tijdens het laden wilden we bij een Mc Donalds naar het toilet en we liepen de berg op. Boven aangekomen zagen we direct daarnaast een groot winkelcentrum met supermarkt. Hier hebben we wat lekkere dingen gekocht voor onderweg en broccolli voor het avondeten. We deden lekker rustig aan en toen we terug kwamen bij de auto, was deze ver volgeladen. Ruim voldoende om het einddoel te halen. We gingen weer op pad, en zagen dat we net voor zevenen op de camping zouden arriveren. We besloten toch maar even de uitbater te bellen en toen gaf deze aan dat we echt voor zeven uur bij de poort moesten zijn, want hij moest weg. Weer stress dus, want dan moest het vrijdagmiddag verkeer rondom Stockholm ons niet tegen zitten. En dat deed het dus wel. We zagen de tijd oplopen tot 19 uur … 19.05 uur en toen zelfs 19.10 uur. We besloten weer te bellen en de meneer aan de telefoon zei in gebrekkig Engels dat we echt niet later konden komen.
Ondertussen was Petra al druk op haar telefoon andere campings aan het zoeken en toen we er twee gebeld hadden, bleken deze nog gesloten, want het campingseizoen in Zweden gaat pas volgende week in. Dus achteraf hebben we met de vorige staanplaasten heel veel geluk gehad. Want we hadden tot nu toe nog nergens gereserveerd. We besloten door te rijden naar onze eerste optie, want deze camping was zeker open en ligt ook dicht bij een laadstation. Dus dit was sowieso een goede keuze.
Toen kwamen we nog bij wegwerkzaamheden: 18 kilometer geen 90 km/h maar 70 km/u. De tijd tikte weer meer weg. Petra zei: “Als er niemand meer bij de receptie is, vragen we gewoon een gast of die ons binnen laat.” en dit gaf enigzins rust. Aan het einde van de wegwerkzaamheden schrokken we ons kapot: Een van de tegenmoetkomers week afgeleid naar het midden en knalde eerst op een afzetpaaltje en toen kon hij net langs ons uitwijken. Frank gaf ook een zwieper naar rechts en gelukkig was er alle ruimte. De afzetpaal vloog over onze auto in de berm, maar wij werden niet geraakt. Met een hartslag van 200 reden we door. Zo dicht bij een frontale botsing waren we nog nooit geweest.
En toen kwam de rondweg van Stockholm. Deze was natuurlijk heel druk, maar er stond geen file. Halverweg dook de weg de grond in: Een kilometers lange tunnel met afritten onder de grond. En daar namen we de verkeerde afslag: En gefustreerd dat we waren! We moesten de tunnel helemaal uitrijden en toen bij een afrit omdraaien. De tweede poging om de goede autoweg onder de grond te vinden lukte deze keer wel en op de routeplanner stond nu een aankomsttijd van 19.19 uur. Precies zo laat reden we het parkeerterrein voor de slagboom op. We stapten meteen uit en… We werden heel vriendelijk onthaald door de meneer van de receptie. Die had toch op ons gewacht. Je gelooft niet, hoe opgelucht we waren!!! Hij was heel relaxt en zei: “Zoek maar een plekje uit dat je mooi vindt en zet je caravan maar neer.” en hij gaf ons een pasje van de slagboom. We betaalden 30 euro per nacht en liepen even over het terrein om een mooi plekje te zoeken en alle spanning was verdwenen. Gelukkig!
We vonden een mooie plek op een veld dicht bij een grote stroomkast en zetten daar ons gevaarte op poten en waterpas. Frank sloot de stroom aan en vulde de watertank en Petra maakte een heerlijk soepje. Dat heeft ons goed gesmaakt. Daarna hebben we nog een ronde gelopen. De camping ligt aan een groot recreatiemeer aan de rand van het bos en een natuurreservaat. Mogelijkheden te over om te wandelen. Maar we willen naar de stad morgen. Dus we zullen daar onze kilometers wel maken… Met de auto hoefden we niet meer op pad, want ook deze kon hier aan de laadpaal.
We zeiden nog tegen elkaar: “Vrijdag de dertiende valt vandaag een dag eerder: Donderdag de 12e..”. Maar we zijn begonnen met pech vandaag, maar hadden ook twee keer erg veel geluk. Dus het was gewoon een “Donderdag de 12e” vandaag. :-). Toen het donker werd hebben we nog een lekker wijntje gedronken en op de bank languit naar televisie gekeken. Rond elf uur lagen we in bed. Morgen naar Stockholm.
Dag 9: De eerste dag in Stockholm
Petra had een wensenlijstje gemaakt. Het plan was vandaag: Eerst een wandeltocht in het City Center, vervolgens Old Town en als we nog zin hadden aansluitend naar de hippe buurt: Södelmalm District. Het is vrijdag en we dachten dat het een hele toer zou worden om het centrum te bereiken. Maar dat viel reuze mee en rond tien uur parkeerden we onze auto in de parkeergarage van het winkelcentrum Galeria in het hartje van de binnenstad. In een vreemde stad is het altijd spannend of we na afloop de auto weer terugvinden. Daarom maken we altijd een foto van de plek waar hij staat. En dan kunnen we op stap. Buiten op straat is het altijd acclimatiseren. Dus we stopten even buiten en lieten de drukte even binnenkomen.
Ondertussen startten we de app die ons in Malmö ook al zo goed de weg wees en pikten een van de routes op. Zo liepen we langs hele oude gebouwen en kathedralen en bij elk belangrijk stoppunt staat een uitleg in de GPSmyCity-app. En we hebben mooie foto’s kunnen maken. Stockholm wordt ook wel het Venetië van Scandinavie genoemd, niet alleen omdat het gebouwd is op 14 eilandjes, maar ook door de sfeer. De eilanden zijn allemaal met elkaar verbonden door 57 bruggen. Alles ligt dicht bij elkaar. Het blijkt een gezellige stad met veel kunst en cultuur. Waneer je door de oude en schilderachtige straatjes van Gamla Stan, de oude stad, wandelt, waan je je in de middeleeuwen. Maar de stad is ook dynamisch met een trendy uitgaansleven, weids opgezette brede promenades, hippe koffietenten en goede restaurants. En die sfeer proefden we precies! Het voelde ook heel veilig aan om er te lopen, als toerist.
Stockholm staat ook bekend als een van de meest gastvrije steden van de wereld. En dat ervoeren we toen we naar het openbare toilet wilden: We hadden een euro of 10 Kronen nodig om binnen te komen en die hadden we niet bij ons. Een volstrekt onbekende dame gaf ons een euro. Zomaar. Super toch?
Om kwart over twaalf konden we bij het koninklijk paleis de wisseling van de wacht meebeleven. En dit was alweer heel anders dan enkele jaren geleden in London. Nu met paarden en een zeer toegankelijke ceremonie. Je stond er letterlijk met je neus bovenop. En daarbij kwam ook nog dat het toeristenseizoen nog niet begonnen is, dat het niet zo druk is. Na de ceremonie ploften we neer in een park op een heel trendy terrasje. Overal waren bloeiende bloemen en bomen. De tulpen zijn er nog en alles is ongeveer een maand later dan bij ons. Frank bestelde een lekker lunch en Petra nam het schema nog eens door. Stel je voor dat we wat zouden missen…
Na de lunch namen we de boot. Een Hop-On-Hop-Off boot. Die hadden we met korting gekocht. We voeren tussen de eilanden door, die samen het centrum van de stad vormen. Bij de hippe wijk Södelmalm District stapten we van de boot en liepen tussen de bouwwerken door. Deze wijk staat bekend als trendy en hip. Vroeger was het een eiland van de arbeiders, maar nu is een thuis van de studenten en kunstenaars en vind je hier leuke cafeetjes en boutiekjes. Het blijkt dat dit hele gebied op de schop ligt. Er wordt een nieuwe sluis gebouwd en daarom nemen ze meteen ook dit hele gebied onder handen. Omdat dit gedeelte van de stad op een heuvel ligt, trotseerden we de bouw-omleidingen en liepen naar de top om te genieten van een mooi uitzicht over het centrum.
Daarna was de oude stad aan de beurt. Gamla Stan. We wandelden de brug over naar de oudste wijk van Stockholm. Eeuwenoude straatjes, smalle steegjes en gezellige pleintjes met sfeervolle terrasjes. In deze wijk ligt ook het paleis. Nadat we hier een ronde hadden gemaakt, was het tijd voor ons dagelijks fika-moment. Op een van de mooiste pleintjes vonden we een plekje op een van de terrassen en konden we naar hartelust mensen kijken, onder het genot van een kopje koffie en een kaneelkoek. Heerlijk! Zo hebben we de dag nog eens kunnen overdenken en Frank keek de foto’s terug die hij twaalf jaar geleden in deze stad maakte tijdens de laatste cruise met Marleen. En je raadt het nooit: precies op dit plein hebben we toen ook gezeten voor ons fika-moment. Weer heel bijzonder.
