Met de camper kriskras door Florida. We bezochten o.a. Miami, Key West, de pretparken in Orlando, de Everglades en Kennedy Space Center.
Dag 18 Route 66 = Dag 1: Van Los Angeles naar Miami
Vandaag was een beetje een rare dag. Een tussendag beter gezegd. Nog vol van de ervaringen van de afgelopen twee weken werd ik vannacht om tien voor drie wakker. Ik vloog vandaag naar Miami, waar ik begon aan een nieuwe trip: De vakantie samen met Petra, Maarten en Aniek. Zo emotioneel als gisteren het afscheid was van de groep waarmee ik de afgelopen twee weken de Route 66 heb gereden op de Harley Davidson, zo verlangend keek ik uit naar vandaag, waarbij ik snel mijn geliefde en de kinderen zou weerzien.
Ik was al om half vier op het vliegveld van Los Angeles. Veel te vroeg natuurlijk! Hoe kan dat ook anders met een controll-freak als ik? Om 6 uur zou ik naar Miami vliegen. Ondertussen zaten Petra, Maarten en Aniek al uren boven de Atlantische Oceaan met de zelfde bestemming. Zij waren ’s ochtends op het vliegveld van Düsseldorf afgezet door Brigitte en Ellen. Zij waren zo lief om voor dag en dauw hen thuis op te halen en naar het vliegveld te brengen. In Düsseldorf was alles voorspoedig gegaan en tussen wat dutjes door konden zij genieten van alles wat de moderne Airbus 330 van Air Berlin te bieden had. Een echte aanrader!
Ondertussen moest ik het doen met een oude Boeing 757 van American Airlines, maar die me wel veilig door de onweersbuien om twee uur in Florida afzette. Het was een avontuurlijke vlucht, waarbij de piloot zoveel mogelijk trachtte het slechte weer boven het zuid-oosten van de VS te ontwijken. En dat lukte aardig, met alleen wat turbulentie en veel bochtenwerk tot gevolg. Daarbij kwam als klap op de vuurpijl nog een blikseminslag in het vliegtuig, vlak voor de landing in Miami. Maar daar hebben we in het vliegtuig niet veel van gemerkt, alleen een harde knal en een flits.
Langverwacht weerzien
Op het vliegveld waren Petra en de kinderen al snel gevonden en samen zijn we naar het hotel in Miami Beach gegaan. Een eenvoudig, maar mooi en schoon hotel aan het strand. Toen we ingekwartierd waren, hebben de kinderen al in de zee gezwommen en hebben we een stukje achter de hotels langs over de promenade gewandeld.
Dag 2: De verkenning van Miami
Miami Ink: Onderweg kwamen we langs de Tattoo-shop van Miami-Ink: Love Hate. We hebben direct de buschauffeur laten stoppen, want Aniek en Maarten wilden al heel lang hier een Tattoo uitzoeken.
Hop-On-Hop-Off: Daarna de bus weer opgezocht die ons langs de sky-line van Miami bracht en daarna was het hoogtepunt de lange trip langs de boulevard van Miami Beach, waar nagenoeg alle panden in Art Deco stijl zijn gebouwd. Hier enkele voorbeelden.
The Venetian Pool
The Skyline van Miami
Art deco langs de Miami Beach Boulevard
Relaxen in Miami: Daarna zijn we in het hotel lekker gaan zwemmen en ’s avonds met de taxi weer naar de Boulevard en daar gaan eten bij TGI Friday’s. Heerlijk gegeten, terwijl iedereen buiten verrast werd tijdens een echte Florida-regenbui.
Na de maaltijd zijn we nog langs de boulevard gelopen en hebben we mensen gekeken. Dat was wel vermakelijk. Maarten kocht een T-shirt met erop: “Boobies make me smile” en Aniek kocht een fel oranje navel-T-shirt met :”Miami Beach” erop. Daarna hebben we weer een taxi terug naar het hotel genomen. Tot morgen…
Dag 3: Het ophalen van onze camper
Vanmorgen was iedereen al vroeg wakker. Na een snelle douche weer naar de Subway, want het was toch wel lekker gisteren. Maarten koos nu direct een “footlong” versie, want die van gisteren was te klein voor die pubermaag. Tijdens het ontbijt heeft Frank met de camperverhuurder gebeld met de vraag of we hem eerder konden ophalen en dat mocht. Dus snel naar het hotel koffers inpakken en met de taxi naar het verhuurpunt. Dat was nogal een lange reis: we moesten 90 dollar aftikken bij taxichauffeur.
Op Camperjacht: Maarten en Aniek omhelsden de aller allergrootste en mooiste camper die er was. Maar helaas deze kan Frank niet berijden in de stad want Aniek wilde ook gaan shoppen. Dus maar een paar maten kleiner genomen: Aniek dacht: “Deze is ook groot genoeg: wel 10 meter lang en geschikt voor 7 personen”.