Daarna was het alweer tijd om terug te gaan naar de auto. En die hadden we snel gevonden. We reden binnendoor en zonder file de stad uit en stopten nog even bij een tankstation om de lege gasfles om te ruilen voor een volle. Daarna nog even door de wasstraat en weer terug naar de camping. Daar hebben we rond zeven uur lekker gegeten: hollandse kost: Broccolie, aardappelen en gehakt. Het smaakte voortreffelijk na zo’n actieve dag. Petra is nu alweer een lijstje aan het maken voor morgen. Het was de bedoeling om niet in een dag de hele stad te doen, zoals drie jaar geleden in New York, maar de attracties nu te verdelen over twee dagen. En dat is gelukt -)
Dag 10: De tweede dag in Stockholm
Vandaag is het voor wat het weer betreft een iets mindere dag. Tenminste dat zei de weer-app en daar vertrouwen we dan ook op. Petra heeft gisteren een lijstje gemaakt van de mogelijkheden voor vandaag, maar twee dingen zijn “must-do’s”: Het ABBA-Museum en het Vasa-Museum. Het eerste hoeft geen introductie, maar het tweede wel. Het Vasa-Museum is een museum waarin een heel groot en bijna 400 jaar oud scheepswrak is tentoongesteld met de hele geschiedenis ervan. Dat was de planning vanmorgen toen we opstonden.
Het weer was beter dan we dachten: Vannacht had het geregend, maar dat was al vroeg in de ochtend gestopt. De buienradar gaf aan dat het niet voor 15-16 uur weer zou beginnen, dus alle tijd om naar de stad te gaan. het was wisselelend bewolkt en af en toe piepte het zonnetje tussen de wolken door. Allereerst moesten we nog een dag bijboeken, want we hadden bij aankomst in het midden gelaten of we twee of drie nachten op de camping zouden blijven. En het worden er dus drie. Rond tien uur zijn we weer naar de stad gereden. Daar vonden we een heel betaalbare parkeerplaats net buiten het centrum en net om de hoek van het eiland Djurgarden. Dit eiland ligt op loopafstand van het oude centrum en hier zijn alle nieuwe (moderne) musea gebouwd, waaronder de twee musea die we wilden bezoeken, maar ook het Viking-Museum, Junibacken (Pipi-Langkous) en het openluchtmuseum Skansen. Ook is er een pretpark. Het is zaterdag, dus de Zweden trekken massaal naar dit eiland toe, en het is er gezellig druk.
De eerste stop is het ABBA-Museum. Zeg je Zweden, dan zeg je ABBA. De muziek, de kleding, het ontstaan, de achtergrond en het einde. Alles kwam aan bod. Je hoefde geen ABBA fan te zijn, om dit museum te waarderen. Het was interessant om te lezen hoe ze bij elkaar gekomen zijn en dat ze al drie jaar voor het winnende liedje Waterloo ook al eens aan het songfestival hadden meegedaan met het liedje Ring-Ring. Ze werden toen derde en niemand had gedacht dat ze zo’n succes in de toekomst zouden hebben. Tijdens het winnende optreden in 1974 met Waterloo, verschenen ze op het podium met hele extravagante kostuums. En dat werd meteen ook hun handtekening. In het museum waren diverse van deze kostuums tentoongesteld. Je liep door een nagebooste muziekstudio, over hun podium en je kon je verbazen over het overvolle schema met optredens en opnamens in de tien jaar die daarop volgden. En dat was meteen ook de reden dat ze na deze drukke periode met elkkaar afspraken, even rustiger aan te gaan doen en ieder zijn eigen pad te bewandelen. Ze zijn daarna nooit meer bij elkaar gekomen voor een nieuw optreden.
In het museum liepen we langs een grote verzameling gouden, platina platen en ander trofeeën. Je kon zelfs je gezicht in een van de kostuums laten projecteren voor een fotoshoot. Natuurlijk hebben we dit gedaan. Ook kon je in een van de drie karaoke studio’s auditie doen voor de 5e artiest en zelfs meezingen en dansen op het podium. Dat hebben we maar niet gedaan. De laatste zaal was gevuld met van alles wat ze na hun ABBA-tijd gedaan hebben. Dit zei ons niet zo veel en we liepen hier vrij snel doorheen. Het totale bezoek aan dit museum duurde ongeveer 2 uur en zeker nog een uur daarna gingen de liedjes nog door ons hoofd.
Toen we weer buiten stonden, overlegden we of we meteen naar Vasa zouden doorlopen, of eerst een lunch zouden nuttigen. Het werd het eerste. Dus tien minuten later stonden we voor de ingang van het hele grote gebouw waarin het schip tentoongesteld is. En we waren zeker niet de enige. Er stond een rij van misschien wel dertig meter buiten het gebouw. Eerst twijfelden we nog of het het wachten waard was, maar we zagen dat de rij snel vorderde en zijn aangesloten. Een kwartier later liepen we al in de immense hal.
Dit museum draait helemaal om het oorlogsschip Vasa. Dat schip werd hier in Stockholm in opdracht van koning Gustav in de zeventiende eeuw gebouwd om buitenlandse bedreigingen het hoofd te bieden. Maar daarvoor heeft het nooit gediend. De Vasa zonk vlak na de tewaterlating op 10 augustus 1628 en lag precies 333 jaar op de zeebodem voor de stad. In 1961 werd het schip weer boven water gehaald, nadat het bijna 4 jaar kostte om het centimeter voor centimeter te lichtten. Men was zó voorzichtig om het waardevolle object niet te beschadigen. Daarna is het naar een droogdok gesleept en is het jarenlang geprepareerd voor de tentoonstelling. Ook lagen er in het schip nog ongeveer 30 zeelieden die niet op tijd het schip hadden kunnen verlaten voordat het binnen enkele minuten zonk. Nadat het schip is geprepareerd en gerestaureerd, heeft men besloten het tentoon te stellen. Het schip is op de archeologische onderzoeksplaats voorzien van een grote hal. Dit is daarna omgebouwd tot dit museum. het schip is zó groot, dat de drie masten er niet geheel in pasten en men de masten alleen tot aan het eerste mastdeel met de grote kraaiennesten hebben gereconstrueerd. Het museum is vandaag de dag het best bezochte museum van Scandinavië, met meer dan een miljoen bezoekers per jaar.
Toen we binnenkwamen, zagen we een link naar een website waarop in 15 verschillende geluidsfragmenten van ongeveer 3 minuten de hele geschiedenis vertelden. Eerst over de bouw, de tewaterlating, het leven aan boord in die tijd, het zinken, de wijze van gebruik van het schip tijdens mogelijke zeeslagen en patrouilles, maar ook de vonds ruim 300 jaar later en de berging en het prepareren. Eigenlijk was het schip een geweldige en vrij ongeschonden tijdcapsule. Dit schip is het enige schip uit de 17e eeuw dat nog zo goed bewaard is gebleven. Tijdens ons bezoek hoorden we ook dat het schip nu nog steeds heel langzaam degradeerd door de lucht en de roestige spijkers van het schip. Conservatoren hebben nu nog een dagtaak aan het vervangen van deze spijkers door roestvrij stalen versies. Dus er wordt nu nog steeds gewerkt op en aan het schip.
Ook in dit museum zijn we ruim twee uur geweest en toen we rond half drie naar buiten kwamen zijn we langs een aantal terrassen gelopen, maar de prijzen bleken schandalig hoog. Bijvoorbeeld een normale tosti kost hier op het eiland ruim 15 euro, en dan heb je nog niet gedronken. Omdat we tot half vier voor de parkeerplaats van onze auto hadden betaald, besloten we deze eerst op te halen en richting de camping te rijden. Onderweg zochten we naar een grote supermarkt en die vonden we op een paar minuten van onze camping. Hier hebben we de dagelijkse boodschappen gedaan en daarna hebben we een boterham gegeten in de caravan. Ondertussen was het buiten heel donker geworden en begon het hard te regenen. Precies op tijd terug, dus. Door al dat “getrampel” in de twee musea, waren we zo moe, dat we een half uur hebben gedut en toen we wakker werden, scheen de zon weer.
We besloten een wandeling te gaan maken langs het meer bij de camping. Dit was een route door het natuurreservaat naast de camping. De paden waren goed te volgen, maar je moest wel over boomstronken en grote stenen klauteren. We hebben zo een ronde gemaakt en rond zeven uur waren we weer terug op de camping. En je gelooft het niet: we waren nog geen vijf minuten in de caravan, of het begon weer te gieten. Petra maakte een heerlijk avondmaal en tijdens het eten kwam de zon er alweer bij. Omdat het verderop nog regende, zagen we een prachtige regenboog boven het meer.