Nederlandse Vlag: Frank heeft bij zijn vorige reis met een Nederlandse vlag rondgereden op zijn Harley. Deze vlag blijft dus ons vervoermiddel sieren.
Koelkast vullen: Na alles in ontvangst genomen te hebben (keukengerei en beddenlinnen) zijn we regelrecht naar een super-supermarkt gereden, waar we op een uithoek van de parkeerplaats nog net een plaatsje voor dat bakbeest konden bemachtigen. Anderhalf uur later en $ 150,00 lichter ging de reis weer verder. We waren er helemaal klaar voor!
De start van de trip: Het was heel makkelijk: vanaf de supermarkt een rechte weg naar het zuiden met als eindbestemming Key West. Na 80 mile hebben we op Conch Key gepauzeerd. Met de generator draaiend en de airco-werkend was een kleine snack een welkome afwisseling. Na een kwartier weer op pad, maar: de motor hield er na 5 tellen weer mee op. Wat was dat nou, PIEP????!!
Dan maar het handboek erbij gepakt. Daarin stond: waarschijnlijk accu leeg, maar dat was het niet. Toen kregen we hulp van het hele dienstdoende brandweergilde van Conch Key: Met drie man sterk werd de motor geïnspecteerd, maar niet gestart. Helaas… Maar ze hadden ook tijd voor een fotomoment: Zie hier boven. Toen toch maar de pechdienst van El Monte laten komen. De dichtstbijzijnde monteur zat anderhalf uur van ons vandaan. Dus de hele middag naar de Kl..PIEP! Ruben, onze monteur was heel aardig en had in no time hel hele blok uit elkaar.
Toen kroop hij onder de camper en zijn conclusie was: tank leeg! hij gooide er 2 gallon in en… warempel hij startte. Samen met hem naar een tankstation gereden en getankt: maar verder dan 7 gallon kwamen we niet. Toen we weer op pad wilden gaan… startte hij weeeeer niet! Na veel geklop en gedenk van Ruben was de conclusie: kapotte brandstofpomp. Hij kreeg als een wonder de motor toch weer aan de gang en het einde van het verhaal was dat we om half elf ’s avonds de parkeerplaats van El Monte in Miami opreden in plaats van de camping in Key West: Return to sender! We hebben toen daar maar gekampeerd. Doordat we elk vreemd geluid vreemd vonden, hebben we bijna niet geslapen. We hebben veel telefoontjes gepleegd met El Monte en dat lees je morgen maar weer…
Dag 4: En nu eindelijk op pad!
Vanmorgen werden we rusteloos wakker: De hele nacht slecht geslapen en ons afgevraagd hoe het nu verder moest. Maar de zon ging weer schijnen: Om 9 uur kwam de eigenaar van het Camper-verhuurpunt in Miami en zei direct dat we een nieuwe camper zouden krijgen en dat hij het vervelend vond wat er gebeurd was. En raad eens: de oude startte meteen! Er werd een nieuwe naast gereden, zodat we de hele bagage zo konden “overgooien”.
Nadat we alles nu secuur hadden ingeruimd konden we om half 11 opnieuw met onze vakantie beginnen. We gingen weer op weg naar Key West.
Halverwege hebben we langs de kant van de weg gepicknickt. Aniek heeft toen het dak geïnspecteerd.
Net toen we wilden vertrekken, waren we de kinderen kwijt. Na een uitgebreide zoektocht hebben we ze gevonden…
Onderweg hebben we flink wat regenbuien gehad. Iedereen dacht: “dat is straks weer weg.” Maar nee hoor, het ging maar door en door en door. Het hield maar niet op! Ondertussen hadden we een prachtige camping gevonden, met een plaatsje aan de Atlantische Oceaan. We konden vanuit de slaapkamer zo naar de zee kijken, zie boven.
Om zeven uur hebben we een taxi besteld om ons vanaf de camping naar Mallory Square te brengen voor de dagelijkse “sunset celebration”. Elke dag komen daar straatartiesten bij elkaar om samen met de toeristen en de plaatselijke bevolking de zonsondergang te vieren. Een must voor elke toerist die Florida bezoekt. Echter, dan moet de zon wel te zien zijn: Een buitje werd een bui en die werd een tropische regenbui en tegen de tijd dat wij er arriveerden, stonden alle straten tot de stoeprand blank.
We hadden nog niet eens de gelegenheid om uit te stappen en we hebben de chauffeur gevraagd om ons terug naar de camper te brengen. In de camper hebben we gezellig met ons vieren nog een spelletje Yahtzee gedaan. Maarten heeft gewonnen. Daarna naar bed.
Dag 5: Naar de dolfijnen
Vanochtend werden we wakker met een prachtige zonsopgang boven de oceaan. Maarten en Aniek waren al vroeg aan het internetten. Gelukkig hebben de meeste campings in Amerika gratis Wifi. Dus voor hun is er geen belemmering om contact te hebben met thuis. Bij Maarten ziet dat er ongeveer zo uit:
Nadat we samen van een gezellig ontbijtje hebben genoten, zijn we weer op pad gegaan. Het was een schitterende dag vandaag, met mooie wolkenpartijen en geen regen, maar wel zon. Er is maar een weg in en uit de Florida Keys, dus op naar het noorden. We hadden als bestemming van vandaag: Key Largo, het grootste en eerste eiland van de Florida Keys. Vlak daarvoor ligt het “Theater of the Seas”. Een knus familiepark met een dolfijnen-, een zeeleeuw-, een papegaaienshow en een tour langs de mangroven. Het was een ideale voorbereiding op Seaworld in Orlando. We hebben een paar leuke foto’s gemaakt:
Tijdens een van de shows zagen we een zeeleeuw die net zo’n bekken kan trekken als de hond van Herman.
En na de shows zijn we nog met de papegaaien op de foto gegaan:
Na deze geslaagde dag hebben we ook een mooie camping gevonden aan de oceaan en hebben we aan het eind van de middag nog in de zee gezwommen. Dit bordje zagen we pas daarna:
en daarna heerlijk ge BBQ’d:
Na het eten even uitbuiken op de pier en naar bed. Morgen naar de krokodillen…
Dag 6: Naar de krokodillen
Hallo, Vandaag weer leuke dingen gedaan! Vanmorgen eerst even opgeruimd en de Keys weer verlaten. De kinderen hadden de weekvoorraad weer in een dag verorberd, dus moesten we eerst boodschappen doen. Buiten op de parkeerplaats van de Wal-Mart stond een grote tent met vuurwerk, want vandaag is het Independence Day, de feestdag waarop de Amerikanen hun onafhankelijk vieren. En dat doen ze met vuurwerk. Maarten en Aniek hebben allebei vuurwerk uitgezocht voor wel: $ 18,00! Na een uur waren we weer onderweg. Vandaag staat het Everglades National Park op het programma:
Ondanks de weerberichten was het een prachtige dag vandaag: Wisselend bewolkt en erg warm en vochtig. Maar gelukkig hebben een goede airco in onze rijdende hotelkamer. Bij de eerste stop was het al raak: de ene krokodil na de andere:
Maar we zagen ook andere dieren:
Daarna nog een stuk gereden naar het westen van Florida: In Naples hadden we de keuze tussen 3 campings: Eerst kwamen we op een 55+camping, waar we hartelijk werden ontvangen. We mochten mee BBQ’en en vuurwerk afsteken met de oudjes. De volgende twee campings hadden geen gratis WIFI en werden dus door Maarten afgekeurd. Bij terugkomst op de 55+camping was daar het feest echter al voorbij en iedereen naar huis. Toen maar zelf de BBQ weer opgestart en lekkere hamburgers en worstenbroodjes gemaakt. Als toetje was er warme banaan met chocola. Goed voor de slanke lijn.
Nadat de zon onder was gegaan hebben we nog de camping wakker gehouden met het vuurwerk dat de kinderen gekocht hadden: Voor een paar dollar zeker een uur plezier gehad:
We hebben de dag afgesloten met wat acrobatiek in het zwembad. De dag was geweldig!
Dag 7: Naar Tampa, nat, maar toch droog!
Vanmorgen vroeg opgestaan en met z’n vieren buiten ontbijt gehad. Het was een mooie camping, zo in het bos en langs een riviertje met mangrove bomen en wilde dieren. Deze eekhoorn kwam kijken wat we van de BBQ van gisteravond hadden overgelaten. Wist die arme toch ook niet dat we twee pubers te voeden hadden? Die laten gewoon niets over! Daar onder zijn we de jeugd aan het voeden…
…en daarna op pad. We volgden de Highway 41 die van Miami naar Tampa loopt en ons diverse echte Amerikaanse taferelen toonde:
Aniek (slokje cola) heeft onderweg nog kleding gekocht van haar favoriete Selena Gomez. Al de hele reis was ze koortsachtig op zoek naar een Big K-Mart, want die hebben het alleenrecht op dit merk. Stel je voor: er was ook nog een heel rek met 30% korting! Ze heeft een leuk bloesje en broekje gekocht en heeft dat natuurlijk ook direct aangedaan.
Nadat we inkopen hadden gedaan hebben we het aggregaat gestart en de airco in onze rijdende hotelkamer laten lopen. En zo hebben we een gezellige lunch op de parkeerplaats van de Publix kunnen nuttigen, zonder veel last te hebben van de hitte en het vochtige klimaat van Florida. Toen we daarna weer op pad gingen werd de radio-uitzending onderbroken door een weerswaarschuwing en een kwartier later zaten we in een gigantische tropische bui. Het zicht was zo slecht, dat we een half uurtje pauze hebben genomen. Maar om daar een goede plek voor te vinden, was niet eenvoudig, want Maarten heeft als wens: het moet altijd een stopplaats met Wifi zijn, anders moeten we doorrijden… Dus we hebben naast een Mc-Donalds gestaan, want die hebben overal ter wereld gratis Wifi!