Na het eten hebben we nog de blog gemaakt en de planning voor morgen. Dan rijden we weer een kleine drie honderd kilometer dwars door Zweden naar het westen. En voor de zekerheid hebben we nu wel even contact gehad met een camping waar we naar toe willen. We worden daar voor drie uur morgenmiddag verwacht. Dat betekent dat we op tijd moeten vertrekken. Morgen meer.
Dag 11: Van Stockholm (S) naar Kristinehamn (S): 274 km
Het was vroeg vanmorgen. Niet omdat het moest, maar omdat we allebei al tussen 6 en 7 uur wakker waren. En zo zaten we al om kwart over zeven aan het onbijt. Het opbreken van de caravan gaat vervolgens heel gesmeerd. Wat dat betreft zijn we een echt team: Frank leegt de vuilwatertank en de WC, vult de drinkwatertank en de stortbak van de WC, terwijl Petra binnen in de caravan alles reis-klaar maakt. Daarna worden de poten ingedraaid, de levelers verwijderd en als laatste de gewichtverdeling en de kogeldruk gecheckt. Meestal moeten we dan nog een beetje gewicht verplaatsen en dan kunnen we op pad. De kampeerplaats van afgelopen drie nachten had naast de caravan-aansluiting van 16A / 230V ook een krachtstroomaansluiting, waardoor we vannacht de accu van de auto propvol geladen hadden. Dat betekende vandaag maar één laadstop onderweg. Die laadstop hadden we gepland op ongeveer 2/3 van de trip. Om kwart over acht reden we al van het camping-terrein af naar het westen, naar de Arboga Supercharger.
Nadat we het dicht-bevolkte gebied van de hoofdstad van Zweden achter ons hadden gelaten, reden we met een rustig tempo op de E18 autoweg, die helemaal naar Oslo (Noorwegen) gaat. De eerste twee uur was het landschap waardoor we reden erg vlak. We reden door bossen, door uitgestrekte landbouwgebieden en hier en daar passeerden we een knus meertje. Genoeg te kijken, dus. Petra probeerde onderweg nog wat foto’s te maken, maar langs de weg was voortdurend een hekwerk geplaatst, om te voorkomen dat wilde dieren de snelweg op liepen. Dit hekwerk verstoorde steeds de gemaakte foto’s. Rond tien uur verlieten we de snelweg en draaiden een gigantisch parkeerterrein op. Hier waren twee tankstations, een stuk of drie restaurants en vier of vijf verschillende soorten snelladers voor elektrisch auto’s. Het mooie was dat bij de testla laders enkele stations zo waren opgesteld, dat we er met onze caravan aangekoppeld zo langs konden rijden. Een laad-drive-tru dus. Lekker handig. We hoefden hier niet zo lang te stoppen, want de laatste etappe was nog maat 115 km en een half uurtje later reden we weer op de snelweg.
Even na twaalf uur reden we dwars door het centrum van Kristinehamn naar de camping. Daar hadden we ons gisteren per mail al aangekondigd. We hoefden niet te reserveren, want het was niet druk. Het enige wat ze ons hadden gevraagd was of we voor drie uur binnen konden komen. En dat was ruimschoots gelukt. In overleg met de dames van de receptie werd een mooie kampeerplek met uitzicht op het water gekozen en we kregen een pasje om in en uit te rijden. Frank zag, toen we terugliepen naar de wagen, dat de camping de beschikking had over twee Destination Chargers van Tesla. Dus we hoefden voor het opladen van de auto ook deze keer niet op pad. Nadat we de caravan hadden gestald en lekker geluncht hadden, maakten we nog een klein rondje over het terrein en zetten de auto net buiten de poort aan een van de twee (gratis) laadpunten van Tesla. Dit zijn gewone langzame laders, maar toch binnen 6 uur is hij geladen. Het grote meer dat we naast de camping zien, blijkt het grootste zoetwatermeer van Zweden te zijn en het twee-na-grootste van Europa. Het is 5655 km2 en het heet het Vänern-meer. Er zijn meer dan 22.000 eilanden en het is een groot vakantiegebied voor de Zweden en het naburige Noorwegen en vele mensen uit de rest van Europa.
Daarna een klein middagdutje en toen waren we weer fit voor de volgende activiteit: Een wandeling naar de 4 km verderop gelegen Picasso-sculpture. Een groot kunstwerk van Picasso van ongeveer 5 meter hoog dat aan het begin van de haven van Kristinehamn op een rots is geplaatst als welkom voor alle schepen die de stad bezoeken. De wandeling langs het water naar het standbeeld voerde ons langs vele grote herenhuizen, in Pipi Lankous-stijl, inclusief veranda, langs aanlegsteigers en vakantiehuisjes. Het was er heel rustig, maar wij vermoeden dat het hier in het zomerseizoen afgeladen vol is. Hetzelfde geldt voor de grote camping waar we zijn ingecheckt: Deze is echt groot en er is nog geen 15% bezet.
Rond zes uur waren we weer terug van onze 8 km lange wandeling en zochten op Tripadvisor naar een restaurant. we vonden een Thais restaurant op ongeveer 2,5 km van de camping en daar hebben we vanavond van een heerlijk buffet genoten. Om half negen waren we weer terug en hebben deze blog bijgewerkt. Nu gaan we nog naar “Boer zoekt vrouw” kijken en morgen blijven we lekker hier uitrusten en genieten van de mooie omgeving. Misschien pakken we de meegebrachte hengels er nog bij…
Dag 12. Een dag Niksen en Lanterfanten
Vlak voordat we op vakantie gingen kreeg ik (Frank) van Stef een boekje met de titel: “Niksen, Lang Leve Het Lanterfanten”. Met die boodschap gingen we op reis. Als je dan als neutrale lezer de blog leest en dit niet weet, dan zou je wel eens kunnen denken: “wat beleven die twee leuke dingen” en “Wat zien die twee veel”… Maar dat was nu net niet de opdracht van mijn schoonvader. Dus vandaag hebben we een poging gewaagd. We hebben twee nachten op deze camping geboekt en er is geen stad of zo in de buurt waar we naar toe moesten… Dus zou je denken dat dit een heel kort verslag zou moeten worden. Ik heb opgesomd hoe de dag verliep.
Zonder schuldgevoel laat opgestaan: Frank werd pas om half acht wakker en voor hem startte de dag anderhalf uur later dan normaal. Na de douche een lekker glaasje jus-d’orange gedronken en een hotel gezocht en geboekt voor de reis naar Riyhad (Saudi Arabië) volgende maand. Petra werd om half tien wakker en zei toen ze op de klok keek: “Wat?! Half 10??”. We keken elkaar aan en zeiden: Eerste opdracht gelukt 🙂
Een Niksen-ochtend: Lekker ontbijtje gemaakt en genoten van de stralend blauwe hemel buiten. Het was buiten maar 8 graden, maar in ons tiny huisje is het heerlijk warm. Frank heeft de tanks geleegd en weer bijgevuld en Petra ging op zoek naar de wasmachine. 10.37 uur: Bij de receptie de wasruimte gereserveerd voor 4 uur. We hebben de was gesorteerd en daarna de witte was al ingezet. Deze duurde 53 minuten volgens de timer op de wasmachine. Tijdens dit wasje hebben we de golfstokken (putters) gehaald en hebben we twee keer het mini-golf-baantje gelopen. De eerste keer scoorden we precies even veel, de tweede keer won Frank met een overtuigende hole-in-one. YES! Morgen revange… Het eerste wasje werd van de wasmachine naar de droger verplaatst en het tweede wasje werd aangezet. Niet echt Niksen dus, dus deze opdracht is niet gelukt.
Tijdens het tweede wasje hebben we geluncht en een boodschappen-lijstje gemaakt en … een half uurtje uit de wind in de zon gezeten. We vonden dat dit keer wel het Niksen was geslaagd. Toen de was klaar was (14.30u), hebben we het was-hok weer vrijgegeven bij de receptie en twee dagen bijgeboekt op de camping. Het is prachtig hier en Petra wil morgen een mini-golf revanche. We waren nu toch al buiten de poort, dus zijn we doorgereden naar de supermarkt. Daar hebben we allerlei lekkere dingen gekocht voor het avondeten de komende dagen hier op de camping. Nadat we terug waren van de winkel heeft Frank de visspullen uit de auto gehaald en Petra de boodschappen opgeruimd. Nog steeds is van het Niksen niks geworden.
Met de hengel Niksen aan het water. Eerst hebben we geprobeerd met een blinkertje een roofvis te verschalken, alleen was Frank binnen 2 tellen zijn blinkertje kwijt. Dan maar overgestapt naar de gewone dobber met een stukje brood. stoeltjes erbij gepakt, Dikke jas aan, want het is fris aan het water, ondanks een helder blauwe lucht en een brandende zon. en wat denk je: We hebben zo toch een dik uur kunnen blijven zitten. De vangst was: 2 Voorntjes en een Brasem. Ze waren te klein voor op de BBQ, dus heeft Frank ze voorzichtig teruggezet. Alhoewel dit niet helemaal Niksen was, vonden we het toch allebei een geslaagd einde van de middag. Marie-José, de Scandinavië-expert zei, nadat ik haar de foto had gestuurd: “Jij, vissen?? Ik geloof mijn ogen niet!” Haha. Geen Niksen, maar toch een rust-momentje…
Daarna heeft Petra een heerlijke maaltijd gekookt en hebben we na het eten allebei in het avondzonnetje van een kop koffie genoten. Wat om ons heen gekeken en met de ogen dicht genoten van de laatste zonnestralen. Misschien was dit nog wel het ultieme Niksen. In ons geval is dit eigenlijk het hoogst haalbare… Omdat het nu echt te fris werd, zijn we om acht uur naar binnen gegaan en hebben wat TV gekeken en deze blog gemaakt. Onze conclusie was: Niksen is heel moeilijk, omdat het in ons geval wordt verbasterd met allerlei andere werkwoorden, maar toch vonden wij het een heerlijke dag en daar draait vakantie toch om? Of niet dan? Misschien komt Lanterfanten er meer bij in de buurt… Eens kijken wat het morgen brengt. Dan gaan we het nog eens proberen.
Er is nog een nagekomen bericht: We zijn gisteren om 23 uur nog even water gaan halen voor de douche in de caravan en toen merkten we dat het flink afgekoeld was en de wind helemaal was gaan liggen. Maar het belangrijkste wat ons opviel is, dat het in het westen nog steeds licht was. Om elf uur ’s avonds was het nog helemaal niet donker in dit gedeelte van Europa. Heel maf…
Dag 13: Nog een dag op de camping
Vandaag gaan we weer niet rijden. We blijven lekker in Kristinehamn. De lucht is blauw, donkerblauw, en het belooft weer een prachtige dag te worden. In de caravan is het lekker warm. De luchtverwarming houdt de temperatuur met gemak op 20 graden. Heerlijk! Maar hoe anders is het als je je neus buiten de deur steekt: Er staat een guur windje over het meer naar de camping en het is maar 6 graden. Maar de zon maakt veel goed. Tegen de kou en wind kun je je kleden, zegt Petra altijd, en zo is het. Tijdens het ontbijt besloten we een gezonde wandeling te gaan maken. Er loopt voor het gemak een wandelroute gewoon over het campingterrein en pal langs de caravan. Het is een ronde die start in de haven van Kristinehamn en de totale lengte is 6 km.
En dus deden we de warme jas aan en om half tien waren we onderweg. Eerst een stukje langs de weg over een breed voet/fietspad tot aan de haven en vervolgens langs de boten en het water de natuur in. We liepen ook langs de sportterreinen van de stad, die overigens 17.800 inwoners telt, en wat kleinere industriele installaties langs het water. In het bos en tussen de bomen was het heerlijk rustig, maar tijdens zo’n rondje van 6 kilometer ben je eigenlijk zo weer terug. Na goed een uur volgden we de oranje markeringspaaltjes weer terug het campingterrein op. We hebben een glas ranja gedronken en hebben wat geluierd.
Rond 13 uur zijn we nog wat boodschappen gaan doen en zijn we naar de lokale golfbaan gereden. Daar hebben we een starttijd gereserveerd voor morgen middag om drie uur. We hebben daar nog even rondgekeken en weer terug gegaan naar onze mooie camping. Ondertussen lijkt het hier wel wisseldag, want al onze buren waren weg en zo stonden we nog maar alleen langs het water. We hadden bedacht dat het wel leuk zou zijn om met de BBQ een lunch-hapje klaar te maken, dus gingen we aan de slag.
Petra bereidde een heerlijk stukje zalm voor en een verse salade, terwijl Frank de luifel en een van de windschermen installeerde. Daarna werd de gas-BBQ opgebouwd en aangestoken. Dit alles duurde maar een kwartiertje en tijdens dit werkje, dienden zich ook alweer nieuwe buren aan. Gelukkig bleef het niet zo leeg. Nu ik dit stukje schrijf, staan er weer een stuk of tien campers rondom ons, maar wel met gepaste afstand. De lunch was heerlijk en onder de luifel en uit de wind was het goed te doen. Het was ondertussen 15 graden. Na het eten hebben we een uurtje gerust. Daarna ging Frank weer proberen een visje te verschalken. Petra nam ook de stoel en een dikke jas en deken mee, om hem gezelschap te houden. Met een eenvoudig lijntje met dobber en een stukje brood werden drie voorntjes gevangen en weer teruggezet. Dit is gewoon voor de fun en niet om op te eten…
Rond half zes waren we weer terug bij de caravan en zijn we weer verder gaan luieren. Verder niet veel te melden. Tot morgen!
Dag 14: Relaxen en Golf
Vandaag hebben we echt niet veel te melden. We hebben tot vanmiddag niets gedaan: alleen maar gerelaxt. Het weer was heerlijk. Na de lunch hebben we ons omgekleed en zijn we naar de golfbaan gegaan. Daar hebben we 9 holes gelopen op de Kristinehamn Golfklubb. Het was een baan die een gedeelte in het open veld lag en een gedeelte in het bos. Om de mensen wat af te leiden hadden ze in het bos allemaal grappige versieringen neergezet. Om te lachen. We zijn speciaal teruggelopen om nog wat foto’s te maken. Het was heerlijk om met dit weer een balletje te slaan. Er was weinig wind en rond de 18 graden. Vanavond de BBQ nog eens aangemaakt en verder niets. Het gaat de goede kant op met het uitrusten. 🙂
Morgen rijden we verder naar het zuiden, naar Göteborg.
Dag 15: Onderweg van Kristinehamn naar Göteborg: 249 km
Vanmorgen op tijd opgestaan en samen weer de boel reisklaar gemaakt. In no time stond de caravan aangekoppeld. De camping had de beschikking over een eigen Tesla Destination Charger. Dit is een extra service van de locatie in samenwerking met Tesla om ervoor te zorgen dat gasten van de camping met een Tesla via een langzame (22 kW) lader overnacht weer hun batterij vol kunnen laden. Dat had ik gedaan en deze keer dus helemaal geen laadstress onderweg. We hadden inclusief pauze ongeveer 3,5 a 4 uur rijden voor de boeg en hadden ons voorgenomen bij de stop, halverwege Göteborg te brunchen. Dus voor het vertrek hadden we alleen een kopje koffie genomen. En zo stonden we om half elf op een groot parkeerterrein te ontbijten, terwijl de auto aan de supercharger stond te laden. We hebben nog even met een andere Tesla-eigenaar gesproken, die met zijn familie onderweg was naar het noorden. Wij gingen zuidwaards.
Na ongeveer een half uur hebben we weer de caravan aangehangen voor de tweede etappe van vandaag. Het schoot echt lekker op en om half een parkeerden we al onze combinatie voor de receptie van een grote strand-camping net zuidelijk van de stad. Petra regelde zoals gewoonlijk weer een geweldige staanplaats. Volgens mij is er geen plekje op deze camping dat dichter langs het water is dan deze. We hebben ons geinstalleerd, de caravan waterpas afgesteld en een ijsje gegeten. Daarna hebben we in de caravan een kopje koffie gedronken en genoten van het uitzicht. De zee is ongeveer 15 meter van ons verwijderd.
Daarna zijn we nog even de auto gaan bijladen en hebben boodschappen gedaan bij een Coöp. Rond zes uur waren we weer terug en heeft Petra gekookt: Aardappelen, boontjes en een hamburger. Daarna was het tijd om nog een avondwandeling te maken. Want we moesten toch een beetje beweging hebben. En nu zitten we op de bank in onze lekker-warme caravan nog even wat te lezen met een wijntje. Wie doet ons wat?! Als een god in Zweden 🙂
Dag 16: Een dagje Göteborg
Dag 16? Ja, dag 16 alweer! Vandaag waren we in Göteborg stad. De tweede grootste stad van Zweden. Vanmorgen een beetje grijs vertrokken. We hadden allebei een goede jas aan en hadden ons op een sombere dag in de stad ingesteld. Maar dat verliep gelukkig heel anders! We hadden de auto in een parkeergarage in de buurt van het centrum achtergelaten en vanaf het moment dat we de stad in liepen, brak de zon door de wolken. We hebben dus weer geluk gehad vandaag. We hadden gisteravond al een lijstje gemaakt wat we wilden zien. Het was een wandeling langs alle toeristische punten in en rondom het centrum. En omdat het centrum vrij compact is, zou de wandeling twee uur duren, als we nergens stopten.