Na een half uur konden we weer op weg. Maarten en Aniek zijn in slaap gevallen en Frank heeft meters gemaakt en Petra was navigator, maar wel zo dat we veel van de omgeving konden zien. We hadden ervoor gekozen om niet via de snelweg te gaan, maar de hoofdwegen te nemen langs de oostkust van de Gulf-area. Het mooiste vandaag was nog wel de luxe en de pracht van Naples en de dure villa’s langs de kust naar Fort Myers Beach. We hebben onze ogen uitgekeken.
Tegen het einde van de middag kwamen we in Palm Harbor aan en stalden onze camper in Sherwood Forest, waar we twee dagen zullen blijven. De kinderen hebben zich prima vermaakt in het zwembad en daarna was het avondeten weer als van ouds…
Morgen staat Bush Gardens op het programma. Een dagje 8-banen…
Vanmorgen vroeg opgestaan. Vandaag staan achtbanen op het programma… en de mooiste en grootste achtbanen van Florida vind je in Busch Gardens Tampa. De Busch Gardens parken zijn in eerste instantie ontwikkeld als marketing vehicles voor Anheuser-Busch, het grote Amerikaanse biermerk. In de parken kon je vroeger hospitality houses vinden met probeerstations van Anheuser-Busch producten. Ook waren er stallen met daarin de reclame-paarden die geassocieerd werden met de bier-producten. Daarom heen is een hele dierentuin ontwikkeld en als trekker de mooiste achtbanen van het land. In 2009 verkocht InBev, de huidige eigenaar van Anheuser-Busch, de pretparken en ook de Seaworld-atracties en was de connectie met het biermerk voorbij.
Maar daar kwamen we niet voor. We kwamen voor de achtbanen, in die waren er in verschillende vormen: van simpel, voor de kleintjes, tot de ergste die je je maar kunt voorstellen:
En omdat het een dierentuin-thema heeft, was er ook op dat gebied voldoende te zien. Erg bijzonder was het bezoek aan het dieren-ziekenhuis, waar net een behandeling van een gebroken poot van een krokodil begon. Dat was heel interessant om mee te maken en het was heel toegankelijk gemaakt, doordat de arts een microfoon om had en de muren van de behandelkamer en de operatiekamer van glas waren. Buiten bij het publiek stond ook een medewerker als schakel tussen binnen en de tribune om de vragen van de toeschouwers door te geven aan de arts. Petra voelde zich helemaal in haar nopjes…
Maar ook de dieren waren leuk om naar te kijken.
Er waren ook een paar shows, waar we er als compromis eentje van hadden uitgekozen: Een ijsshow a la Holliday on Ice. Dat was lekker afkoelen, zo aan het einde van de middag en gaf ons een koele start voor de rest van de avond:
Om 8 uur ’s avonds waren we zo KO dat we naar de camper zijn gegaan en naar de camping zijn vertrokken. We hebben het afsluitende vuurwerk helemaal niet meer gezien. Op we naar huis nog even een stop gemaakt bij Mc Donalds om de calorieën op peil te brengen.
Dag 9: De reis naar het walhalla van Florida: Orlando!!!
Vanochtend uitgeslapen tot 9 uur. Dat was een record. Eerst even gedoucht en samen ontbeten. Om 10 uur waren we onderweg naar Orlando. Eerst een stukje door Tampa (21 miles (!)) en daarna de autoweg genomen. Voor het eerst deze reis een tempo van 70 mijl per uur (120 km/h). Dat schoot lekker op. Toen we in Kissimmee aankwamen hebben we eerst weer de koelkast gevuld bij de Publix en zijn we doorgereden naar de KOA-camping. Langs de weg stond echt alles in het teken van Disney, ook werd het zichtbaar drukker op de weg. We kwamen zo echt al in de sfeer voor de komende dagen. We gaan dan naar Disney World: Magic Kingdom en Hollywood Studio’s. Ook gaan we naar Sea World met de orca’s. Op de camping aangekomen hebben we geluncht en gezwommen.
Het is een mooie camping. Er is een zwembad met alles erop en eraan. Aniek heeft direct het hele zwembad in beslag genomen. Een echt diva-gedrag!
Je ziet er verschillende soorten campinggasten. Mensen in tenten, mensen zoals wij in een “normale” camper en ook van die giga-toeristen: Een bus als camper, met erachter een auto en ook nog een dikke motor en een scooter. We keken onze ogen uit!