Het eerste liepen we over de grote winkelboulevard, met de dure bekende winkelketens. Aan de uiterste zijde van deze straat was het Hasselblad Center en het theater met midden ervoor een groot plein met een beeld van Posseidon. Die waakt over de stad en als we over zijn schouder heen keken, kon je de grote winkelboulevard helemaal door het oude centrum en tot de haven zien. Dit was ons eerste fotomomentje en hier kon je al zien dat de lucht opklaarde.
Van daaruit begon onze route. Eerst een stukje terug richting het oude centrum, maar halverwege links af richting Haga. Dit is de oudste wijk in Götenborg. De straat ernaar toe was ongeveer anderhalve kilometer lang en je liep als het ware midden in de straat op een voet/fietspad onder twee rijen schaduwrijke bomen. Een beetje parkachtig. We kwamen langs enkele universiteitsgebouwen en langs de hele weg stonden statige oude panden. Heel sfeervol.
Na ongeveer twintig minuten lopen, kwamen we als vanzelf in de wijk Haga. Traditionele houten gebouwen stonden langs de geplaveide voetgangerszone. Links en rechts van de straat terrassen van gezellige pubs en café’s. Overal waren kleine winkeltjes en galerietjes. We slenderden langs de sfeervolle etalages en sloegen aan het einde linksaf richting het fort Skansen Kronan. Dat ligt op een heuvel dat je vanuit de straten van Haga kunt bereiken via een hele lange en steile trap. Frank telde ruim 200 tredes. Een hele klim. Maar het loonde de moeite, want bovenop had je rondom een heel mooi uitzicht over de hele stad en de wijken erom heen.
Via een kronkelweggetje liepen we weer naar beneden en langs weer een brede boulevard liepen we richting de haven. We kwamen bij de oude vishal uit: de Feskekôrka. Letterlijk betekent dit de Viskerk. Een prachtig historisch gebouw uit 1874. Hier was tot voor kort de vismarkt van Götenborg, maar het gebouw wordt op dit moment gerenoveerd tot een uitgaanscentrum met sfeervolle restaurantjes en terrasjes. Het valt ons sowieso op dat vele oude panden een herbestemming hebben gekregen. De gevel is nog oud en de rest is modern.
We vervolgden onze route langs Kronhuset. Dit is het oudste gebouw van de stad. Het is gebouwd in 1654. Voor het pand ligt een groot plein met daaromheen en binnen een plaats waar kunstenaren hun werken kunnen tentoonstellen en verkopen. We liepen er een klein winkeltje binnen en spraken met de eigenaar. Dit was van een kunstenaars-collectief van 4 kunstenaars die hier hun werken te koop aanbieden. De stijlen waren verschillend: We zagen glaswerk en beeldhouwwerk.
We liepen verder door de kleine straatjes richting de haven. In de haven zagen we de grote driemaster Barken Viking uit 1906 met feestelijke vlaggetjes in de masten. Dit doet nu dienst als hotel en restaurant. Rechts daarvan zien we een van de speciale architectonische hoogstandjes van de stad. Dit wordt door de lokale bevolking de Lipstick genoemd, door de markante witte kleur met rode top. Maar zo heeft de architect het natuurlijk niet bedoeld en het heet Götenborgs Utkiken.
Terug richting de winkelboulevard, liepen we naar de Saluhallen. de grootste overdekte markt van de stad. Binnen zag je kruiden, koffie, kaas, fruit en hapjes van over de hele wereld. Hier hebben we geluncht. Binnen zagen we niet direct iets van onze gading, maar buiten in het zonnetje waren vele terrassen van restaurants met diverse keukens. Wij vonden wat lekkers bij een oosters restaurant. We zaten buiten op het terras in het zonnetje en hebben een heerlijke Poke-Bowl gehad. Zie foto. Hier zie je meteen in het raam de weerspiegeling van de Saluhallen. We hebben samen hier in het zonnetje een heerlijk momentje gehad.
De Zweedse mensen hebben toch ook een andere thermostaat dan wij hebben. Het was zonnig, maar het was maar 15 graden en er stond een stevige bries. Hier op de foto zitten wij uit de wind in de zon en konden de jassen uittrekken, maar de lokale inwoners zie je de hele dag al met korte mouwen lopen, alsof het hoog zomer is. Maar in de schaduw en in de wind kan het best wel fris aanvoelen.
Na de lunch zijn we naar de botanische tuin gelopen. Dit ligt midden in een groot park, ongeveer 5 minuten lopen van de Saluhallen, net buiten het centrum. Dit is de Trädgardsföreningen. Een van de best bewaarde 19e eeuwse parken van Europa, volgens de boeken. Met meer dan 16.000 verschillende soorten planten. Ook hier hebben we lekker in het zonnetje doorheen geslenterd. Midden in het park staat een grote orangerie met tropische temperaturen en exotische planten. Het Palmhus. In het gebouw waren wij getuigen van een trouwerij. Wat een mooie lokatie voor zo’n feestelijk moment!
Eigenlijk waren we nu rond. Maar we hadden nog geen zin om terug naar de camping te gaan. We overlegden wat we het mooiste hadden gevonden en dat wat toch wel de weg naar Haga en Haga zelf. Dus deden we dit stuk van de route nog een keer. en genoten nog een keer van het mooie gedeelte van deze stad. Rond 17 uur waren we terug op de camping en hebben we allebei een dutje gedaan. Omdat het weekend is, stroomde ondertussen de camping ver vol. We hebben vanavond nog een lekker soepje gehad uit onze eigen voorraad en hebben een korte wandeling gemaakt langs het strand. De stappenteller staat op 22.500 stappen met bijna 17 km. Het is welletjes voor vandaag. Morgen rijden we terug naar Denemarken. Een tocht van ongeveer 300 km.
Dag 17: Terug naar Denemarken: 315 km
We hebben, na deze geweldige ronde, nog een stad te doen: Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken. Deze stad ligt net over de brug bij Malmö en hebben we ook op de heenweg gepasseerd. Alle mooie dingen het laatst, zullen we maar zeggen…
Gisteravond zijn we nog een uurtje bezig geweest met het zoeken van een camping in of in de buurt van deze stad. We hadden dan ook nogal wat wensen: 1. Dicht bij het centrum, 2. Dicht bij een lader, en 3. Vooral hele goeie WiFi! Want het is F1 weekend en we willen graag kijken! Dus lazen we in Google de recensies van ander gasten en kwamen uit bij een DCU camping: camping Absalon, ongeveer 9 km van het centrum. Die hadden we dus in de routeplanner ingebracht.
Vanmorgen, toen we opstonden, regende het een beetje. En dat was ook voorzien. Daarom hadden we vandaag uitgekozen als reisdag. Net toen we de caravan aan het opruimen waren, stopte het met regenen. Dat was mooi meegenomen. Ook nu weer hadden we tegen elkaar gezegd: Eerst een stukje rijden en bij de eerste laadstop ontbijten (meer brunchen). We reden twee uur langs de kust richting Malmö en om half elf parkeerden we de hele combinatie zonder los te koppelen naast een laadpaal. Eigenlijk hoefden we maar 10 minuten te blijven staan, want er zat best nog veel in de accu voor de tweede etappe. Maar we hadden zin in een broodje en in een lekkere kop koffie, dus lieten we de auto iets langer opladen dan nodig was. Zeker geen laadstress deze keer.
Rond elf uur reden we weer verder. Omdat in Kopenhagen geen Tesla laders zijn, besloten we net voor Malmö nog een keer te stoppen. Dit was ongeveer anderhalf uur verder. En laat dit laatste stoppunt in Zweden precies ook het eerste geweest zijn! Zie dag 4. Het laadpunt van Löddeköpinge lag bij een heel groot winkelcentrum en ook hier hoefden we weer niet af te koppelen. Dat was toch wel heel handig vandaag. We hoefden niet te laden, maar besloten hier zo lang mogelijk te blijven, zodat we met een halfvolle accu in Kopenhagen aankwamen. We hebben daar wat door het winkelcentrum geslenterd en etalages en mensen gekeken. Daarna bij de supermarkt al inkopen gedaan, zodat we vanavond in de caravan kunnen eten. Het werd kip in zoetzure saus, met rijst en een berg sla.
Rond een uur reden we de brug op tussen Zweden en Denemarken. Zie ook dag 4. Na precies 12 minuten reden we het vasteland van Denemarken op, Zweden met een heel goed gevoel achter ons latend. Wat een geweldige rondrit was dit. De afwisseling van steden en natuur, drukte en rust, was goed in balans geweest. En nu zijn we definitief op de terugreis. Maar we hebben nog een kleine week. Dus rond twee uur, ruim op tijd om de kwalificatie van de Grand Prix van Barcelona te zien, reden we naar onze standplaats. Dicht bij het servicehus, zoals ze dat hier noemen, en dicht bij de WiFi antenne. Men had ons een mooie plek gegeven op een met groene struiken afgezet grasveld met nog 5 andere gasten. Erg ruim van opzet en niemand zit elkaar hier in de weg. Het is een grote camping met alle voorzieningen. Alleen deze eerste keer niet aan het water. Maar je kunt niet alles hebben. We boekten voor drie nachten (120 euro). Een half uur later hadden we ons helemaal geinstalleerd en zaten we achter de laptop klaar voor de kwalificatie. Max werd tweede… Morgen de echte race.
Ondertussen hoorden we op afstand 90-er jaren muziek en de dame bij de receptie had verontschuldigend gezegd, dat dit een een-daags festival was, anderhalve kilometer verderop en om 24 uur de muziek uit ging. Wij vonden dit helemaal niet erg. Het klonk wel gezellig. Dus zijn we daar om vijf uur naar toe gegaan en hebben van de menigte en van de disk-jockey genoten. Het was, zoals je van een festival verwacht: hossende menigte, plassende mensen langs de hekken en we zagen zelfs iemand die om zes uur al zoveel gedronken had, dat ze het niet binnenhield. Geen gekke dingen dus :-).
Onderweg liepen we nog langs hele oude beschermingswallen die de stad tussen 1807 en 1912 moesten beschermen tegen de vijanden vanuit alle windrichtingen. Alleen heeft deze nooit dienst gedaan. Eerst kwam er geen oorlog en later hadden de vijanden dusdanige kanonnen ontwikkeld dat deze met gemak over de wallen heen schoten. Daarom werd rond de eerste wereldoorlog besloten ze te ontmantelen. Ze zijn de afgelopen jaren helemaal in ere hersteld voor het nageslacht.
Toen we terug kwamen op de camping, hebben we nog even alle faciliteiten geïnspecteerd en is Petra gaan koken. Na het eten hebben we nog een planning gemaakt van wat we willen zien en doen de komende twee dagen en een filmpje gekeken. Op tijd naar bed en morgen naar de mooie stad Kopenhagen.
Dag 18: Dagje Kopenhagen
Vandaag staat Kopenhagen op het programma. Een halve dag, want we wilden allebei de Formule 1 Race in Barcelona zien. Dus de planning was dat we rond twee uur weer terug waren op de camping. Maar zover zijn we nog niet. Eerst dit: Toen we vanmorgen wakker werden, begon het te regenen. Niet een beetje druppelen, maar er kwam een harde bui over ons heen. En alles was grijs. Wat is dit nu? Dat had de weer-app ons niet verteld! En het frapante was dat de buien-alarm-app ook helemaal niet liet zien. Alleen maar droog weer vandaag, met een opklarende lucht. Na het ontbijt en nadat we de tanks in de caravan hadden afgevuld, klaarde het al snel op. En zo gingen we rond half 10 op pad.
In de buurt van de botanische tuin vonden we in een zijstraat een aantal onbezette laders voor elektrische auto’s. Daar koppelden we onze Tesla aan. Petra met iets meer aandacht dan gebruikelijk, want ze gaat binnenkort ook elektrisch rijden. Van daaruit liepen we door een groot stadspark direct naar de oude citadel, ongeveer 2 km verderop. Deze heet Kastellet en hoort ook bij het vestingwerk waar ik gisteren over schreef. Het is aangelegd in de vorm van een vijfhoek met vijf bastions. Eerst dachten we dat het een soort openlucht museum was en de gebouwen mooi opgeknapt waren, maar toen we er rondliepen, zagen we dat de gebouwen nog gebruikt worden. Het complex blijkt eigendom van het Deense Ministerie van Defensie. Onder andere de chef-staf, de Deense Hjemmeværnet (binnenlandse vrijwilligerstroepen), het Forsvarets Efterretningstjeneste (militaire geheime dienst), de Forsvarets Auditørkorps (militaire openbaar ministerie) en de bibliotheek van het koninklijke garnizoen huizen in de gebouwen. Het Kastellet vormt zo een militair terrein, een cultureel-historisch monument, een museum en een park. Het terrein is gewoon toegankelijk en veel Kopenhagenaars gebruiken het voor wandelingen. Het was er gezellig druk.
Daarna vervolgden we onze route naar de haven. Hier leggen ook de grote cruiseschepen aan en we zagen een stuk of drie van die reuzen liggen. Op een rots, net in het water staat heel prominent een van de beroemste standbeelden van de stad: De kleine zeemeermin (Deens: Den lille Havfrue). Het stelt de hoofdpersoon voor uit het gelijknamige sprookje van Hans Christian Andersen. Het beeld van de zeemeermin werd gemaakt door Edward Eriksen (1876-1959), in opdracht van Carl Jacobsen, van de brouwerij Carlsberg. Het is 1,25 meter groot en werd op 23 augustus 1913 op een rots in de haven gezet. Het is uitgegroeid tot een van de belangrijkste toeristische attracties in Kopenhagen. Deze zeemeermin heeft tot aan de enkels twee duidelijk te onderscheiden benen en heeft twee staarten. Natuurlijk maakten we er als echte toeristen een paar foto’s.
Daarna liepen we langs het water naar het koninklijk paleis, de Amalienborg. Amalienborg is de winterresidentie van de Deense koninklijke familie. Het is een complex van vier paleizen rond een achthoekig plein. Midden op dat plein staat een standbeeld van koning Frederik V te paard. Amalienborg werd oorspronkelijk bewoond door adellijke families, maar kwam na een brand in het kasteel Christiansborg in handen van de koninklijke familie. Net toen we er aankwamen was de wisseling van de wacht aan de gang. ‘Den Kongelige Livgarde’ (de koninklijke lijfwacht) bewaakt Amalienborg dag en nacht. Iedere dag om 11:30 uur loopt de wacht van kasteel Rosenborg door de straten van Kopenhagen naar Amalienborg, waar om 12:00 uur de wisseling van de wacht plaatsvindt; een imposante ceremonie. Dus ook hier even wat foto’s gemaakt.
Ondertussen was de zon helemaal terug en werd het zelfs warm. Gelukkig was het echt buiten het seizoen, anders kon je in dit gedeelte van de stad waarschijnlijk over de hoofden lopen. Nu was het er “slechts” gezellig druk te noemen. Een stukje verder ligt de Nyhavn. Nyhavn is de oude haven en een belangrijke toeristische trekpleister van de stad. Ook onder de lokale bevolking schijnt Nyhavn een populaire uitgaansplaats te zijn. Het is een haven met oude schepen en met links en rechts een weg (voetgangerszone) met hele mooie verschillend gekleurde grachtenpanden en onderin restaurantjes en café’s met terrassen. De prijzen op de kaarten langs de terassen zeiden al genoeg: Een rib uit ons lijf als we hier zouden lunchen. En we wilden graag eten, want het was al na twaalfen. we besloten dat nog even uit te stellen totdat we wat verder op onze route waren.
Aan het einde van Nyhavn is een groot plein. En daar was een leven van jewelste. Het hele plein stond vol met voetbalfans, die luidruchtig aan het zingen waren. Ook werd het heel hard vuurwerk afgestoken. We vroegen aan enkele omstanders wat er aan de hand was en we kregen een heel uitbundig antwoord: De voetbalclub van Kopenhagen was zojuist nationaal kampioen geworden! Met die wetenschap feliciteerden we de mensen en liepen snel door. Toen zagen we ook dat de Deense ME zich hier en daar lieten zien, maar alles ging er heel vreedzaam aan toe. Tussen de fans waren dan ook niet alleen mannen of hooligans, maar er stonden hele gezinnen mee te vieren. Zo kan het dus ook! Een paar straten verder vonden we een sfeervol terras en gingen we aan een tafeltje uit de wind en in de zon zitten. Frank nam een biertje om mee te vieren en Petra nam zelfgemaakte lemonade. Verder lieten we twee smaken smørrebrød komen: Eentje met vis en eentje met aardappel met truffelmayonaise. Daar hebben we heerlijk van genoten.
Hierna was het al bijna tijd om naar de auto terug te gaan, want we wilden graag de start van de F1 wedstrijd zien. We liepen door de Kings Garden. Kongens Have, ook wel de Rosenborg Kasteeltuinen genoemd, is Kopenhagens oudste en meest bezochte stadspark met zo’n 2,5 miljoen bezoekers per jaar. Omdat de zon lekker scheen, lagen her en der mensen te zonnen en waren ook veel lokale mensen er aan het picknicken. En zo kwamen we terug bij onze auto en weer terug op de camping. Daar hebben we genoten van de race. We werden getrakteerd op een bloedstollende wedstrijd en Max werd op een heel spannende manier de winnaar! Het had zich geloond dat we op tijd terug waren. Daarna hebben we nog even lekker in het zonnetje geluierd en toen het te fris werd, hebben we ons in de caravan genesteld met een chipje en een glaasje wijn. We hebben het goed!