Ik heb samen met Petra de omgeving verkend. We zijn even bij een pandjeswinkel binnengelopen. Wat een ellende om te zien dat de mensen daar hun dierbare spulletjes voor een paar dollar moeten achterlaten, omdat ze geld nodig hebben…
De komende dagen zitten we dus elke dag tot laat in de parken. Daardoor kan het zijn dat de berichten wat vertraagd binnenkomen…
Dag 10: Disney’s Magic Kingdom, Orlando, Florida
Vandaag ging de wekker al om half zeven. Petra had gisteravond in een van de reisgidsen die we bij ons hadden een perfecte dagplanning voor het Magic Kingdom gevonden. Dt gingen we vandaag uitproberen. Om half 8 stonden we dus al op de bus naar Disney World te wachten. Het was wel een beetje spannend om het openbare vervoer te nemen in een vreemde stad. Zou het goed komen? Nou, om half negen stonden we al voor de kassa, terwijl het park pas om 9 uur open ging. We hebben voor twee dagen kaartjes gekocht: Vandaag naar het Magic Kingdom (wat lijkt op Disneyland Parijs) en overmorgen naar Disney’s Hollywood Studio’s.
Vanaf de kassa moesten we eerst met de monorail naar de ingang van het park. Daar aangekomen stonden we met de eerste groep bezoekers voor de ingang. We werden direct al getrakteerd op gezang en dans in Disney’ stijl. Alle Disneyfiguren waren present om de dag te openen. Er werd afgeteld en exact om 9 uur gingen de poorten open. Op het schema stond dat we zonder omweg eerst naar de Space Mountain moesten gaan. Wachttijd daar was nihil! wat een geweldige achtbaan in het donker was dit!!!
De eerste twee uur hadden we al de helft van de attracties gehad. Wat een goed schema! We liepen mooi voor de meute uit. Het systeem van Fastpass is veel eerlijker dan het systeem bij Burgers Bush. Bij de Disneyparken mag iedereen om de twee uur en soms zelfs eerder, een Fastpass nemen, waarbij hij van een bepaalde attractie de wachtrijen kan omzeilen en met wat anders gaan doen in de tussentijd. Bij Burgers Bush moet je 60 dollar (!) extra betalen en dan kun je ook de wachtrijen omzeilen. Dit is belachelijk duur en alleen iets voor de rijken, als je bedenkt dat een toegangskaartje ook al 90 dollar per dag kost.
Omdat we vandaag zo vroeg waren en zo’n goed schema hadden, konden we zonder lang wachten gewoon in de normale wachtrij gaan staan. Dat gaan we morgen en overmorgen proberen te herhalen.
Hier volgt nog een kleine foto impressie van de dag:
Geen wachtrijen bij de Space Mountain
Het was heel heet vandaag, gelukkig waren overal drinkpunten.
Maarten en Aniek even aan het afkoelen in de wildwaterbaan…
Aniek zwaait naar de prinses.
Om 8 uur ’s avonds liepen we op ons tandvlees en begonnen we de terugreis. Het was een geweldige dag geweest met een stralende (gloeiendhete) zon. We hadden bijna alle belangrijke attracties gehad en de middagparade gezien. In plaats van de monorail namen we nu de veerboot terug naar de bushalte. In de buurt van de camping hebben we nog een hamburger en een wrap gegeten bij Wendy’s, Old Fashioned Hamburgers. En toen we eindelijk bij de camper aan kwamen, waren we elf uur op pad geweest, maar de kids waren niet kapot te krijgen. Zij hebben nog tot 23 uur in het zwembad gelegen. En toen eindelijk naar bed om uit te rusten voor Seaworld, morgen…
Dag 11: Seaworld Orlando, Florida
Vandaag ook weer vroeg op en om 9 uur stonden we weer in het park. Eerst even een paar traditionele vakantiekiekjes, en dan snel in de twee grote achtbanen.
Wat waren die gaaf zeg! Daarna hetgeen waar we echt voor gekomen waren: de Orka show met Shamu, de dolfijnenshow en de zeeleeuwen show. Ook vandaag hadden we van tevoren een goede planning gemaakt met daarin alle highlights van het park. En zo zaten we al vroeg in het Shamu-stadion te kijken naar de stunts van de grote Orka’s. De eerste 16 rijen met mensen zaten in de zogenaamde splash-zone. In dit gebied wist je al vooraf dat je door de beesten kletsnat gemaakt zou worden. En wie zaten in rij 6? Maarten en Aniek natuurlijk. Wij zijn veilig in rij 17 gaan zitten en hebben gelachen en foto’s gemaakt. Het was hilarisch!
Daarna direct door naar de dolfijnen. Ze hadden die show aangevuld met een acrobaten en schoon-spring act, en daardoor kwamen de dolfijnen niet goed tot zijn recht. Maar ook hier een paar geweldige sprongen van de dolfijnen gezien en mooie foto’s gemaakt.