Dag 19: 2e dag Kopenhagen
Het is weer een prachtige dag vandaag! We hebben echt alle geluk met het weer. Alleen tijdens het rijden en ’s nachts heeft het soms geregend, maar elke keer als we op pad wilden, was het zonnetje erbij. 🙂 En vandaag scheen de zon erg uitbundig. Er stond een stevige bries van zee, dus konden we ons niet te luchtig kleden. Gisteren hebben we het haven-gedeelte van de stad en het koninklijke paleis bezocht, vandaag staat het stadhuis, het regerings-kwartier en Tivoli op het programma, en als we nog tijd en fut hebben, willen we nog de sfeer proeven in de vrijstaat Christiania.
We hadden onze auto geparkeerd in een Q-park-garage tegenover het stadhuis. Een mooi uitgangspunt om onze wandeling door de stad te starten en te eindigen, omdat dit precies naast het Tivoli-park lag, waar we zouden eindigen. Kopenhagen is de hoofdstad van Denemarken. In 2019 telde de gemeente Kopenhagen ca. 632.000 inwoners, waarmee het de grootste gemeente van Denemarken is. Kopenhagen is verder de centrale stad in het verstedelijkte gebied met ongeveer een vijfde van de totale bevolking van Denemarken. De metropool Groot-Kopenhagen telt 2 miljoen inwoners. Naast parlementszetel en residentie is Kopenhagen ook het culturele en economische centrum van Denemarken. De stad werd gesticht in de middeleeuwen en werd aan het eind van de middeleeuwen de hoofdstad van Denemarken. De naam Kopenhagen gaat terug op Købmandshavn, dat “Koopmanshaven” betekent. De benaming Koopmanshaven is echter geen accurate omschrijving meer van de stad: Kopenhagen is geen havenstad meer en ook de industrie is grotendeels vertrokken. Anno 2015 is Kopenhagen voornamelijk een dienstenstad. De mooie stad heeft een grote aantrekkingskracht op toeristen. Dagelijk meren dan ook meerdere cruiseschepen af met duizenden mensen die de stad bezoeken. Dat maakt dat het altijd gezellig druk is in de stad.
We begonnen dus bij het stadhuis. Het Stadhuis van Kopenhagen is gelegen aan het plein Rådhuspladsen op de grens van het centrum van de stad en de wijk Vesterbro. Het werd gebouwd in de periode 1892-1905. Het gebouw heeft een imponerende voorgevel met in het midden, boven het balkon, een gouden standbeeld van Absalon, de stichter van Kopenhagen. Boven Absalon een oudere versie van het wapen van Kopenhagen. Aan de linkerzijde staat de toren van het gebouw, die met zijn 105,6 meter het gebouw tot een van de hoogste van de stad maakt. Die toren zul je dus vandaag op meerdere foto’s tegenkomen. We zagen ook dat het er een komen en gaan was van bruidsparen. Zo kwam er een stel naar buiten, zonder entourage. Ze wilden deze gedenkwaardige dag vastleggen met een selfie. Toen heeft een van de omstanders gevraagd of ze een mooie foto met hun mobieltje mocht maken. Daar waren ze maar wat blij mee…
Van af het stadhuisplein liepen we door het winkelhart van de stad. Af en toe gingen we bij een soeveniershop of een andere winkel naar binnen. Lekker ontspannen genieten van de dag. Na een tijdje passeerden we de Kathedraal. Het neoclassicistisch kerkgebouw dient als zetel van de bisschop en werd in de jaren 1977-1978 gerenoveerd. Ook werd toen het in de loop der tijd veelvuldig verbouwde orgel in de oorspronkelijke staat teruggebracht. In 1995 kreeg de kerk een nieuw hoofdorgel en in 2002 een koororgel. De kathedraal is bovendien de kerk voor bijzondere plechtigheden. Daaronder bevinden zich ook kerkelijke plechtigheden van het koningshuis.
Een stukje verder kwamen we bij de ronde toren. De Rundetaarn of Rundetårn (“ronde toren”) bevat de oudste sterrenwacht van Europa en deze is nog steeds in gebruik. De 34,8 meter hoge toren is een deel van het Trinitatis-complex (met onder meer de Trinitatis Kerk), dat voor de Kopenhaagse studenten gebouwd werd. Het complex omvat ook een bibliotheek en een kerk. Het bijzondere in dit gebouw is dat er geen trappen naar de top gaan, maar een spiraalgang van 192 meter lang en 4,5 meter breed dat in 7,5 windingen om de holle kern naar boven loopt. Vroeger liep dit pad door tot aan het astronomisch observatorium, maar het laatste gedeelte heeft nu gewoon trappen.
We lieten dit gebouw voor wat het is en vervolgden onze toer door het winkelhart van de stad. Aan het einde van het centrum vonden we het tijd voor een kopje koffie en gingen zitten bij een gezellig plein op het terras. In Zweden heet dat een “Fyka”-momentje en de Denen hebben iets dergelijks, alleen heet dat hier “Hygge”. Deze hygge werd een beetje verstoort door de prijs van de kop koffie. We moesten voor twee kopjes ruim 10 euro aftikken. Dat zijn we niet zo gewend. We hebben daar een half uur van het moment genoten en de passerende Denen en toeristen bestudeerd.
Daarna zijn we doorgelopen naar ons volgende doel: de regeringswijk. Hier is het tweede paleis van de stad te vinden. Een heel complex van gebouwen. Hier zijn het Deense parlement, het Deense Hooggerechtshof en het bureau van de Eerste minister van Denemarken gevestigd. Dit noemen ze het Trias Politica. Verschillende delen van het paleis, waaronder de koninklijke ontvangstzaal, de paleiskapel en de Koninklijke stallen, worden ook gebruikt door het Deense koningshuis. We liepen door de mooie tuinen,die vrij toegankelijk waren.
We maakten ons rondje door de stad af en liepen een stukje langs het water en naar de ingang van het mooie Tivoli-park. Tegenover de ingang naast het stadhuis staat een groot beeld van Hans Cristian Anderson, die deze ingang trots in de gaten houdt.
Tivoli is eigenlijk een attractiepark. Je moet er dan ook een entreekaartje kopen om binnen te komen, maar als je alleen het park wilt bezoeken, betaal je een aanzienlijk lagere prijs dan, wanneer je ook in de attrakties wilt. Het park geniet grote bekendheid binnen en buiten Denemarken en we hadden er al veel over gehoord. Het was dan ook heel speciaal om nu hier te zijn. Het werd in 1843 door Georg Carstensen opgericht en is daarmee een van de oudste attractieparken ter wereld. Een leuke anecdote is dat in de jaren 50 Walt Disney dit park heeft bezocht om inspiratie op te doen voor de bouw van het eerste Disneypark. ’s Avonds wordt Tivoli verlicht met 115.000 spaarlampen. Het park kreeg zijn eerste botsauto’s in 1926. En het park heeft een houten achtbaan die werd gebouwd in 1914 en is daarmee een van de oudste, nog in bedrijf zijnde, houten achtbanen van de wereld. Behalve attracties zijn er meerdere eetgelegenheden, speeltuintjes, grasvelden en live entertainment. In de zomermaanden staat er een podium in het park waar concerten gegeven worden. Er is een groot grasveld met houten en stoffen strandstoelen waar je lekker kon uitrusten en mensen kijken. Het geheel is parkachtig aangelegd met veel bloemenperken en waterpartijen. Wij hebben er aan de eind van de middag op een terras aan het water heerlijk en sfeervol gegeten. We spraken met de serveerster, die uit Nederland kwam. Heel interessant om over de Deense cultuur en mentaliteit te spreken. Ze werkte deeltijd in Tivoli en deeltijd in een kroeg in de wijk Cristiania.
Aan het eind van de middag verlieten we het park en zochten onze auto weer op. We wilden nog een ding bezoeken vandaag, voordat we terug zouden gaan naar de camping: De wijk Cristania. De Vrijstad Christiania, meestal kortweg Christiania genoemd, is een zelfverklaarde semi-onafhankelijke enclave in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Het gebied is 7,7 hectare groot en het aantal bewoners wordt geschat op 850 à 1000. Dit zijn veelal krakers, hippies, anarchisten, kunstenaars en andere mensen die er moeite mee hebben zich te conformeren aan de huidige maatschappij. Christiania werd gesticht in 1970, toen een groep hippies de verlaten militaire kazerne Bådsmandsstrædes Kaserne kraakte. Het kazernencomplex werd in 1617 gesticht door koning Christian IV en geldt als een historisch verdedigingswerk van grote monumentale betekenis. In het begin probeerde de Deense regering de krakers te verwijderen, maar vanaf het einde van de jaren zeventig werd Christiania als een “sociaal experiment” getolereerd. Echter bleven er controversen bestaan over het niet betalen van water en stroom, de drugshandel en ontbrekende horeca- en bouwvergunningen. Deze geschillen zijn inmiddels min of meer opgelost, maar de gebouwen op Christiania voldoen nog niet aan openbare bouw- en ruimtevoorschriften. Dit is de kern van de tegenwoordige botsingen met de Deense staat. De vrijstad is toegankelijk via verschillende toegangspoorten, en privé-auto’s zijn op het terrein niet toegestaan. We lieten dus onze auto net buiten de wijk staan en liepen over een van de vele toegangsbruggen de wijk is. Het was er heel druk en er waren ook vele toeristen. We voelden ons geen moment onveilig. De sfeer was gemoedelijk. Je kunt de sfeer vergelijken met de wallen van Amsterdam. De bekendste ‘straat’ in Christiania is Pusher Street, waar vrijelijk in softdrugs wordt gehandeld. Harddrugs zijn er verboden. De buurt kent een vorm van zelfbestuur.
Nadat we hier een tijdje hadden rondgelopen, zijn we teruggegaan naar de camping. Daar hebben we nog wat tv gekeken en ons voorbereid op morgen. Dan gaan we weer naar het eiland Funen, naar camping Blommenslyst, waar we aan het begin van onze reis ook al eens waren. We zullen daar twee nachten blijven, voordat we definitief weer naar huis rijden.
Dag 20: Van Kopenhagen naar Blommenlyst: 169 km
Vandaag hebben we niet zo veel te melden. We hebben vanmorgen tussen twee regenzones door kunnen opruimen en zijn naar het westen gereden. Rond half een zijn we gestopt bij een groot winkelcentrum in Odense. Daar hebben we geluncht bij een broodjeszaak. Dit was nogal een uitdaging, want ze hadden van die grote bestelschermen zoals je ook bij McDonalds ziet. Alleen stond er alles in het Deens. Je moest in 5 stappen aangeven welk broodje je wilde, vervolgens welk smeersel (bv humus, botor, avocado of mayo), toen welk hartig deel (bv kip, vis of falafel) en welke extra ingredienten (tomaat, komkommer, enz) en een keuze drank. Nou, zoek dat maar eens uit in het Deens. Maar het is ons gelukt en we hebben heerlijk gegeten.
Om kwart over twee sloten we aan bij de file voor de Blommenslyst Camping van Angelika en haar man. Ze heeft altijd een heel verhaal, dus duurde het ook lang voordat we binnen waren. De ingang van de camping ligt aan een drukke doorgaande weg en dus was het niet zo fijn om als achterste wagen met de alarmlichten aan te wachten langs de weg. Het was een warm welkom. Ze riep al onze namen toen we naar de slagboom reden. En ze had een mooi plaatsje voor ons bedacht, langs de grote vijver. Het is een kleine camping rondom een vijver met maximaal 50 plaatsen. Het was verder de hele reis droog geweest, maar toen we ons geinstalleerd hadden en de luifel uitgedraaid, begon het te regenen. Maar het waaide bijna niet en we zaten heerlijk droog onder deze luifel. Eerst met een kopje koffie.
Daarna nog even de tanks afgevuld met water en toen met de benen hoog langs het water met een glaaje wijn. Wie doet ons wat? 🙂
Morgen lekker niks en dan rijden we in twee dagen naar huis. Misschien dat we nog even gaan wandelen.
Dag 21: Niks anders dan Golf
Vandaag hebben we op ongeveer 3 km van de camping een mooie golfbaan gevonden: De Blommenlist Golfklubb. Daar gebben we 9 holes gelopen. het weer deed goed mee.
Na deze sportieve uitspatting hebben op de camping nog een uurtje met een ander Nederlands stel gekletst en daarna heten gehaald bij de bistro aan de overkant. Dan nog een beetje opruimen en morgen maken we de eerste etappe naar huis.
Dag 22: De eerste etappe naar huis, werd de laatste etappe van deze reis: 789 km
Vandaag wilden we naar Osnabrück rijden. Ongeveer 500 kilometer richting huis. En zo vertrokken we al om half negen van Camping Blommenlist. Het is hemelvaartsdag en het is rustig op de weg. Dus het schoot lekker op. We hadden een aantal reguliere stops net voor Hamburg en bij Bremen. En rond half vijf reden we de parkeerplaats op waar het laatste laadpunt van vandaag was. Daar hebben we de eerste dag ook een pauze gemaakt, vlak voordat we op de camping aankwamen.
Afgesproken was dat we hier zo lang mogelijk zouden laden, om morgen weer een goede eerste etappe te kunnen maken. Het laadpunt was bij een grote Duitse raststätte met diverse restaurants, voorzieningen voor vrachtwagenchauffeurs en een tankstation. Hier belandden we bij een heus chinees buffertrestaurant. Daar hebben we heerlijk gegeten. Met een accuwaarde van 100% (wij) en 94% (Tesla) gingen we weer op pad. We waren echter zo opgeknapt, dat na een overleg werd besloten door te rijden naar Heerlen. Zo gezegd, zo gedaan. De route ging over Duisburg – Keulen – Aken naar Heerlen. En in Keulen maakten we de laatste pauzestop:
En toen stonden we ineens laat in de avond in onze straat thuis. Lekker naar ons eigen bedje. De caravan hebben we op de oprit gezet, de poten uitgedraaid en de hoognoodzakelijke spullen mee naar binnen genomen.
Dag 23: De caravan uitgeladen en gepoetst en weer klaargezet voor de volgende keer
Wat hebben we goed geslapen! Lekker in ons eigen bed. Maar eigenlijk unfair, want door de lange thuisrit waren we ook extra moe. ’s Morgens hebben we de caravan leeggeruimd en de vuile was in de wasmachine gestopt. Daarna heeft Petra de hele binnenzijde gepoest en Frank de buitenkant. En zo staat hij nu weer netjes in de loods te wachten op een volgende mooie reis. Wat hebben we genoten van deze vakantie! Denemarken en Zweden, maar ook het reizen buiten het vakantieseizoen is heeel goed bevallen. Dat houden we erin! Hou deze blog maar in de gaten voor het volgende verslag… Doei! en bedankt voor de lieve berichtjes!
Heerlijk om weer mee te kunnen genieten. Heel veel plezier en veel nieuwe avonturen gewenst.
Groetjes Jean en Marlies
Wij reizen ook weer mee, hopelijk wordt het niet te druk voor mensen die de rust opzoeken…….
Oooh heerlijk, ik wil ooooooook……..
Jullie schrijven erg leuk…..enjoy!!!!
Méér dan heerlijk dat jullie fantastische reizen kunnen maken en dat dan ook doen!!!
Blijven versteld staan van jullie héél aanschouwelijke reisverhalen.
Wij wensen jullie een héél fijne voortzetting.
Leef Zeelandse Groetjes,
Isabel&Fred
Wat een mooi verslag tot nu toe.
Petra heeft haar roeping gemist: reisleidster is haar op het lijf geschreven. Geniet samen van jullie reis, dan genieten wij met jullie mee! ? (ps: nog vele veilige, gezellige en mooie ritjes toegewenst)
Wat is het heerlijk om jullie blog te volgen, ik zie en lees dat het jullie goed doet.
Hartstikke leuk om jullie avonturen weer te volgen. Lekker genieten en lanterfanten! Hoe gaat het met de ochtendwekker van Frank? Nog steeds om 5 uur ‘s-ochtends wakker?
Jullie hebben geluk gehad, mijn hartslag ging ook naar 200 maar gelukkig konden jullie weer verder, waarschijnlijk wat bibberig.Frank, Petra moet het boekje van Stef ook even inkijken, als ik jullie programma lees !!!! Geniet ze.
Ja, ik krijg ook plaatsvervangende stress als ik het lees ?
Vandaag een super dag en twee glunderende gezichten, voor elk wat wils.
Boer zoekt vrouw was weer leuk hè ?
De foto van de zeemeermin is prachtig, ik vond haar lang geleden een beetje tegenvallen, misschien was ze opgepoetst,
Europa heeft toch heel wat te bieden, ook in het noorden, wat een geweldige vakantie. Wij zijn zelf 3 keer in Scandinavië op vakantie geweest maar jullie hebben plekken ontdekt die voor ons nieuw zijn, reden om nog eens terug te gaan.
En een zeer gedetailleerd verslag, chapeau!
Wat hebben jullie ontzettend veel gezien op deze reis, geniet nog maar even want straks is deze reis voorbij.
Lieve mensen, ik wens jullie een goede thuisreis en dank je wel voor het meereizen. Ik heb genoten van jullie avonturen.