Als derde zijn we naar de grappige voorstelling geweest van Clyde en Seamore, de zeeleeuw en de otter. Clyde had z’n dag niet en moest steeds twee keer worden gevraagd een truc te doen. Maar de show was leuk om te zien.
Het park was niet zo druk als gisteren bij Disney en bij Bush Gardens. Daardoor hadden we ook hier alle tijd om ons schema af te werken. Tussendoor zijn we ook nog bij de haaien en de pinguïns geweest. Aan het einde van de dag hadden we nog genoeg tijd om de roggen en dolfijnen te aaien. Aniek vond het geweldig en bleef maar met haar hand in het water de dolfijnen roepen.
Na het park zijn we in diverse souvenierwinkels geweest om te kijken of er voor Maarten en Aniek nog iets te kopen was. We kwamen bij de vierde zaak naar buiten met een roze parkeerbord van Aniek met de tekst: “Princess parking only”. Na de speurtocht zijn we in een groot Amerikaans buffetrestaurant gaan eten. We waren om 9 uur weer op de camping. Daar konden we nog genieten van een spectaculaire onweerswolk boven de horizon:
Dag 12: Disney’s Hollywood Studio’s Orlando
De laatste dag in Orlando. Vandaag stond het tweede park van Disney op het programma: Hollywood Studio’s. De grootste publiekstrekkers zijn hier “The Tower of Terror”: een attractie, waar je in een zogenaamde lift zit en zeven keer een vrije val, of erger mee maakt, en de “Rock en Rollercoaster starring Aero Smith” 8-baan. Bij deze achtbaan krijg je bij de start een gigantische versnelling te verduren: binnen 3 seconden ga je 100 km/u! Hij is helemaal in het donker en deze 8-baan hebben we vandaag twee keer gedaan.
Twee andere mooie attracties zijn de stuntshows van “Indiana Jones” en “Lights, Motors, Action”. Bij de eerste werden drie scènes nagebootst van de gelijknamige film. Het was spectaculair en steeds werd de complete set omgebouwd en waren er veel ontploffingen te zien, horen en voelen. Het publiek en dus wij ook, genoten heel erg van hetgeen ons voorgeschoteld werd. De tweede stuntshow was nog spectaculairder: hier was een compleet centrum van een Frans stadje nagebootst, waar diverse achtervolgingsscènes plaatsvonden met auto’s en motoren. Ook hier werd het gebruik van dynamiet en vuur niet geschuwd.
n het park zijn verder alle grote films van Disney vertegenwoordigd. We zagen onder andere de Muppets in 3-D, speelden we mee in Toy-story, in Huney, I schrunk de kids, maakten we een backstage tour, kregen we het levensverhaal van Walt Disney voorgeschoteld en zagen we een piraten-zeegevecht van Pirates van de Caribbean.
Om half acht hadden we alle belangrijke attracties gedaan en gingen we weer naar onze camper. Deze hadden we ’s ochtends trouwens pontificaal voor de deur mogen parkeren, omdat we de eerste camper op het parkeerterrein waren. Daarom konden we vanavond supersnel weer wegrijden.
We hebben vanavond met z’n allen in een sushi-buffet restaurant gegeten. Gesmuld dat we hebben! Een welkome afwisseling in het land van de steaks en hamburgers. Na terugkomst op de camping nog een uur geplonsd in het zwembad en toen naar bed: Einde Orlando. Morgen een rij- en rustdag. Dan zoeken we een camping in de buurt van Kennedy Space-centrum aan de oostkust van Florida. Het verslag volgt…
Dag 13: rijden naar de oostkust van Florida
Vandaag rustig aan gedaan. Eerst uitgeslapen tot half 9, behalve Maarten. Die stond al om half acht buiten gedoucht en wel met het vrouwelijk schoon te kletsen. Nu weten we hoe we hem in het vervolg vroeg uit de veren kunnen krijgen…
Na het ontbijt zijn we om half elf vertrokken voor een ritje van anderhalf uur naar de volgende camping. Toen we in Cocoa Beach aankwamen, begon de camping-zoektocht:
Camping 1: geen zwembad, wel wifi: Afgekeurd door Aniek,
Camping 2: geen zwembad en geen wifi: Afgekeurd!
Camping 3: wel zwembad en geen wifi: afgekeurd door Maarten,
Camping 4: wel 3 zwembaden, maar geen wifi: afgekeurd door Maarten,
Vervolgens besloten we echt naar de laatste camping te rijden en te nemen wat de pot schaft:
Camping 5: GOEDGEKEURD! Maar onweer, dus mochten we niet zwemmen en moesten we ook nog betalen voor de wifi…
Ondertussen was het niet 1 uur ’s middags, zoals gepland, maar 5 uur en het regende pijpenstelen. Onderweg hadden we wel nog een mooie lunchstop gemaakt: Lekker picknicken op het strand van Cocoa Beach in de volle zon. Frank en Petra hebben nog even pootje gebaad in de Atlantische Oceaan…
Het is nu 18.20 uur en droog. Maarten en Aniek kunnen nu eindelijk het zwembad testen, Internet is betaald, dus Maarten is happy en wij gaan de BBQ opstarten…
Dag 14: Kennedy Space Center Florida
Eigenlijk is de titel verkeerd gekozen: het moet zijn: “Kennedy Space Fridge”. Tip van Petra: Neem een vest mee als je hier op bezoek gaat!!!!! Niet voor buiten, maar voor binnen.
Vandaag zijn we naar Kennedy Space Center geweest. Dit is de plaats wat decennialang de thuisbasis was van de spaceshuttles. Eigenlijk is het de hoofd-lanceerplaats van alle Amerikaanse ruimtevaartuigen. Heel boeiend om te zien hoe het Amerikaanse wij-gevoel en superioriteit hier wordt tentoongesteld. Centraal staat President Kennedy, die in de tijd van de koude oorlog, toen de Sovjet-Unie de eerste stappen in de ruimte zette en een voorsprong nam op de Verenigde Staten, niet meeging in het gevecht, maar zijn visie tentoonstelde om voor het einde van het decennium een voet te zetten op de maan…
Toen we bij het bezoekerscentrum aankwamen, hebben we eerst een hele mooie 3D film gezien over de bouw van het ISS (International Space Station) en welke rol het spaceshuttle programma hierin had. Daarna zijn we met een bus naar een uitzicht-platform gereden, waar we een mooi zicht hadden op de belangrijkste lanceerplaatsen en het assemblage gebouw, waar de ruimtevaartuigen op de mobiele lanceerplatforms worden gebouwd. Vanuit dit gebouw worden de raketten en spaceshuttles via een speciaal daarvoor aangelegde weg naar de definitieve lanceerplaatsen gereden op gigantische rupsvoertuigen. We hebben nog even op de publieke tribune gezeten en ons zo’n lancering voorgesteld. Trouwens, aanstaande vrijdag vertrekt er weer een raket vanuit dit centrum.
Apollo: Toen ging de bus verder naar een hele grote hal, waar we alle informatie kregen over het Apollo-programma. Dit was heel mooi ingericht. Er stond onder andere een replica op ware grote languit in de gigantische hal opgesteld.
De raket was meer dan twee keer zo lang als de Space Shuttle. We keken onze ogen uit. We zagen een film over de eerste landing van deze Apollo op de maan. Wat een promotie voor Amerika. De dingen die fout gingen werden echter ook aangeduid: Raketten die bij de start ontploften en een brand in de cockpit, vlak voor de start.
<– Maarten liet zien dat deze astronouten-pet iedereen past en Aniek toonde hoe de Space-shuttle moest worden bestuurd–>
Na de bustour werden we afgezet bij de grootste tentoonstelling van het complex: De space-shuttle Atlantis. Hier werd het hele programma van het begin tot het einde (de laatste shuttle vloog twee jaar geleden) verteld. Ook werd er aandacht besteed aan de twee verongelukte shuttles en hun bemanningen. Als allerlaatste zouden we in een simulator de start van de shuttle ervaren. Voordat we de simulator ingingen kregen we eerst nog twee introductiefilms te zien. Toen we eindelijk voor het poortje en in de verschrikkelijke kou van start zouden gaan, werden we met spoed naar buiten gedirigeerd wegens een ontruimingsalarm. En toen stonden we buiten in de regen. Wat een anti-klimax was dat! Toen we weer naar binnen mochten, was de rij zo lang en moesten we weer achter aan sluiten. Dat hebben we niet meer gedaan. Wel hebben Maarten en Aniek nog de souvenier-winkels uitgekamd voor een aandenken. Aniek kocht een reuze-gum met het Kennedy Space Center logo en Maarten kwam met het volgende op de proppen:
Daarna was de tour voorbij en hebben we boodschappen gedaan voor het avondeten en zijn terug gegaan naar de camping. Daar hebben we samen heerlijk gegeten en genoten van een prachtige regenboog.
Nu is het half elf en gaan we weer slapen. Morgen een lange rit terug naar Miami, waar we twee dagen blijven.
Dag 15: Terug naar Miami
Vandaag was een rij-dag. We hadden 350 km te overbruggen, vanaf Cocoa naar Miami-South. Het was een mooie ochtend en we vonden het jammer om de camping te verlaten. Eigenlijk hadden we gepland vandaag ongeveer de helft te rijden en morgen de rest, maar omdat we morgen een luierdag wilden, zijn we nu helemaal doorgereden. Het eerste stuk hebben we de snelweg gepakt, om zo even een sprong te kunnen maken.
Om twaalf uur waren we dan ook halverwege en zijn we naar de kust gereden, die parallel loopt aan de snelweg. Daar hebben we in de camper geluncht, met de zee op de achtergrond. Na de stop reden we langs de kustweg zuidelijk. Ongelofelijk mooie panden liggen hier. Boca Raton is dan ook een van de rijkste gebieden van Florida.
En toen sloeg het weer om. De lucht werd zwart en het kwam met bakken uit de hemel. Het is ongelofelijk hoe snel het weer hier aan de kust kan omslaan. We konden op een gegeven moment maar nog 40 km/h rijden op de snelweg en onder de bruggen stopten zelfs auto’s, omdat de mensen het niet meer durfden.
Maar zo snel als de regen gekomen was, zo snel was het ook weer droog! Na een kwartier reden we door een gebied, waar het zo droog was, dat het leek of er vandaag nog niks gevallen was. Toen we door Miami reden, was het weer stralend blauw.
Om twintig over drie waren we bij de 5-sterren-camping die we hadden uitgezocht in een brochure. Was het kantoor net gesloten en mochten we er niet in… Dat was even een domper zeg! Maar toen we onze camper gedraaid hadden, zei de bewaker dat hij gebeld had en de medewerker terugkwam. Kregen we toch nog een mooie plek op een camping met wifi en een volgens de folder “olympic size pool”. Maar de pool was niet zo groot als ze beloofden, maar was wel mooi en ernaast lag een groot bubbelbad. Maarten en Aniek hadden hem direct uitgeprobeerd. Toen kwam er weer een tropische stortbui, die welgeteld 2,5 minuut duurde. Niet te geloven, dat weer in Florida. Maarten en Aniek waren toch al nat. Nu zitten we met z’n viertjes bij het zwembad te lezen en aan de cola met chips. heeeerlijk!
Dag 16: Rustdag
Hallo vrienden. Vandaag niet zo veel te melden. Dagje helemaal niets moet. Dus lekker aan de pool en wat zwemmen… Morgen naar huis.
Dag 17: De terugreis
Hallo Allemaal! Vandaag was de laatste dag. Gisteravond zijn we nog met z’n vieren naar een buffet-restaurant geweest, want we konden geen BBQ meer zien. Bij het loskoppelen en het weer aankoppelen van de camper op water en stroom zijn Frank z’n benen lek geprikt door alle musquito’s van Florida. Eens een keer niet ingespoten met deet…
Vanmorgen een onrustige start. Een met een dubbel gevoel. Van de ene kant blij om weer naar Nederland te gaan en alle familie en vrienden weer te zien en weer aan het werk te gaan, van de andere kant zeiden we diverse keren tegen elkaar, dat het te kort was! Natuurlijk mogen we niet klagen na z’n heerlijke vakantie in zo’n tropisch oord. Maar we hadden ook het idee dat we door Florida heen zijn geracet en te weinig hebben gezien van het gewone leven. Dus ik denk dat we nog een keer terug moeten voor de rest :-).
Nadat we ontbeten hadden hebben we voor het eerst deze vakantie weer de lange broeken moeten aantrekken voor de terugreis. Gelukkig was het een beetje kouder dan de eerdere dagen en het regende een beetje. Dat maakte het afscheid gemakkelijker. Om precies elf uur stonden we op de stoep van de camper-verhuur om dat bakbeest weer in te leveren. Het was wel jammer dat we alle keukenspulletjes en dekens en handdoeken daar moesten laten, maar onze koffers waren al helemaal vol. Een taxi bracht ons naar het vliegveld, waar we als een van de eersten op de vlucht naar Düsseldorf incheckten. Dat ging gemakkelijk! Er was tijd genoeg om alle winkeltjes achter de douane eens goed te bestuderen. We wilden nog een leuke herinnering scoren met de laatste dollars die we nog over hadden.
Maarten vond als snel een mooie sleutelhanger en samen scoorden ze elk een echte Miami-sweater! Dat was een leuk aandenken en met precies een briefje van een dollar en wast kleingeld vertrok om vier uur ons vliegtuig. Wat een luxe is die vlucht van Air Berlin! Elke stoel had een eigen entertainmentsysteem en ook kregen genoeg natjes en droogjes. Een echte aanrader! We vlogen eerst helemaal naar canada, om daarna de oversteek naar Ierland te maken. Het was een hele rustige vlucht. Maarten had drie vrije stoelen gevonden en kon lekker languit slapen. Om precies 7 uur vanochtend landden we op het vliegveld Düsseldorf. De koffers waren snel gevonden en toen naar huis. Blij dat de hele reis zonder problemen is verlopen.
Wat een geweldige vakantie was dit: Daar waren we het allemaal over eens. Zeker voor herhaling vatbaar!
Dit is het laatste bericht. Wij hopen dat jullie van onze avonturen hebben genoten. Aan de reacties te zien was dit wel zo. Als het mogelijk is, zullen we dit bij komende reizen herhalen. Dus tot ziens!